- Reactiescore
- 25
Er kan in totaal 90 punten gegeven worden. De punten bij elkaar opgeteld, gedeeld door 90 *100 geeft het cijfer
-
Voordat je kan participeren op het forum dien je je eerst te registreren.
Druk hier om je te registreren!
Er kan in totaal 90 punten gegeven worden. De punten bij elkaar opgeteld, gedeeld door 90 *100 geeft het cijfer
DeletedUser
Guest
Begin info:
Naam verhaal: onoverwinbare vloot
Schatting aantal woorden: ruim genoeg
Vragen(antwoord geven cijfer 1 t/m 10)
Dit vereist voor jezelf even denkwerk:
1.Goede spelling? 6
2.Geen Chattaal gebruikt en of 'moderne' afkortingen? 3
3.Klopt het verhaal bij zijn tijd? 4
4.Is er volgens jou veel werk aan besteed? 7
5.Is het gedetailleerd? 7
6.Geen belangrijke punten vergeten volgens jou? 6
7.Is het veel afgespiekt of is het volgens jou zelfgemaakt? zelfgemaakt
*Zoek anders even op google, je weet maar nooit.
8.In logische volgorde? 7
9.Bijpassende namen/beschrijvingen? 6
Overig:
10.Vond je het realistisch? niet echt,Ik vond het gevloek zeer jammer, ook worden kapiteinen vaak met u aangesproken en niet met jij.
11.Klopt de titel bij het verhaal? ja
12.Is het spannend? middel
13.Opmerking/suggestie? Probeer je wat meer te verdiepen in de tijd, volgende keer ook wat minder gevloek dit vond ik zeer jammer, voor de rest wel een leuk verhaal.
cijfer: 7
Begin info:
Naam verhaal: Het einde van prins Willem.
Schatting aantal woorden: ruim genoeg
Vragen(antwoord geven cijfer 1 t/m 10)
Dit vereist voor jezelf even denkwerk:
1.Goede spelling? 7
2.Geen Chattaal gebruikt en of 'moderne' afkortingen? 7
3.Klopt het verhaal bij zijn tijd? 8
4.Is er volgens jou veel werk aan besteed? 8
5.Is het gedetailleerd? 8
6.Geen belangrijke punten vergeten volgens jou? 7
7.Is het veel afgespiekt of is het volgens jou zelfgemaakt? zelfgemaakt
*Zoek anders even op google, je weet maar nooit.
8.In logische volgorde? 7
9.Bijpassende namen/beschrijvingen? 8
Overig:
10.Vond je het realistisch? Ik vind het een 'leuk' verhaal om te lezen.
11.Klopt de titel bij het verhaal? ja
12.Is het spannend? Het is best spannend, het is ook mooi op de geschiedenis gebaseerd
13.Opmerking/suggestie? leuk verhaal om te lezen, ik vind dat het mooi op de geschiedenis is gebasseerd.
cijfer: 7.5
Begin info:
Naam verhaal: LANDVERADERS
Schatting aantal woorden: ruim genoeg
Vragen(antwoord geven cijfer 1 t/m 10)
Dit vereist voor jezelf even denkwerk:
1.Goede spelling? 4
2.Geen Chattaal gebruikt en of 'moderne' afkortingen? 5
3.Klopt het verhaal bij zijn tijd? 7
4.Is er volgens jou veel werk aan besteed? 8
5.Is het gedetailleerd? 8
6.Geen belangrijke punten vergeten volgens jou? 7
7.Is het veel afgespiekt of is het volgens jou zelfgemaakt? zelfgemaakt
*Zoek anders even op google, je weet maar nooit.
8.In logische volgorde? 7
9.Bijpassende namen/beschrijvingen? 7
Overig:
10.Vond je het realistisch? ja, best wel
11.Klopt de titel bij het verhaal? Ik heb zojuist gelezen dat je dyslexie hebt, dus ik zal niet op de verkeerde spelling letten maar het past wel bij het verhaal.
12.Is het spannend? ja, leuke spanning
13.Opmerking/suggestie? Heb dus gezien dat je dyslexie hebt, dit vind ik opzich niet erg wel heb ik liever(misschien voor de volgende keer) dat je het even meldt i.v.m. beoordelen.Verder leuk verhaal.
cijfer: 8.5
Begin info:
Naam verhaal: De blanke goden, goed of slecht?
Schatting aantal woorden: ruim genoeg
Vragen(antwoord geven cijfer 1 t/m 10)
Dit vereist voor jezelf even denkwerk:
1.Goede spelling? 8
2.Geen Chattaal gebruikt en of 'moderne' afkortingen? 8
3.Klopt het verhaal bij zijn tijd? 8
4.Is er volgens jou veel werk aan besteed? 8
5.Is het gedetailleerd? 7
6.Geen belangrijke punten vergeten volgens jou? 7
7.Is het veel afgespiekt of is het volgens jou zelfgemaakt? zelfgemaakt
*Zoek anders even op google, je weet maar nooit.
8.In logische volgorde? 7
9.Bijpassende namen/beschrijvingen? 8
Overig:
10.Vond je het realistisch? Leuk verhaal om te lezen. Hier en daar een beetje te snel maar, redelijk realistisch.
11.Klopt de titel bij het verhaal? ja, dat is hoe de mensen uit die tijd waarschijnlijk dachten.
12.Is het spannend? ja, vooral met het meisje, jammer dat ze vermoord is(*huilt). Maar ik vond het best wel spannend.
13.Opmerking/suggestie? Hier en daar nogal snel van het ene naar andere moment maar ik vind dat het over het algemeen wel klopt, ik vind het een boeiend verhaal!
cijfer: 8.5
Naam verhaal: onoverwinbare vloot
Schatting aantal woorden: ruim genoeg
Vragen(antwoord geven cijfer 1 t/m 10)
Dit vereist voor jezelf even denkwerk:
1.Goede spelling? 6
2.Geen Chattaal gebruikt en of 'moderne' afkortingen? 3
3.Klopt het verhaal bij zijn tijd? 4
4.Is er volgens jou veel werk aan besteed? 7
5.Is het gedetailleerd? 7
6.Geen belangrijke punten vergeten volgens jou? 6
7.Is het veel afgespiekt of is het volgens jou zelfgemaakt? zelfgemaakt
*Zoek anders even op google, je weet maar nooit.
8.In logische volgorde? 7
9.Bijpassende namen/beschrijvingen? 6
Overig:
10.Vond je het realistisch? niet echt,Ik vond het gevloek zeer jammer, ook worden kapiteinen vaak met u aangesproken en niet met jij.
11.Klopt de titel bij het verhaal? ja
12.Is het spannend? middel
13.Opmerking/suggestie? Probeer je wat meer te verdiepen in de tijd, volgende keer ook wat minder gevloek dit vond ik zeer jammer, voor de rest wel een leuk verhaal.
cijfer: 7
Begin info:
Naam verhaal: Het einde van prins Willem.
Schatting aantal woorden: ruim genoeg
Vragen(antwoord geven cijfer 1 t/m 10)
Dit vereist voor jezelf even denkwerk:
1.Goede spelling? 7
2.Geen Chattaal gebruikt en of 'moderne' afkortingen? 7
3.Klopt het verhaal bij zijn tijd? 8
4.Is er volgens jou veel werk aan besteed? 8
5.Is het gedetailleerd? 8
6.Geen belangrijke punten vergeten volgens jou? 7
7.Is het veel afgespiekt of is het volgens jou zelfgemaakt? zelfgemaakt
*Zoek anders even op google, je weet maar nooit.
8.In logische volgorde? 7
9.Bijpassende namen/beschrijvingen? 8
Overig:
10.Vond je het realistisch? Ik vind het een 'leuk' verhaal om te lezen.
11.Klopt de titel bij het verhaal? ja
12.Is het spannend? Het is best spannend, het is ook mooi op de geschiedenis gebaseerd
13.Opmerking/suggestie? leuk verhaal om te lezen, ik vind dat het mooi op de geschiedenis is gebasseerd.
cijfer: 7.5
Begin info:
Naam verhaal: LANDVERADERS
Schatting aantal woorden: ruim genoeg
Vragen(antwoord geven cijfer 1 t/m 10)
Dit vereist voor jezelf even denkwerk:
1.Goede spelling? 4
2.Geen Chattaal gebruikt en of 'moderne' afkortingen? 5
3.Klopt het verhaal bij zijn tijd? 7
4.Is er volgens jou veel werk aan besteed? 8
5.Is het gedetailleerd? 8
6.Geen belangrijke punten vergeten volgens jou? 7
7.Is het veel afgespiekt of is het volgens jou zelfgemaakt? zelfgemaakt
*Zoek anders even op google, je weet maar nooit.
8.In logische volgorde? 7
9.Bijpassende namen/beschrijvingen? 7
Overig:
10.Vond je het realistisch? ja, best wel
11.Klopt de titel bij het verhaal? Ik heb zojuist gelezen dat je dyslexie hebt, dus ik zal niet op de verkeerde spelling letten maar het past wel bij het verhaal.
12.Is het spannend? ja, leuke spanning
13.Opmerking/suggestie? Heb dus gezien dat je dyslexie hebt, dit vind ik opzich niet erg wel heb ik liever(misschien voor de volgende keer) dat je het even meldt i.v.m. beoordelen.Verder leuk verhaal.
cijfer: 8.5
Begin info:
Naam verhaal: De blanke goden, goed of slecht?
Schatting aantal woorden: ruim genoeg
Vragen(antwoord geven cijfer 1 t/m 10)
Dit vereist voor jezelf even denkwerk:
1.Goede spelling? 8
2.Geen Chattaal gebruikt en of 'moderne' afkortingen? 8
3.Klopt het verhaal bij zijn tijd? 8
4.Is er volgens jou veel werk aan besteed? 8
5.Is het gedetailleerd? 7
6.Geen belangrijke punten vergeten volgens jou? 7
7.Is het veel afgespiekt of is het volgens jou zelfgemaakt? zelfgemaakt
*Zoek anders even op google, je weet maar nooit.
8.In logische volgorde? 7
9.Bijpassende namen/beschrijvingen? 8
Overig:
10.Vond je het realistisch? Leuk verhaal om te lezen. Hier en daar een beetje te snel maar, redelijk realistisch.
11.Klopt de titel bij het verhaal? ja, dat is hoe de mensen uit die tijd waarschijnlijk dachten.
12.Is het spannend? ja, vooral met het meisje, jammer dat ze vermoord is(*huilt). Maar ik vond het best wel spannend.
13.Opmerking/suggestie? Hier en daar nogal snel van het ene naar andere moment maar ik vind dat het over het algemeen wel klopt, ik vind het een boeiend verhaal!
cijfer: 8.5
DeletedUser
Guest
hmmmm allemaal leuke verhalen(en ik zie mijn eigen ook 
)
)DeletedUser
Guest
Ik neem aan dat je op het verhaal van Willem van Oranje?
Ik heb er dan ook bijgezegd dat het op zich wel mogelijk is. Maar aangezien bijna iedereen wel een beetje weet hoe het zat met Balthezar, leest het een stuk minder lekker als het wel wordt veranderd, maar toch niet zo erg wordt veranderd dat het echt een 'nieuw gevoel' bij je opwekt.
Het is hetzelfde maar toch ook weer net niet, waardoor het lijkt alsof de schrijver maar wat gedaan heeft.
Nog 1 punt, het zijn verhalen over echt een bepaalde tijd. Wat betekend dat je er niet zomaar een fantasie/sf verhaal van kan maken. Als je freelance mag schrijven, kan je er altijd een 'altered history' van maken. Maar hier moet je proberen toch wel echt over de feiten te schrijven. Kijk, natuurlijk mag je ook verhalen schrijven over momenten die nooit echt gebeurd zijn, maar die mogelijkerwijs wel hadden kunnen plaats vinden. Maar als je dat doet, moet je zo uitkijken dat het niet in strijd gaat met punten die wel echt gebeurd zijn in die tijd.
Je kan zeggen dat je een verhaaltje schrijft over iets dat wél echt gebeurd is, maar dat dat hoofdstuk gewoon in de geschiedenisboeken ontbreekt. Dus of het nou echt gebeurd is of niet, de handelingen voor en na dat verhaal onveranderd kunnen blijven.
@thewollflord: het was eigenlijk de bedoeling pas duidelijk te maken wie wie is na de beoordelingen
Ja, over de spelling, het is een vervelend punt dat je dyslectisch bent ja, maar ik mag er ook weer niet overheen lezen aangezien dat dan weer oneerlijk is voor de mensen die het niet zijn. Enige wat ik je kan aanraden is alleen bij 'word' te maken, die kan er vaak al een hele hoop uitfilteren.
Ik doelde meer op als voorbeeld het boekje uit de toekomst, maar blijkbaar is het hier niet handig om verhalen te schrijven die niet echt kunnen gebeurd zijn maar toch realistisch zijn. Dus zal ik het volgende x wel weer gewoon doen
DeletedUser
Guest
Nog een tip , als je een verhaal schrijft , wees er dan zeker van dat er in de titel geen fout staat
DeletedUser
Guest
Ik doelde meer op als voorbeeld het boekje uit de toekomst, maar blijkbaar is het hier niet handig om verhalen te schrijven die niet echt kunnen gebeurd zijn maar toch realistisch zijn. Dus zal ik het volgende x wel weer gewoon doen
Nouja, ik zeg al, bij dit spel gaat het echt om het vertolken van historische gebeurtenissen. Dit is ietwat teveel fantasie voor het soort spel. Op zich vind ik het idee over zo'n soort boek niet eens echt slecht, maar over zoiets met je gewoonweg een thriller van 500 pagina's schrijven
. Een verhaal van 2000 woorden is hier gewoonweg veel te kort voor. En het thema van het spel laat het ook niet echt toe.DeletedUser466
Guest
Het waren totaal 7 alinea's.
- Reactiescore
- 25
Het waren totaal 7 alinea's.
Ik las het ja, maar toen had ik het al getyped en was te lui om het aan te passen.
@Hidan, zoals DOminator al zegt, bij zo'n soort 'wedstrijd' is je verhaal niet het goede. Het gaat over geschiedenis en als je naar het jureerschema kijkt: het loont om realistisch te houden. Een onderwerp waar weinig over bekend is geeft je wat meer vrijheid, maar voor minder realistische dingen is het beter om die te schrijven bij meer vrije thema's.
Je verhaal was vrij goed, maar niet in dit genre
DeletedUser
Guest
Dus... Het is misschien nu wat later dan de vorige keer, toen ik het deed voor de rest van de verhalen; maar dit is dus mijn verhaal (doet niet mee natuurlijk) ik zit erover te denken om hier nog wat verder mee te gaan, maar dat weet ik nog niet. Deze is beter gelukt dan mijn vorige, hoewel ik bepaalde dingen in een '2e versie' toch weer wat anders zou schrijven. 1932 woorden:
“Hijs dat zeil! Anders scheurt ze!”, riep de kapitein naar zijn mannen, nauwelijks verstaanbaar door de storm. Overal was water en het leek wel of de zee het op ‘Klein Holland” gemunt had. Alsof alle golven op het schip af kwamen. De stuurman probeerde zo goed als hij kan tussen de hoge golven door te manoeuvreren, maar stond geen kans tegen de harde wind en de enorme golven die het schip teisterden. De zeilen stonden nog altijd uit en er ontstonden scheurtjes in het stof. De hoge mast kraakte en de man in het kraaiennest vreesde voor zijn leven. Angstig keek hij naar beneden, zijn zicht was verminderd door de harde regen maar hij kon nog net wat mensen onderscheiden. Zij hielden zich alleen stevig vast aan alles wat zij maar vast konden houden.
“Waarom gaan we in vredesnaam naar dat achterlijke nieuwe continent!”riep Anton tegen zijn buurman.
“Omdat de Spanjaarden ons veel geld beloofd hebben voor onze hulp!”antwoordde Jan. “Die Azteken zijn een stelletje prutsers! Ze vechten met wapens uit het stenen tijdperk!”
“Man overboord!”,hoorden zij aan de andere kant van het schip. Ze keken elkaar aan en dachten beide hetzelfde:’ik laat deze mast voor geen goud los.’
Het was al de zoveelste ‘man overboord’ die hun oren kruisten. De zoveelste medesoldaat die de Amerikaanse kust nooit zou bereiken. Normaal had het ze meer geïnteresseerd dat ze een van hun vrienden, waarmee ze al weken mee op hetzelfde schip zaten, verloren. Maar nu hadden zij het alleen maar druk met het redden van hun eigen hachje.
“GOLF!!!”klonk het luid vanuit de richting van de kapitein. Snel klemden de twee vrienden zich, samen met drie andere soldaten, nog steviger om de paal vast. Een enorme watermassa vloog over het schip heen. De twee mannen waren kort verblind en voelden het water aan zich rukken. Het leek uren te duren voor de golf voorbij was, maar toen zij dan eindelijk over het schip gevlogen was, konden de twee mannen hun ogen weer openen. Er stonden nu nog maar vier mannen tegen de paal aan, een van de Brabanders was weggevoerd met de golf, ook hij zou het nieuwe continent nooit zien.
De storm duurde nog een paar uur en in die gingen vele levens verloren. Eindelijk konden de twee vrienden de paal loslaten en ze gingen op de grond zitten. Ze waren uitgeput van het lange staan en hun lichaam leek pijn te doen. Zij waren er echter nog goed vanaf gekomen, zij leefden tenminste nog. Sprakeloos keken de twee naar boven, de zon scheen nu fel. Het leek wel of de storm waar zij zojuist doorheen gevaren waren, nooit had bestaan.
“Kale!”Jan keek naar waar het geluid vandaan kwam en zag plots voor zich een lange man staan, geheuld in een zwart pak. De man had lang zwart haar, waarvan nog altijd een hoop water op het dek droop. Hij droeg een wit laken onder zijn linker arm en in zijn rechterhand hield hij naald en draad vast. Met harde hand duwde hij het laken in Jan’s handen, waarna hij zich tot een jonge knaap richtte. De jongen was waarschijnlijk pas een jaar of achttien. Zijn natte blonde haar hing voor zijn blauwe ogen. De jongen was dun en had de lengte van een veertien jarige.‘Een wonder dat hij niet weggevlogen is in de storm,’dacht de kapitein bij zichzelf.
“Ik laat mijn mannen zo meteen het grote zeil naar beneden halen, jullie gaan het gat dat er nu in zit repareren.”
Jan en Anton hadden hier absoluut geen zin in, maar besloten dat het geen goed idee was tegen de kapitein in te gaan:”Ja meneer,”antwoordden zij tegelijk.
Langzaam stonden zij op en liepen zij naar de touwen.
“Fijn,”begon Jan op zachte toon,”hoogtevrees…”
Ze keken naar het zeil dat nu langzaam omlaag kwam en zagen bovenin inderdaad een groot gat zitten. Stil keken ze naar het laken dat zij in hun handen hadden, beide vroegen zij zich af hoe dat laken ooit groot genoeg kon zijn voor het gat. Voorzichtig gingen de twee in de touwen hangen. Zij hadden nog niet eerder wat hoeven doen op het schip en waren bang uit de touwen te vallen. Nog altijd voorzichtig gingen ze omhoog, ze probeerden niet omlaag te kijken, maar om een voor hun onbekende reden trokken hun ogen toch elke keer weer naar beneden. Jan begon steeds harder te trillen, keek vervolgens angstig naar Anton en zei dat hij weer naar beneden wilde.
“We zijn al bijna boven, nu kunnen we net zo goed verder gaan. Sowieso, als we terug naar beneden gaan worden we overboord gegooid.” Hoewel het de angst van Jan niet wegnam, was het voldoende motivatie om hem verder naar boven te laten klimmen.
Boven aangekomen gingen zij op de balk zitten die vanaf de mast naar de beide breedtes van het schip liep. Zij schoven achter elkaar in de richting van het gat en keken elkaar vervolgens aan.
“En ehrm… hoe komen we nu daar beneden?”vroeg Jan, die voor Anton zat.
Anton draaide langzaam met zijn ogen:”hoe moet ik dat nou weten?”
“Ik help jullie wel, bind deze touwen stevig om jullie middel vast,”klonk een stem vanachter het tweetal. De twee deden wat hun gevraagd werd en al snel liet de man hen naar beneden zakken, in de richting van het gat. Het dichtnaaien van het gat ging vrij gemakkelijk en nog voor ze het wisten, stonden zij alweer met beide benen op het dek. De kapitein bedankte de twee mannen en zei ze vervolgens naar het onderdek te gaan voor wat welverdiende rust.
Die nacht sliepen zij beide als roosjes, ze lagen boven elkaar in harde houten bedden. De bedden lagen verschrikkelijk, maar na de storm die zij hadden meegemaakt, waren zij zelfs blij geweest met een bed gemaakt van spijkers. Jan lag vanwege zijn hoogtevrees altijd in het onderste bed. Anton lachte hem er vaak over uit, maar dat kon Jan niet zoveel schelen. Jan was een stuk langer dan Anton. Ook was hij een stuk gespierder dan zijn vriend, zijn armen zaten onder de littekens van gevechten in verre landen. Hij was een van de meest ervaren soldaten van het schip en had al tientallen slachtoffers gemaakt. Toch had hij het nooit tot officier geschopt, hoewel hij een sterk man was, had hij geen tactisch inzicht en, hoewel hij het niet uitstraalde, was hij bang voor iedere tegenstander die hij tegen kwam. Hij toonde het nooit, onverschrokken als hij was stond hij trots op de slachtvelden, zijn handen stevig om zijn wapenen geklemd, klaar om de vijand te lijf te gaan. Alleen Jan wist hoe angstig hij werkelijk was. De twee soldaten kenden elkaar pas een paar weken, Anton had nog geen strijd gezien en verheugde zich bijna op hun eerste missie. Jan vertelde hem dan vaak dat je moet uitkijken met wat je wenst. Het zou wel is eerder uit kunnen komen dan je lief is.
Hoewel de twee veel overeenkomsten hadden, waren zij om verschillende redenen huurlingen geworden. Jan was al getrouwd toen hij huurling werd, hij en zijn vrouw leefden samen op een kleine boerderij in de provincie Holland. Een klein kind was op komst, toen zijn boerderij werd overvallen. Zijn vrouw en ongeboren kind werden vermoord. Gedwongen om te kijken zag hij hoe de mannen zijn geliefde verkrachtten. Dagen lang had hij zitten huilen voor het raam van zijn huis, terwijl hij zijn graanvelden zag branden. Alles was hij had was weg, hij had geen geld meer en niks om geld aan te verdienen. Zijn laatste kans op overleven was als huurling. Hij had zijn huis en platgebrande grond verkocht en reisde voor het geld dat het opbracht naar de grootte stad. Daar begon hij werk te zoeken en al snel ging hij als huurling door het leven.
Anton had een hele andere voorgeschiedenis, hoewel ook hij van een boerderij kwam, wilde hij gewoonweg iets nieuws proberen. Hij wilde de wereld zien, andere mensen leren kennen. Toen wist hij echter nog niet, dat het leven onderweg zo gevaarlijk was. De dagen die erop volgende dacht hij vaak aan zijn huis. De plek waar het veilig was, waar hij eigenlijk alles had wat zijn hartje kon begeren. Hij vroeg zich af of hij niet de verkeerde beslissing had genomen, of hij niet toch beter thuis had kunnen blijven. Vaak teisterden nachtmerries zijn geest, waarin hij de storm herbeleefde. Soms zag hij hoe ook Jan overboord sloeg. Andere keren zag hij het kerkhof van het dorp waar hij vroeger woonde. Zijn ouders en zusje stonden dan huilend bij een grafsteen, een naam had hij nooit zien staan, maar dat hoefde ook niet om te weten wiens grafsteen dat was.
“Waarom gaan we in vredesnaam naar dat achterlijke nieuwe continent!”riep Anton tegen zijn buurman.
“Omdat de Spanjaarden ons veel geld beloofd hebben voor onze hulp!”antwoordde Jan. “Die Azteken zijn een stelletje prutsers! Ze vechten met wapens uit het stenen tijdperk!”
“Man overboord!”,hoorden zij aan de andere kant van het schip. Ze keken elkaar aan en dachten beide hetzelfde:’ik laat deze mast voor geen goud los.’
Het was al de zoveelste ‘man overboord’ die hun oren kruisten. De zoveelste medesoldaat die de Amerikaanse kust nooit zou bereiken. Normaal had het ze meer geïnteresseerd dat ze een van hun vrienden, waarmee ze al weken mee op hetzelfde schip zaten, verloren. Maar nu hadden zij het alleen maar druk met het redden van hun eigen hachje.
“GOLF!!!”klonk het luid vanuit de richting van de kapitein. Snel klemden de twee vrienden zich, samen met drie andere soldaten, nog steviger om de paal vast. Een enorme watermassa vloog over het schip heen. De twee mannen waren kort verblind en voelden het water aan zich rukken. Het leek uren te duren voor de golf voorbij was, maar toen zij dan eindelijk over het schip gevlogen was, konden de twee mannen hun ogen weer openen. Er stonden nu nog maar vier mannen tegen de paal aan, een van de Brabanders was weggevoerd met de golf, ook hij zou het nieuwe continent nooit zien.
De storm duurde nog een paar uur en in die gingen vele levens verloren. Eindelijk konden de twee vrienden de paal loslaten en ze gingen op de grond zitten. Ze waren uitgeput van het lange staan en hun lichaam leek pijn te doen. Zij waren er echter nog goed vanaf gekomen, zij leefden tenminste nog. Sprakeloos keken de twee naar boven, de zon scheen nu fel. Het leek wel of de storm waar zij zojuist doorheen gevaren waren, nooit had bestaan.
“Kale!”Jan keek naar waar het geluid vandaan kwam en zag plots voor zich een lange man staan, geheuld in een zwart pak. De man had lang zwart haar, waarvan nog altijd een hoop water op het dek droop. Hij droeg een wit laken onder zijn linker arm en in zijn rechterhand hield hij naald en draad vast. Met harde hand duwde hij het laken in Jan’s handen, waarna hij zich tot een jonge knaap richtte. De jongen was waarschijnlijk pas een jaar of achttien. Zijn natte blonde haar hing voor zijn blauwe ogen. De jongen was dun en had de lengte van een veertien jarige.‘Een wonder dat hij niet weggevlogen is in de storm,’dacht de kapitein bij zichzelf.
“Ik laat mijn mannen zo meteen het grote zeil naar beneden halen, jullie gaan het gat dat er nu in zit repareren.”
Jan en Anton hadden hier absoluut geen zin in, maar besloten dat het geen goed idee was tegen de kapitein in te gaan:”Ja meneer,”antwoordden zij tegelijk.
Langzaam stonden zij op en liepen zij naar de touwen.
“Fijn,”begon Jan op zachte toon,”hoogtevrees…”
Ze keken naar het zeil dat nu langzaam omlaag kwam en zagen bovenin inderdaad een groot gat zitten. Stil keken ze naar het laken dat zij in hun handen hadden, beide vroegen zij zich af hoe dat laken ooit groot genoeg kon zijn voor het gat. Voorzichtig gingen de twee in de touwen hangen. Zij hadden nog niet eerder wat hoeven doen op het schip en waren bang uit de touwen te vallen. Nog altijd voorzichtig gingen ze omhoog, ze probeerden niet omlaag te kijken, maar om een voor hun onbekende reden trokken hun ogen toch elke keer weer naar beneden. Jan begon steeds harder te trillen, keek vervolgens angstig naar Anton en zei dat hij weer naar beneden wilde.
“We zijn al bijna boven, nu kunnen we net zo goed verder gaan. Sowieso, als we terug naar beneden gaan worden we overboord gegooid.” Hoewel het de angst van Jan niet wegnam, was het voldoende motivatie om hem verder naar boven te laten klimmen.
Boven aangekomen gingen zij op de balk zitten die vanaf de mast naar de beide breedtes van het schip liep. Zij schoven achter elkaar in de richting van het gat en keken elkaar vervolgens aan.
“En ehrm… hoe komen we nu daar beneden?”vroeg Jan, die voor Anton zat.
Anton draaide langzaam met zijn ogen:”hoe moet ik dat nou weten?”
“Ik help jullie wel, bind deze touwen stevig om jullie middel vast,”klonk een stem vanachter het tweetal. De twee deden wat hun gevraagd werd en al snel liet de man hen naar beneden zakken, in de richting van het gat. Het dichtnaaien van het gat ging vrij gemakkelijk en nog voor ze het wisten, stonden zij alweer met beide benen op het dek. De kapitein bedankte de twee mannen en zei ze vervolgens naar het onderdek te gaan voor wat welverdiende rust.
Die nacht sliepen zij beide als roosjes, ze lagen boven elkaar in harde houten bedden. De bedden lagen verschrikkelijk, maar na de storm die zij hadden meegemaakt, waren zij zelfs blij geweest met een bed gemaakt van spijkers. Jan lag vanwege zijn hoogtevrees altijd in het onderste bed. Anton lachte hem er vaak over uit, maar dat kon Jan niet zoveel schelen. Jan was een stuk langer dan Anton. Ook was hij een stuk gespierder dan zijn vriend, zijn armen zaten onder de littekens van gevechten in verre landen. Hij was een van de meest ervaren soldaten van het schip en had al tientallen slachtoffers gemaakt. Toch had hij het nooit tot officier geschopt, hoewel hij een sterk man was, had hij geen tactisch inzicht en, hoewel hij het niet uitstraalde, was hij bang voor iedere tegenstander die hij tegen kwam. Hij toonde het nooit, onverschrokken als hij was stond hij trots op de slachtvelden, zijn handen stevig om zijn wapenen geklemd, klaar om de vijand te lijf te gaan. Alleen Jan wist hoe angstig hij werkelijk was. De twee soldaten kenden elkaar pas een paar weken, Anton had nog geen strijd gezien en verheugde zich bijna op hun eerste missie. Jan vertelde hem dan vaak dat je moet uitkijken met wat je wenst. Het zou wel is eerder uit kunnen komen dan je lief is.
Hoewel de twee veel overeenkomsten hadden, waren zij om verschillende redenen huurlingen geworden. Jan was al getrouwd toen hij huurling werd, hij en zijn vrouw leefden samen op een kleine boerderij in de provincie Holland. Een klein kind was op komst, toen zijn boerderij werd overvallen. Zijn vrouw en ongeboren kind werden vermoord. Gedwongen om te kijken zag hij hoe de mannen zijn geliefde verkrachtten. Dagen lang had hij zitten huilen voor het raam van zijn huis, terwijl hij zijn graanvelden zag branden. Alles was hij had was weg, hij had geen geld meer en niks om geld aan te verdienen. Zijn laatste kans op overleven was als huurling. Hij had zijn huis en platgebrande grond verkocht en reisde voor het geld dat het opbracht naar de grootte stad. Daar begon hij werk te zoeken en al snel ging hij als huurling door het leven.
Anton had een hele andere voorgeschiedenis, hoewel ook hij van een boerderij kwam, wilde hij gewoonweg iets nieuws proberen. Hij wilde de wereld zien, andere mensen leren kennen. Toen wist hij echter nog niet, dat het leven onderweg zo gevaarlijk was. De dagen die erop volgende dacht hij vaak aan zijn huis. De plek waar het veilig was, waar hij eigenlijk alles had wat zijn hartje kon begeren. Hij vroeg zich af of hij niet de verkeerde beslissing had genomen, of hij niet toch beter thuis had kunnen blijven. Vaak teisterden nachtmerries zijn geest, waarin hij de storm herbeleefde. Soms zag hij hoe ook Jan overboord sloeg. Andere keren zag hij het kerkhof van het dorp waar hij vroeger woonde. Zijn ouders en zusje stonden dan huilend bij een grafsteen, een naam had hij nooit zien staan, maar dat hoefde ook niet om te weten wiens grafsteen dat was.
DeletedUser
Guest
Bijna negen dagen na de storm had hij opnieuw een nachtmerrie. Hoewel hij andere avonden gewoon in bed was blijven liggen, besloot hij dat het vandaag tijd was een ommetje te maken. Geruisloos, om niemand wakker te maken, liep hij in de richting van de trap. Voetje voor voetje liep hij omhoog, het dek op. Hoewel het nacht was, liepen er nog altijd veel mensen rond. Zij voeren het schip in de juiste richting als de zon was gaan slapen. Anton liep naar het voorste gedeelte van het schip en keek richting de horizon. Zijn zicht was beperkt, omdat alleen de maan zijn pad verlichtte. Hij zag alleen maar water en niets dan water.
Ik wilde me net omdraaien en terug naar bed gaan toen ik een stem hoorde vanuit het kraaiennest:”LAND IN ZICHT!” Snel draaide Anton zich weer om in de hoop een glimp op te vangen van de kust. Helaas, hij zag geen enkel teken van het vaste land… Al snel stond het hele dek vol met mensen die hoopten dat de reis eindelijk voorbij was. Maar nog altijd zagen zij enkel water. Het schip vaarde langzaam verder, maar het vaste land bleef buiten het zicht. Iedereen liep teleurgesteld terug naar de onderdekken, iedereen op één na.
“Jij zei dat er land was!”riep de man kwaad, wijzend naar het kraaiennest,”je loog tegen ons!”
De man rende in de richting van het stuurwiel, waar een paar vaten stonden gevuld met wapens. Boos trok hij een van de wapenen om op het bemanningslid te schieten. Niemand leek er enige aandacht aan te schenken en de man wist het wapen te richtten. Een schot klonk en de een tel later hoorden hoe een man neerviel op het dek. Anton stond verstijfd van schrik bij de boeg. Hij had willen ingrijpen, maar was te bang een stap te verzetten. Stilletjes keek hij naar Jan, die een rokend wapen in zijn handen had. Op het achterdek hoorde hij gekreun, er lag een gewonde man, hij was geraakt in zijn been. Jan liep rustig op de man af en Anton zag hoe Jan de man overeind hielp. Ze liepen samen naar de zijkant van het schip, in de richting van de trap toen Jan hem ineens een zet gaf. Eerst was er een hele hoop geluid te horen terwijl de man gillend naar beneden viel, het gegil ging nog een minuut of twee door waarna het volledig stil werd.
Anton had ondertussen zijn blik afgewend en keek opnieuw naar het water dat voor hem lag. Toen hij plots iets leek te zien. Hij kneep zijn ogen fijn om zijn blik te concentreren:”Is dat nou… Ja, dat is het,”zei hij lachend tegen zichzelf,”Land in zicht! Land in zicht!” Opnieuw verzamelde zich een groep soldaten om hem heen, ze begonnen te juichen, eerst zacht en daarna steeds harder. Het had weken, misschien zelfs maanden geduurd, maar daar was het dan. Amerika.
Ik wilde me net omdraaien en terug naar bed gaan toen ik een stem hoorde vanuit het kraaiennest:”LAND IN ZICHT!” Snel draaide Anton zich weer om in de hoop een glimp op te vangen van de kust. Helaas, hij zag geen enkel teken van het vaste land… Al snel stond het hele dek vol met mensen die hoopten dat de reis eindelijk voorbij was. Maar nog altijd zagen zij enkel water. Het schip vaarde langzaam verder, maar het vaste land bleef buiten het zicht. Iedereen liep teleurgesteld terug naar de onderdekken, iedereen op één na.
“Jij zei dat er land was!”riep de man kwaad, wijzend naar het kraaiennest,”je loog tegen ons!”
De man rende in de richting van het stuurwiel, waar een paar vaten stonden gevuld met wapens. Boos trok hij een van de wapenen om op het bemanningslid te schieten. Niemand leek er enige aandacht aan te schenken en de man wist het wapen te richtten. Een schot klonk en de een tel later hoorden hoe een man neerviel op het dek. Anton stond verstijfd van schrik bij de boeg. Hij had willen ingrijpen, maar was te bang een stap te verzetten. Stilletjes keek hij naar Jan, die een rokend wapen in zijn handen had. Op het achterdek hoorde hij gekreun, er lag een gewonde man, hij was geraakt in zijn been. Jan liep rustig op de man af en Anton zag hoe Jan de man overeind hielp. Ze liepen samen naar de zijkant van het schip, in de richting van de trap toen Jan hem ineens een zet gaf. Eerst was er een hele hoop geluid te horen terwijl de man gillend naar beneden viel, het gegil ging nog een minuut of twee door waarna het volledig stil werd.
Anton had ondertussen zijn blik afgewend en keek opnieuw naar het water dat voor hem lag. Toen hij plots iets leek te zien. Hij kneep zijn ogen fijn om zijn blik te concentreren:”Is dat nou… Ja, dat is het,”zei hij lachend tegen zichzelf,”Land in zicht! Land in zicht!” Opnieuw verzamelde zich een groep soldaten om hem heen, ze begonnen te juichen, eerst zacht en daarna steeds harder. Het had weken, misschien zelfs maanden geduurd, maar daar was het dan. Amerika.
- Reactiescore
- 25
Goed verhaal DOminator, inderdaad beter dan het vorige verhaal, alleen zit je ergens in het verhaal opeens in de ik-vorm (een zin), denk dat dat een foutje is.
D'r is maar een ding waar ik een kleine opmerking verder bij heb: volgens mij wist men destijds nog niets af van de steentijd. Ik weet niet wanneer de term is bedacht, maar volgens mij pas ergens in de 18de/19de eeuw.
Als je verder wilt kan je veel kanten op. Maar de vraag is wat voor kant je op wilt? Wil je dat ze de Spanjaarden vinden, of zijn ze ergens anders terecht komen dan ze denken (iets wat altijd kan gebeuren). Hoe gaan ze met de Azteken om, etc..
D'r is maar een ding waar ik een kleine opmerking verder bij heb: volgens mij wist men destijds nog niets af van de steentijd. Ik weet niet wanneer de term is bedacht, maar volgens mij pas ergens in de 18de/19de eeuw.
Als je verder wilt kan je veel kanten op. Maar de vraag is wat voor kant je op wilt? Wil je dat ze de Spanjaarden vinden, of zijn ze ergens anders terecht komen dan ze denken (iets wat altijd kan gebeuren). Hoe gaan ze met de Azteken om, etc..
DeletedUser
Guest
Dat ga ik uitzoeken als ik verder schrijf , gewoon schrijven en dan zie ik wel waar het schip strand (letterlijk en figuurlijk). Over die ik-vorm, ik schrijf altijd graag in de ik-vorm dus waarschijnlijk dat ik daardoor dat foutje gemaakt heb.
ehrm... zou wel kunnen dat je gelijk hebt over dat ze toen het stenen tijdperk nog niet kenden. Toch denk ik niet dat ik die zin eruit ga halen, voor mijn gevoel staat die daar op de juiste plek. Maargoed, misschien dat die er in een latere versie alsnog uit verdwijnt.
In ieder geval bedankt voor het lezen enzo.
, gewoon schrijven en dan zie ik wel waar het schip strand (letterlijk en figuurlijk). Over die ik-vorm, ik schrijf altijd graag in de ik-vorm dus waarschijnlijk dat ik daardoor dat foutje gemaakt heb.ehrm... zou wel kunnen dat je gelijk hebt over dat ze toen het stenen tijdperk nog niet kenden. Toch denk ik niet dat ik die zin eruit ga halen, voor mijn gevoel staat die daar op de juiste plek. Maargoed, misschien dat die er in een latere versie alsnog uit verdwijnt.
In ieder geval bedankt voor het lezen enzo
.DeletedUser
Guest
wederom een mooi verhaal DOminator!
DeletedUser13801
Guest
Sorry dat ik hem te laat instuurde gimli, volgende keer beter dan maar.
Komt er trouwens nog een volgende keer?
Komt er trouwens nog een volgende keer?
DeletedUser
Guest
Heel leuk geschreven, alleen merk je dat je het snel gedaan hebt. Buiten dat "stenen tijdperk-gebeuren" is het einde raar. Na weken lang op zee te zitten, ga je niet je collega-matrozen afknallen. Ik snap dat je gefrustreerd bent, maar op zo'n boot zie je de rest meer als familie. Tenzij je hem totaal niet mag. Ik vond het net iets te 'overdone'.
Verder heb je wel gelijk over dat 2000 woorden te weinig is. Je kan niet dieper ingaan op de karakters en een boodschap overbrengen gaat niet. Wat jij goed deed, en dat is lastig bij zo'n kort verhaaltje, is een sfeer creëren. Je merkte duidelijk dat het niet prettig was op zo'n boot en de bemanning door meerdere gebeurtenissen op de proef werden gesteld. Leuk gedaan.
Verder heb je wel gelijk over dat 2000 woorden te weinig is. Je kan niet dieper ingaan op de karakters en een boodschap overbrengen gaat niet. Wat jij goed deed, en dat is lastig bij zo'n kort verhaaltje, is een sfeer creëren. Je merkte duidelijk dat het niet prettig was op zo'n boot en de bemanning door meerdere gebeurtenissen op de proef werden gesteld. Leuk gedaan.
DeletedUser
Guest
Sorry dat ik hem te laat instuurde gimli, volgende keer beter dan maar.
Komt er trouwens nog een volgende keer?
hmmm ik zou dolgraag nog een volgende ronde willen organiseren.
Alleen moet ik er zeker van zijn dat de mensen die zich inschrijven voor zowel schrijvers als jury actief bezig zijn, vooral de schrijvers moeten zich niet zomaar 'terugtrekken'dat begin ik nu eigenlijk een beetje te haten.
DeletedUser
Guest
Een beetje duidelijkheid is ook wel op z'n plaats neem ik aan.
Ik wil wel tijd investeren om een verhaal te schrijven, geen probleem, maar ik wil het niet voor niks doen.
DeletedUser
Guest
daarom zeg ik, er zijn dingen die ik een 2e keer wat beter zou willen beschrijven. Bij die gebeurtenis dacht ik vooral achteraf 'doen de andere bemmaningsleden er niks tegen dan.' Dus vandaar dat ik er even bij zei dat ze niks anders deden.
Op zich wil ik die gebeurtenis er wel in houden, alleen wil ik het nog gaan aan passen. Sowieso ga ik misschien wel die hele reis veranderen, waardoor ik hem i.p.v. in 3 pagina's in 3 hoofdstukken ga beschrijven bij wijze van. Kijk wel wat ik ermee ga doen, moet er nog even overna denken. Ik wil die kapitein eigenlijk ook een wat grotere rol geven in dat begin stuk.
DeletedUser
Guest
TIM:ik heb ook wel zelf al een idee in gedachten wat ik met al die verhalen doe... geen zorgen je schrijft ze niet voor niets!
DOminator: Ik hoop dat je volgende verhaal ook weer een succes wordt.
geen zorgen je schrijft ze niet voor niets!DOminator: Ik hoop dat je volgende verhaal ook weer een succes wordt.