Om maar eens te beginnen wil ik Aldo een compliment geven voor zijn posts, weer heerlijk en kwalitatief hoog leesvoer. Ik kijk er nu al naar uit om je binnenkort in de tweede kamer aan het werk te zien, de VVD zal je zeker kunnen gebruiken! Toch wil ik ook een stukje schrijven vanaf mijn account, YOLO zal later nog wel komen via mij (of via een ander). Vooraf wil ik zeggen dat ook ik niet heilig ben en fouten heb gemaakt, dat zal ik ook eerlijk toegeven.
Wereld 45 vanuit aZemmel
aZemmel, een rimmer die uit verveling in de toetsweek gestart is en is uitgegroeid tot wellicht wel een van de meest besproken accounts van Wereld 45. Hierdoor voel ik mij genoodzaakt ook het een ander te schrijven en uit te leggen. Daar is het nu al tijd voor geworden lijkt me en is wellicht wel interesse naar (of sla ik de plank volledig mis ;$)?
Het Devo-YOLO drama
Iets wat ik hoop nooit meer mee te maken, shit wat voelde ik mij slecht deze tijden. Nooit gedacht dat een online spel je zo bezig kan houden als toentertijd. Uren per dag zat ik ermee in mijn hoofd, wat moesten we nou doen? Wat was het beste voor ons account? Waar wilde wij (Rutger en ik) naar toe? Op dit punt besefte ik pas hoe verslavend deze game is, hoe erg je erdoor geobsedeerd kan raken. Na lang piekeren waarschijnlijk de meest idiote actie uitgehaald die er maar mogelijk was. Shit zeg, wat heb ik me hier in mijzelf vergist en wat heb ik de boel hier opgefockt.
De switch in het begin is al helemaal idioot, puur door een lullig pmtje van SH mezelf van mijn pad laten brengen en binnen enkel minuten toch voor Devo gekozen. Terwijl ik zo zeker was van mijn keuze, wat bezielde me denk ik zo achteraf. Echter is hier wel een ding heel duidelijk geworden en iets wat soms vergeten wordt : Achter elke speler zit een persoon met emoties, iemand die fouten kan maken en niet als een machine werkt.
Dat brengt me tot de terugkeer naar YOLO, ik had schuldgevoelens en voelde me kut. Ik heb de jongens genaaid waarmee ik het zo goed kon vinden, eigenlijk mijn eigen vrienden. Iets wat ik me toen pas inzag, een Daniël of Thomas heb ik gewoon keihard teleurgesteld en laten zitten.. Terwijl ik het zo goed met ze kon vinden? Waar was ik mee bezig? Hierop besloot ik terug te keren naar waar ik direct al voor had moeten kiezen : YOLO. Ik voelde me schuldig en wilde met de mensen spelen waarmee ik het het beste kon vinden, gewoon YOLO. Een stam met een paar hechte vrienden, klein en lekker compact, een stam waarmee ik een geweldige tijd zou gaan beleven.
Mijn tijd als boegbeeld in YOLO
Boegbeeld, kan ik me zo noemen? Een beetje wel toch hoop ik? Veel tijd en aandacht heb ik gegeven aan YOLO, er kon nog veel verbeterd worden en ik was gemotiveerd tot de max. Ik wilde er wat van maken, onszelf bewijzen en vooral veel lol maken. Daartoe heb ik veel keuzes gemaakt en vaak gekeken wat er verbeterd kon worden. Dat brengt ons tot het volgende :
Legend of Nuru en Watashi, twee spelers die buiten de boot leken te vallen en als intern leken voor ERROR. Hier pakte ik mijn kans, ik kon gewoon simpelweg mijn eigen front en dat van geheel YOLO zoveel beter maken door Nuru hierheen te halen. Voor mij een compleet logische keuze, Nuru moest komen! Ik kan het goed vinden met de bespelers en ik zou er alles aan doen om Nuru hier een goed draaiend account te maken. Echter kreeg ik zoveel haat over me heen hierdoor en moest ik volgens een Axel zelfs op de stablist. Hoezo? Omdat ik het spel speelde? Hier moet volgens mij een grens getrokken worden, dit is namelijk geen stabben. Dit is puur je stam versterken, een buitenkansje meenemen, iets wat elke stamleider zou willen en zou proberen te verwezenlijken. Tuurlijk er zijn nettere dingen, maar is Feyenoord nu een stabclub omdat ze Kenneth Vermeer aangetrokken hebben? Dat hoort bij de game jongens.
Hoe Wereld 45 geëindigd is
Jammer, dat is het, niet meer of minder. Waarom hebben we het allemaal zo voor onszelf verpest? Waarom hebben we al die revanchegevoelens constant gehad en waarom hebben we zoveel gebitcht en gehaat op elkaar. Wereld 45 is altijd al een wereld geweest waarbij meer strijd op het AF geleverd is dan in-game. Zonde, waar was het allemaal voor nodig?
Waarom constant die haat richting vijanden, komop jongens. We hebben elkaar nodig, zonder vijanden bestaat er geen Tribalwars. Heb wat respect naar elkaar, wees sportief en maak er samen met je stam en vijanden gewoon een toptijd van. Daar spelen we Tribalwars voor, om te genieten en om vrienden te maken. Mensen waarvan je kan leren en die je kunnen helpen als je het moeilijk hebt. Tribalwars is zoveel meer dan een paar bijlstrijders en farmende paarden.
Waarom heeft MILF de wereld zo geëindigd? Waarom hebben ze die strijd niet laten komen? Die strijd waarvoor we allemaal Tribalwars spelen? Want zeg nou zelf jongens, we spelen dit spel allemaal om plezier te maken? Het is toch zonde van alle geïnvesteerde tijd? Hadden een Fissie en Naevius nou niet samen willen knallen? Twee jongens die vanaf het begin samen spelen, die hadden toch elkaar een virtuele high-five willen geven en trots op elkaar en zichzelf willen zijn met wat ze bereikt hebben? Dat is toch zonde jongens? Dat er geen eer behaald is? Niemand heeft zichzelf kunnen bewijzen en kunnen laten zien wat voor speler hij is, iets waarvoor we toch allemaal spelen. Voor de oorlog, om vrienden te maken en vooral om plezier te hebben? Waarom heeft een MILF dit nou niet gedaan, waarom moest de wereld zo eindigen?
Maar jongens, laten we eerlijk blijven. Ook wij van YOLO hebben ons misdragen, moesten wij nou echt zo extreem profiteren van die SH stab? Konden we nou niet wat meer begrip voor MILF tonen en eens ons van onze beste kant laten zien? Tuurlijk, ik heb hier ook schuld aan en voel mij dan ook schuldig. Ik had veel meer in kunnen grijpen en eerder op kunnen staan in deze situatie, waarvoor mijn excuses. Maar boys van YOLO (en natuurlijk ook Hora), wat had ik graag met jullie aan mijn zij op het echte strijdveld willen staan. Wat had ik dat graag gehad, helaas zal dat niet meer gebeuren.
Wat ik nog wil zeggen om af te sluiten
Zonde, dat is het. Waarom hebben we het zo voor onszelf en elkaar verpest. Konden we dit nou niet voorkomen? Ik hoop dat we hier allemaal van leren en dit nooit meer voor laten komen. Verder wil ik nog mijn excuses aanbieden richting elke tegenstander die ik onjuist bejegend heb, ik hoop dat jullie het me kunnen vergeven. Het moet toch zo zijn dat als ik jullie in het echt zie we samen gewoon een biertje kunnen drinken en een gesprek kunnen voeren. Laten we nou eerlijk zijn, eigenlijk zijn we allemaal mensen die de zelfde hobby hebben toch? Laat die revanchegevoelens dan eens thuis en maak er samen wat van in de toekomst.
