DeletedUser21774
Guest
Eendenverdriet maw Duckje
Dinsdag 21 april 2009
Op het secretariaat van Vogelbescherming Vlaanderen liep maandagavond 20 april 2009 een telefoontje binnen van een man die erg overstuur zijn verhaal deed. Hij was getuige van een dierlijk drama. Op het Hendrik Heymanplein te Sint-Niklaas tegenover de stadsbibliotheek werd omstreeks 20:15 uur een vrouwtje wilde eend door een auto gegrepen… op het voetpad! Ze was op slag dood, haar darmen lagen ernaast. Ze was daar echter niet alleen; haar partner vergezelde haar maar bleef gelukkig ongedeerd. Niet goed wetende wat hem overkomen was, probeerde de woerd zijn levensgezellin met lichte snavelstootjes terug op de ‘been’ te krijgen. Bij elke auto of motorfiets die rakelings passeerde, vatte hij heel dicht post bij het levenloze lichaam, alsof hij haar wilde beschermen. Wilde eenden zijn doorgaans partners voor het leven (monogamie) en gaan pas een nieuwe relatie aan als ze hun compagnon verliezen. In de literatuur is dit gedrag vaak terug te vinden. In een naslagwerk van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen uit 1952 ‘De eendvogels van België’, geschreven door dr. R. Verheyen, staat het volgende: “In de natuur is de monogamische verbintenis van kracht. Indien van een koppel wilde eenden, dat in ’t voorjaar op zoek is naar een nestgebied, het mannetje wordt afgeschoten, dan blijft het wijfje nog de ganse nacht op de plaats waar de woerd is neergestort”.
Dinsdag 21 april 2009
Op het secretariaat van Vogelbescherming Vlaanderen liep maandagavond 20 april 2009 een telefoontje binnen van een man die erg overstuur zijn verhaal deed. Hij was getuige van een dierlijk drama. Op het Hendrik Heymanplein te Sint-Niklaas tegenover de stadsbibliotheek werd omstreeks 20:15 uur een vrouwtje wilde eend door een auto gegrepen… op het voetpad! Ze was op slag dood, haar darmen lagen ernaast. Ze was daar echter niet alleen; haar partner vergezelde haar maar bleef gelukkig ongedeerd. Niet goed wetende wat hem overkomen was, probeerde de woerd zijn levensgezellin met lichte snavelstootjes terug op de ‘been’ te krijgen. Bij elke auto of motorfiets die rakelings passeerde, vatte hij heel dicht post bij het levenloze lichaam, alsof hij haar wilde beschermen. Wilde eenden zijn doorgaans partners voor het leven (monogamie) en gaan pas een nieuwe relatie aan als ze hun compagnon verliezen. In de literatuur is dit gedrag vaak terug te vinden. In een naslagwerk van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen uit 1952 ‘De eendvogels van België’, geschreven door dr. R. Verheyen, staat het volgende: “In de natuur is de monogamische verbintenis van kracht. Indien van een koppel wilde eenden, dat in ’t voorjaar op zoek is naar een nestgebied, het mannetje wordt afgeschoten, dan blijft het wijfje nog de ganse nacht op de plaats waar de woerd is neergestort”.