DeletedUser3750
Guest
Hiermee ga je er ook vanuit dat je een ziel hebt...
-
Voordat je kan participeren op het forum dien je je eerst te registreren.
Druk hier om je te registreren!
Hiermee ga je er ook vanuit dat je een ziel hebt...
DeletedUser24859
Guest
mooi uitgesproken
als het leven dus blijkbaar na de dood doorgaat, dan is er dus ook niet zoiets als dood. die quote van jou moet ik eens onthoudenDeletedUser
Guest
mooi uitgesproken
Je kan je net zo goed afvragen wat er was vóór het leven, i.p.v. enkel nà het leven.
DeletedUser
Guest
Ik had het btw over dit topic toen ik naar pagina 3 verwees
DeletedUser
Guest
Ik had het btw over dit topic toen ik naar pagina 3 verwees
Jeetje dat is denk ik de langste post die ik hier ooit gezien heb
DeletedUser
Guest
En die reactie van Slaro en jouw reactie daar weer op.
Het is niets veranderd haha
Het is niets veranderd haha
DeletedUser
Guest
Ik heb dus gelijk .
.
Laatst bewerkt door een moderator:
DeletedUser
Guest
DeletedUser
Guest
DeletedUser73016
Guest
Leven na de dood - de reincarnatie
Leven na de dood keert terug. Hopelijk is onze ziel van iets meer waarde dan dit topic.
reincarnatie is een illusie hoor. Waarom zou je daarin geloven. Volgens deze afbeelding is de enige variabele het moment wat er gebeurt als je dood bent. Wanneer reincarnatie niet bestaat, dan heb je geen besef. Wanneer reincarnatie wel bestaat, dan heb je mogelijk besef.
Het is een feit dat we niets weten over ons vorig leven in een huidig leven, dus is het leven hetzelfde bij reincarnatie als zonder reincarnatie, net zoals geboorte als einde. Als je doodgaat, ben je dood en is er inderdaad niets en alles kwijt. Maar ergens anders gaat er een net zo talentvol iemand als jou geboren worden dat het besef krijgt iemand te zijn in de wereld.
Voor mij is dat ook al reincarnatie. Dat is de gedachte dat ik mij sterk kan houden, ik verlies het besef wanneer ik doodga, en ergens anders krijgt iemand een nieuw leven. Het is moeilijk om het te plaatsen, om het te beseffen, maar geloof me; er is niets prachtigers dan dat te beseffen. En we weten niet wat er nog in ons universum zit allemaal. smile-emoticon en andere universa.
Het leven is mooi genoeg, met of zonder reincarnatie. En ergens, ergens reincarneren we allemaal wel een beetje
Nog beetje verder over filosofie, vraag me eigenlijk af of er hierover al gefilosofeerd werd, en ik nu iemand's idee aan het heruitvinden ben (want ik heb nog niets gelezen of geleerd over filosofie), dat zijn gewoon ingevingen tongue-emoticon met mijn creatief brein.
Iets wordt niets en niets wordt weer iets. Iets = Iets, jammer genoeg is het zo simpel niet. Iets (persoon A, B en C maken onderdeel van iets), veranderen in niets en verliezen alle besef, er is niets. Maar vanuit het niets ontstaan nieuwe mensen, zonder voorgeschiedenis met een tabula rasa. Bij reincarnatie zouden de lijnen enkel doorgetrokken worden, en persoon D, E en F niet bestaan. Maar dan nog blijven we hoe dan ook een stukje reincarneren. In hetzelfde leven verandert er niets.
Ik vind het verschijnsel enorm vergelijkbaar met de oerknal. De oerknal is er ook van het niets, en we kunnen niet zien wat er ontstond, of er iets anders bestaat. Materie gaat dus blijkbaar ook dood op een bepaald moment. Of verdwijnt, en er is niets? Maar de kans is vrij duidelijk dat het universum voorafgegaan werd door een ander universum en eventueel samen met andere universums. Zo geldt dat ook voor beschavingen. De kansen zijn groot dat er andere beschavingen zijn, en mocht dit niet in ons universum zijn (en die kans acht ik vrij klein 0.0001 procent), dan is dat wel zo in een ander universum. Het is perfect mogelijk dat we onrechtstreeks reincarneren in een alienachtig wezen op een ander universum enzo meta ndere natuurwetten, andere vormen, andere kleuren, andere chemische stoffen. Gebruik je wijde fantasie en zelfs mijn fantasie komt hierin tekort.
Het enige verschil met echte reincarnatie is dat echte reincarantie rechtstreekse reincarnatie is, en onechte reincarnatie (wat dus 100 procent het geval is) onrechtstreekse reincarnatie in alles wat je je kan inbeelden dat leeft.
______
weer van die blog overgenomen (eens dat ik een maand geleden geschreven had, volledig mijn eigen redenering, niets van bronnen, zelfs afbeeldingen zelf gedaan).
Leven na de dood keert terug. Hopelijk is onze ziel van iets meer waarde dan dit topic.
reincarnatie is een illusie hoor. Waarom zou je daarin geloven. Volgens deze afbeelding is de enige variabele het moment wat er gebeurt als je dood bent. Wanneer reincarnatie niet bestaat, dan heb je geen besef. Wanneer reincarnatie wel bestaat, dan heb je mogelijk besef.
Het is een feit dat we niets weten over ons vorig leven in een huidig leven, dus is het leven hetzelfde bij reincarnatie als zonder reincarnatie, net zoals geboorte als einde. Als je doodgaat, ben je dood en is er inderdaad niets en alles kwijt. Maar ergens anders gaat er een net zo talentvol iemand als jou geboren worden dat het besef krijgt iemand te zijn in de wereld.
Voor mij is dat ook al reincarnatie. Dat is de gedachte dat ik mij sterk kan houden, ik verlies het besef wanneer ik doodga, en ergens anders krijgt iemand een nieuw leven. Het is moeilijk om het te plaatsen, om het te beseffen, maar geloof me; er is niets prachtigers dan dat te beseffen. En we weten niet wat er nog in ons universum zit allemaal. smile-emoticon en andere universa.
Het leven is mooi genoeg, met of zonder reincarnatie. En ergens, ergens reincarneren we allemaal wel een beetje
Nog beetje verder over filosofie, vraag me eigenlijk af of er hierover al gefilosofeerd werd, en ik nu iemand's idee aan het heruitvinden ben (want ik heb nog niets gelezen of geleerd over filosofie), dat zijn gewoon ingevingen tongue-emoticon met mijn creatief brein.
Iets wordt niets en niets wordt weer iets. Iets = Iets, jammer genoeg is het zo simpel niet. Iets (persoon A, B en C maken onderdeel van iets), veranderen in niets en verliezen alle besef, er is niets. Maar vanuit het niets ontstaan nieuwe mensen, zonder voorgeschiedenis met een tabula rasa. Bij reincarnatie zouden de lijnen enkel doorgetrokken worden, en persoon D, E en F niet bestaan. Maar dan nog blijven we hoe dan ook een stukje reincarneren. In hetzelfde leven verandert er niets.
Ik vind het verschijnsel enorm vergelijkbaar met de oerknal. De oerknal is er ook van het niets, en we kunnen niet zien wat er ontstond, of er iets anders bestaat. Materie gaat dus blijkbaar ook dood op een bepaald moment. Of verdwijnt, en er is niets? Maar de kans is vrij duidelijk dat het universum voorafgegaan werd door een ander universum en eventueel samen met andere universums. Zo geldt dat ook voor beschavingen. De kansen zijn groot dat er andere beschavingen zijn, en mocht dit niet in ons universum zijn (en die kans acht ik vrij klein 0.0001 procent), dan is dat wel zo in een ander universum. Het is perfect mogelijk dat we onrechtstreeks reincarneren in een alienachtig wezen op een ander universum enzo meta ndere natuurwetten, andere vormen, andere kleuren, andere chemische stoffen. Gebruik je wijde fantasie en zelfs mijn fantasie komt hierin tekort.
Het enige verschil met echte reincarnatie is dat echte reincarantie rechtstreekse reincarnatie is, en onechte reincarnatie (wat dus 100 procent het geval is) onrechtstreekse reincarnatie in alles wat je je kan inbeelden dat leeft.
______
weer van die blog overgenomen (eens dat ik een maand geleden geschreven had, volledig mijn eigen redenering, niets van bronnen, zelfs afbeeldingen zelf gedaan).
DeletedUser65921
Guest
Re: Leven na de dood - de reincarnatie
Overgezet naar bestaande topic hierover.
Deze gaat dus terug over op voorwaarde dat er nu wel een beetje deftige discussie komt.
Overgezet naar bestaande topic hierover.
Deze gaat dus terug over op voorwaarde dat er nu wel een beetje deftige discussie komt.
DeletedUser7072
Guest
Leuk stukje, maar wat zeg je nu eigenlijk concreet?
DeletedUser
Guest
Dat hij een extreem creatief brein heeft, en enorm fantasierijk is tegenover ons gewone mensen.
Oja, en iets over reïncarnatie en dat het niet zou bestaan, maar toch ook wel.
DeletedUser73016
Guest
Filosofie... . maarja
DeletedUser7072
Guest
Bekijk pagina 3 zou ik zeggen.
DeletedUser73016
Guest
hmm ja dood = dood
na de dood bestaat er niets
en het invriezen lijkt me duidelijk dat je zou terugkeren.
Eeuwig leven is zeg nu zelf ook niet leuk - ik zou graag alles meemaken, maar ik zou depressief worden als ik nog honderden jaren moet leven. Ik vind 60 jaar max. al veel. Ik zou tevreden zijn mocht ik nu te horen krijg dat ik nog maar 1 jaar moet leven, maar dat ik wel het geld heb om te doen wat ik wil en alle mogelijk is wat ik me voorstel (lekkere meisjes en de wereld rondreizen, want veel meer hoeft voor mij niet eerlijk gezegd), en dan heb ik het wel gezien. laat ons hopendat er in die 60 jaar - als er nog 60 jaar komen, want zo een uitspraken zijn gevaarlijk.. ;d toch nog iets leuks of spannends meemaken in de vorm van een natuurramp ofzo.
Een leven na de dood bestaat er niet, en in reincarnatie moet ik niet geloven, omdat leven dat afsterft en nieuw leven dat gecreerd vormt qua concept eigenlijk nauwelijks verschilt met reincarnatie, omdat we ons toch niets herinneren van een vorig leven. Het enige wat zou veranderen bij reincarnatie is de tussenfase als we dood zijn, maar aangezien we die toch niet kennen is er voor mij geen verlangen naar. Echter zijn er bepaalde mensen die menen een bijna dood ervaring gehad te hebben en daar een wereld te hebben gezien die aangepast is aan hun perceptie en over hun leven na de dood. Als we doodgaan maakt ons lichaam dmt vrij, en dromen we als het ware 20x intenser. Doodgaan zal na de pijn zelfs mooi zijn, zeker als het een strijd is. (op slag dood heeft dat natuurlijk niet, maar dan ervaar je ook geen pijn). Een langzame dood is pijnlijker of wel als we sterven aan ouderdom/kanker wel rustgevend na lange periode van pijn en ongemakken, maar ook dan zou die droomfase er zeker moeten zijn.
Mensen die een bde hebben gehad zullen wel dat verlangen hebben om naar die fase terug te keren. Echetr denkt men dat dat het leven na de dood is, omdat hen dat is aangeleerd en omdat ze daarin geloven, maar eigenlijk is het hun fantasie en hun hersneen die die wereld hebben gecreerd dmv hallucinerende stoffen. Druggebruikers zullen ook het gevoel kennen om terug naar die fase te gaan (daarom dat dit gevaarlijk kan zijn, soms als je daar niet mee kan omgaan), of mensen die veel dromen zullen vaak een droom terug willen meemaken. Dat werkt op dezelfde manier. Bijna-dood ervaringen, dromen en hallucinerende trips zijn namelijk nauw verwant aan elkaar, en hoewel er onderling zeker verschillen zijn, hebben ze veel gemeenschappelijke kenmerken. Wil je hier een visualisatie van, bekijk dan de film enter the void.
Maar na het leven is er niets, de dood. En misschien is het maar goed, want het leven is een eeuwige strijd, en we zijn niet gemaakt om eeuwig te leven. Bovendien is wat balans zeker niet slecht. De wereld zou er niet beter uitgezien hebben, als hier nog allemaal middeleeuwers met oerconservatieve gedachten hadden rondgelopen.
Doodgaan is niet zo erg, en vredevoller dan de pijn voor de dood (waar ik wel wat bang voor ben). Al is een pijnlijke dood meestal onverwacht, en daardoor ervaar je de pijn meestal nadat iets is gebeurt, wat dan weer de pijn tempert. Maar wanneer je klaar staat in een oranje jasje om onthoofd te worden (de gedachte dat je weet dat je onthoofd wordt moet gruwelijk zijn). Om die reden zal ik niet snel zm plegen, of het zou al heel erg moeten zijn. Automutilatie is misschien een mooi voorbeeld om het uit te leggen - hoewel ik dat nooit zou doen. Maar de gedachte dat er in je gesneden zal worden is veel erger dan dat je eens als je je groenten snijdt in je vingers snijdt.. Puur psychologisch dus. Zelfde geval voor een spuitje (al is dat niet pijnlijk) of tandarts. (al ben ik daar niet bang van, maar angst daarvoor is omwille van die manier te verklaren).
Mensen hopen altijd dat er iets is, maar ik bekijk het zo. Als we dood zijn, is er niets; En eigenlijk is het zelf niet niets, want er is gewoon niets. En niets is iets...
maar plots ben je een baby en begin je licht te zien, ween je omdat je licht ziet nadat je steeds iets donekrs zag, slaap je, huil je en zie je eens dat blije gezichtje van twee onbekenden, ook al heb je geen idee dat ze blij zijn omdatje er niet bijstaat wat een lachend gezicht wilt betekenen. het enieg dat je weet is dat het pijn doet dat er zoveel licht is. en na verloopvan tijd evoluueer je, en dan krijg je je eerste herinneringen als je 2-3 bent, hoe vaag die nu zijn, enzovoort.
Ieder stuk mens dat dood is, leeft voor mij in die nieuwe baby, die representatief is voor de mensheid, die nieuwe opvattingen zal leren hebben, nieuwe hobbys zal hebben, nieuwe vrienden leert maken, en ook leert omgaan met problemen om zo de gehele ontwikkeling mee te maken tot dat het weer afsterft zoals ieder levend wezen maar wel een bijdrage aan de wereld heeft gedragen, als verantwoordelijke voor alle afgestorven zielen die steeds maar weer voortleven, hoewel het zeker niet letterlijk zo is uiteraard.
Daarom dat nieuw leven zo belangrijk en zo mooi is, terwijl ook oud leven een plaats hoort te hebben, op een mooie wijze mag heengaan, maar wel dient heen te gaan. Als eeuwig leven ooit mogelijk zou zijn, zou ik er hevig tegen zijn. Ook omdat een gevaar vormt voor de wereld. De balans die er hoort te zijn, is er dan niet meer en bepaalde machten kunnen eeuwig regeren. Robotica zal ik omwille van dezelfde redenen ook hevig veroordelen. En bovendien zijn die nog eens gevaarlijk omwille van de superintelligentietheorie. We moeten daarmee voorzichtig leren omgaan. We kunnen veel laten overnemen door toestellen, maar er moet een grens zijn.
na de dood bestaat er niets
en het invriezen lijkt me duidelijk dat je zou terugkeren.
Eeuwig leven is zeg nu zelf ook niet leuk - ik zou graag alles meemaken, maar ik zou depressief worden als ik nog honderden jaren moet leven. Ik vind 60 jaar max. al veel. Ik zou tevreden zijn mocht ik nu te horen krijg dat ik nog maar 1 jaar moet leven, maar dat ik wel het geld heb om te doen wat ik wil en alle mogelijk is wat ik me voorstel (lekkere meisjes en de wereld rondreizen, want veel meer hoeft voor mij niet eerlijk gezegd), en dan heb ik het wel gezien. laat ons hopendat er in die 60 jaar - als er nog 60 jaar komen, want zo een uitspraken zijn gevaarlijk.. ;d toch nog iets leuks of spannends meemaken in de vorm van een natuurramp ofzo.
Een leven na de dood bestaat er niet, en in reincarnatie moet ik niet geloven, omdat leven dat afsterft en nieuw leven dat gecreerd vormt qua concept eigenlijk nauwelijks verschilt met reincarnatie, omdat we ons toch niets herinneren van een vorig leven. Het enige wat zou veranderen bij reincarnatie is de tussenfase als we dood zijn, maar aangezien we die toch niet kennen is er voor mij geen verlangen naar. Echter zijn er bepaalde mensen die menen een bijna dood ervaring gehad te hebben en daar een wereld te hebben gezien die aangepast is aan hun perceptie en over hun leven na de dood. Als we doodgaan maakt ons lichaam dmt vrij, en dromen we als het ware 20x intenser. Doodgaan zal na de pijn zelfs mooi zijn, zeker als het een strijd is. (op slag dood heeft dat natuurlijk niet, maar dan ervaar je ook geen pijn). Een langzame dood is pijnlijker of wel als we sterven aan ouderdom/kanker wel rustgevend na lange periode van pijn en ongemakken, maar ook dan zou die droomfase er zeker moeten zijn.
Mensen die een bde hebben gehad zullen wel dat verlangen hebben om naar die fase terug te keren. Echetr denkt men dat dat het leven na de dood is, omdat hen dat is aangeleerd en omdat ze daarin geloven, maar eigenlijk is het hun fantasie en hun hersneen die die wereld hebben gecreerd dmv hallucinerende stoffen. Druggebruikers zullen ook het gevoel kennen om terug naar die fase te gaan (daarom dat dit gevaarlijk kan zijn, soms als je daar niet mee kan omgaan), of mensen die veel dromen zullen vaak een droom terug willen meemaken. Dat werkt op dezelfde manier. Bijna-dood ervaringen, dromen en hallucinerende trips zijn namelijk nauw verwant aan elkaar, en hoewel er onderling zeker verschillen zijn, hebben ze veel gemeenschappelijke kenmerken. Wil je hier een visualisatie van, bekijk dan de film enter the void.
Maar na het leven is er niets, de dood. En misschien is het maar goed, want het leven is een eeuwige strijd, en we zijn niet gemaakt om eeuwig te leven. Bovendien is wat balans zeker niet slecht. De wereld zou er niet beter uitgezien hebben, als hier nog allemaal middeleeuwers met oerconservatieve gedachten hadden rondgelopen.
Doodgaan is niet zo erg, en vredevoller dan de pijn voor de dood (waar ik wel wat bang voor ben). Al is een pijnlijke dood meestal onverwacht, en daardoor ervaar je de pijn meestal nadat iets is gebeurt, wat dan weer de pijn tempert. Maar wanneer je klaar staat in een oranje jasje om onthoofd te worden (de gedachte dat je weet dat je onthoofd wordt moet gruwelijk zijn). Om die reden zal ik niet snel zm plegen, of het zou al heel erg moeten zijn. Automutilatie is misschien een mooi voorbeeld om het uit te leggen - hoewel ik dat nooit zou doen. Maar de gedachte dat er in je gesneden zal worden is veel erger dan dat je eens als je je groenten snijdt in je vingers snijdt.. Puur psychologisch dus. Zelfde geval voor een spuitje (al is dat niet pijnlijk) of tandarts. (al ben ik daar niet bang van, maar angst daarvoor is omwille van die manier te verklaren).
Mensen hopen altijd dat er iets is, maar ik bekijk het zo. Als we dood zijn, is er niets; En eigenlijk is het zelf niet niets, want er is gewoon niets. En niets is iets...
maar plots ben je een baby en begin je licht te zien, ween je omdat je licht ziet nadat je steeds iets donekrs zag, slaap je, huil je en zie je eens dat blije gezichtje van twee onbekenden, ook al heb je geen idee dat ze blij zijn omdatje er niet bijstaat wat een lachend gezicht wilt betekenen. het enieg dat je weet is dat het pijn doet dat er zoveel licht is. en na verloopvan tijd evoluueer je, en dan krijg je je eerste herinneringen als je 2-3 bent, hoe vaag die nu zijn, enzovoort.
Ieder stuk mens dat dood is, leeft voor mij in die nieuwe baby, die representatief is voor de mensheid, die nieuwe opvattingen zal leren hebben, nieuwe hobbys zal hebben, nieuwe vrienden leert maken, en ook leert omgaan met problemen om zo de gehele ontwikkeling mee te maken tot dat het weer afsterft zoals ieder levend wezen maar wel een bijdrage aan de wereld heeft gedragen, als verantwoordelijke voor alle afgestorven zielen die steeds maar weer voortleven, hoewel het zeker niet letterlijk zo is uiteraard.
Daarom dat nieuw leven zo belangrijk en zo mooi is, terwijl ook oud leven een plaats hoort te hebben, op een mooie wijze mag heengaan, maar wel dient heen te gaan. Als eeuwig leven ooit mogelijk zou zijn, zou ik er hevig tegen zijn. Ook omdat een gevaar vormt voor de wereld. De balans die er hoort te zijn, is er dan niet meer en bepaalde machten kunnen eeuwig regeren. Robotica zal ik omwille van dezelfde redenen ook hevig veroordelen. En bovendien zijn die nog eens gevaarlijk omwille van de superintelligentietheorie. We moeten daarmee voorzichtig leren omgaan. We kunnen veel laten overnemen door toestellen, maar er moet een grens zijn.
Laatst bewerkt door een moderator:
- Reactiescore
- 1.015
Lord Voldemort: Only I, can live forever.
DeletedUser73016
Guest
doet hier niet ter zake, is een serieuze discussie hier. moest je nog een quote geven van een echt persoon, zou het nog verstaan.
DeletedUser76484
Guest
ik geloof er niet echt in
maar ene kant denk ik dat er wel wat bestaat na de dood
want wel gek als je dood bent dat er niks meer is zeg maar..
maar ene kant denk ik dat er wel wat bestaat na de dood
want wel gek als je dood bent dat er niks meer is zeg maar..
DeletedUser
Guest
Weer typisch zo'n onderwerp waarvan het compleet waardeloos is wat je ervan vindt of denkt.