Schoolvoorbeeld autisme ja, bij zijn eerste posts had ik al direct zo'n vermoeden en ik ben absoluut geen psycholoog. Het enige verschil tussen mij en Laki is dat ik een betere toneelspeler ben, maar in de kern zijn we verder hetzelfde.
Ik herken me ook in sommige van zijn punten, al had ik dat vroeger veel sterker dan nu. Denk dat hij zeker psychologische hulp nodig heeft en in dit geval is dat geen sarcasme of flauwe opmerking. Ik was ook een vd weinigen hier die wel goed met hem kon praten en waar hij geen hekel aan had, zal vast geen toeval zijn
Correctie, ik moet elke dag acteren, want als ik echt mezelf zou zijn, zou ik zwaar gepest worden of geweest zijn. Op de middelbare school (of was het nog het zesde leerjaar?) weet ik nog dat ik de keuze had gehad, om eventueel in de klas gewoon te vertellen dat ik autismespectrumstoornis had. Ik heb er toen voor gekozen om dat niet te doen, en achteraf gezien leek dat ook de beste keuze. Misschien werd ik soms raar bekeken, en door bepaalden wel gepest / uitgesloten, maar het had ook veel erger gekund eigenlijk. Het vierde middelbaar was voor mij het moeilijkst, omdat toen vrienden van me in de steek lieten, en het thuis ook moeilijk of zelfs moeilijker had (nieuwe omgeving, van school veranderd, terug in een ander gezin gaan wonen, terug van school veranderd, later dat jaar). Daarom heb ik bewust een richting gekozen waarvan ik niet wist dat ik me lag, maar wel op een plek waar ik me goed zou voelen. Ik heb een richting gekozen waar ik juist mijn sociale vaardigheden moest gebruiken (voor in een ziekenhuis of een rusthuis te werken), maar ik had daar wel een klas waar ik me goed in voelde, en die ook nooit konden zien aan mij of ik autisme had. Ik had dat aan bepaalde leerlingen gevraagd op het einde van het zesde leerjaar, of ze dat konden herkennen, en ze zeiden van niet. Nu, ik ben gestopt met school door o.a. slechte stages (wat wil je). Dat heeft me gekraakt, en ik ben van januari tot juni 14 halve dagen naar school geweest. Al de rest heb ik gespijbeld (al deed ik dat ervoor ook al iets meer). En bijvoorbeeld, ik weet nog dat ik gon-begeleiding kreeg, en dan helpen ze je met een planning te maken, maar ik zag daar nooit het nut in, want ik volgde die toch niet, en ik ga niet aan leerkrachten of die mevrouw zeggen van: ja sorry, ik begrijp echt niet waarom je zoveel tijd in iets moet steken waar ik met een ochtend eens lezen ook door raak. Ik heb dat tot het zesde kunnen volhouden, en ik ben er altijd voor elk vak behalve wiskunde doorgeweest. Niet met veel glans altijd, maar dat moet ook niet. En wiskunde deed ik niet graag, en vanaf het vierde middelbaar viel ik steeds meer en meer weg in de lessen (+ de thuisomgeving was veranderd, in een omgeving waar ik niet kon studeren, en ik studeerde het op een verkeerde manier). 14% had ik toen. En toen had ik plots iets van, oei, dit gaat blijkbaar niet vanzelf. Met er eens naar te kijken ga je het niet kunnen, tja, en dat heb ik niet meer kunnen herstellen want ik bleef moeite hebben ermee later dat jaar, ook als er ik er meer voor deed, maar ik denk dat ik het gewoon niet graag genoeg deed, en wegviel in de lessen. En in het vijfde en zesde heb ik dat steeds meer gehad (steeds dagdromen in de helft van de lessen). Ik heb soms in lessen gezeten, dat ik achteraf niet eens wist waar men het over had, wat het onderwerp was. En ook nu heb ik dat super veel, dat tijd extreem snel voorbij gaat, en ik niet weet wat ik gedaan heb in die tijd.
Ik kan ook mezelf niet zijn. Simpel voorbeeldje, bij het versturen van sms'jes zal ik bewust schrijffouten (klinkers weglaten) en dergelijke, afhankelijk naar wie ik ze stuur, want dat gaat tegen mijn natuur in, maar ik doe het toch om niet te weird / te perfect over te komen. Over mijn interesses zwijg ik meestal (tegen de normale mens kun je gelukkig wel nog een tweetal of drietal minuutjes over het weer babbelen, want dat staat zelfs gekend als een ijsbreker), maar iedereen heeft wel iets waarin hij geïnteresseerd is, en aangezien ik bijna in alles geïnteresseerd ben, hebben we dan meestal wel iets gemeen waarover ik het kan hebben bijvoorbeeld, aangezien slow-talk (zeker in het begin bij mensen die ik niet goed ken) niet iets dat ik doe. Bij mensen die ik beter ken of die vrienden zijn, doe ik dat wel, maar wellicht nog altijd minder dan gemiddeld.
