DeletedUser59641
Guest
Op de koffie bij Drunk
*Based on a true story
Het is zondagochtend. Een normaal goedgezind mens slaapt uit en gaat langs bij z’n familie. Deze zondag besloten wij, de redactie van het onzin-getypt-door-jacco-magazine, eens wat anders te doen. We gaan op de koffie bij Drunk. Inderdaad, Drunk ja.
Alles leek heel normaal op deze zondagochtend, behalve dat we naar een vervallen stuk van de wereld gingen waar mensen een tikkeltje apart zijn. Inderdaad, we hebben het over België. Kunnen zij niets aan doen, kunnen wij weinig aan veranderen, dus we hebben de boel maar te accepteren.
Bij binnenkomst werden we van harte verwelkomt door een apart persoon. Het leek een natuurkundig genie, maar dat valt ook wel mee na wat nader onderzoek. Ene Bart, ook wel 0100101010100101010101010 genoemd wees ons de weg richting de Drunk sekte.
Deze sekte staat bekent om hun extreme nachtactiviteit en aparte mensen. Gek genoeg zijn er nog veel buitenstaanders die graag bij deze sekte willen. Ook na een heerlijk kopje koffie, is dit nog niet aan te raden.
Inmiddels zaten we al een half uurtje binnen. Inmiddels waren nieuwe leden van de sekte er bij komen zitten. Zij zijn pas recent volwaardig lid en dus nog niet zo apart als hun absolutie leider. Wie niet van deze leider gehoord heeft in de wereld schijnt even goed op de hoogte te zijn als een kind uit de 3e wereld die voor de derde keer naar school gaat. Inderdaad, hun absolute leider is Robin, met als rechterhand (if you know what I mean) Fré. De nieuwe leden, Martijn, Renso, Rhydorn en Kenny, waren vol lof over hun grote leider. Elke keer als je een vraag stelde, kwam hun grote leider Robin er in terug. Op een gegeven moment stellen wij een vraag: “Hoe komt het dat er recent een jonge met een kater wakker werd?”. Hier kwam een zeer, zeer, zéér schokkend antwoord uit. Het was kort, maar zeer krachtig. Het was niet een machine, niet een vorm van een drankspel, niet een gewelddadige actie, nee. Het was Kelvin.
Toen Rhydorn deze naam zei, viel er een grote stilte. Wij hadden niet de kans om een vervolg vraag te stellen, aangezien rechterhand Fré kwam binnenlopen. Inmiddels was het al rond 12 uur. Opmerkelijk genoeg had Fré nog niet eens ontbeten, hij scheen namelijk nachtdienst gehad te hebben. Een normaal mens komt op tijd z’n bed uit als je zulke belangrijke gasten met, want come on, zijn wij weer eens niet belangrijk genoeg? Wij voelden ons gelijk een beetje belazerd, omdat we nog steeds met die kneusjes zaten, niet eens een overheerlijke, sappige, met ongeveer 5gram bedekte naar het zoetst smakende iets wat je op dit moment kunt bedenken donut gehad hebben.
Boos stond ik op. Ik riep naar Fré: “Ewa dude, ik zweer jou, waar is jouw grote leider. Ik heb appeltje te schillen met hem. Wij zouden hier gaan chillen a mattie. Ik zweer jou. Jij bent toch die grote man hier die ons naar hem toe kan brengen? Wollah, ik zweer jou, jij bent niet goed.”
Er viel een doodse stilte. Fré had nog steeds geen woord gezegd, maar wij hadden inmiddels wel zijn aandacht. Fré keek ons aan, klaar om iets te zeggen. Eindelijk kwam het verlossende moment, Fré ging wat zeggen. Zou hij ons dan eindelijk naar Robin sturen? Opeens ging kwam er een piano geluid achter ons vandaag. Fré ging met z’n hoofd naar beneden staan en leek te wachten tot het juiste moment. En inderdaad, dat moment kwam.
“Baby, I know I hurt ya every every day. But you have to know, it’s not meant to bo this way. Baby, come to me, show me what you got and I will pleasure you all day.” Direct na opmerkelijk gebeurtenis was het weer doodse stilte. De muziek was weer gestopt.
Wij stonden met een mond vol tanden. Hoe kon zo’n toonaangevend persoon zo’n achterlijke tekst zingen, die werkelijk waar niet te plaatsen is in ons interview. Zou die dude ook snappen dat wij gewoon gezellig een kopje koffie wilden komen drinken? En niet een halve musical willen aanhoren? Voordat onze gedachten uberhaupt verwerkt waren, was Fré opeens verdwenen. De geruchten kloppen. Fré is een opmerkelijk persoon waarvan je niet weet wat je ervan moet verwachten.
Bart kwam weer naar ons toe lopen, hij verzocht ons om direct het pand te verlaten. Wij zeiden niets meer en liepen mee met Bart, naar buiten toe. We wilden zo snel mogelijk weg uit dit deel van de wereld. De mensen, de omgeving, de verschrikkelijk vervelende manier van de uitspraak van de Nederlandse taal, nee, wij wilden daar niet vaker komen. De grote leider Robin hebben we niet gezien, deze bleek achteraf ook niet aanwezig te zijn.
Aldus een enerverend dagje in België.
Ps: Bart fluisterde in me oor vlak voor we weggingen of ik wilde vermelden dat het toch echt jilBERT is en niet jilDERT. Dus bij deze Bart!
Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door mezelf, een magazine wat niet bestaat en mijn laptop. Toedels
*Based on a true story
Het is zondagochtend. Een normaal goedgezind mens slaapt uit en gaat langs bij z’n familie. Deze zondag besloten wij, de redactie van het onzin-getypt-door-jacco-magazine, eens wat anders te doen. We gaan op de koffie bij Drunk. Inderdaad, Drunk ja.
Alles leek heel normaal op deze zondagochtend, behalve dat we naar een vervallen stuk van de wereld gingen waar mensen een tikkeltje apart zijn. Inderdaad, we hebben het over België. Kunnen zij niets aan doen, kunnen wij weinig aan veranderen, dus we hebben de boel maar te accepteren.
Bij binnenkomst werden we van harte verwelkomt door een apart persoon. Het leek een natuurkundig genie, maar dat valt ook wel mee na wat nader onderzoek. Ene Bart, ook wel 0100101010100101010101010 genoemd wees ons de weg richting de Drunk sekte.
Deze sekte staat bekent om hun extreme nachtactiviteit en aparte mensen. Gek genoeg zijn er nog veel buitenstaanders die graag bij deze sekte willen. Ook na een heerlijk kopje koffie, is dit nog niet aan te raden.
Inmiddels zaten we al een half uurtje binnen. Inmiddels waren nieuwe leden van de sekte er bij komen zitten. Zij zijn pas recent volwaardig lid en dus nog niet zo apart als hun absolutie leider. Wie niet van deze leider gehoord heeft in de wereld schijnt even goed op de hoogte te zijn als een kind uit de 3e wereld die voor de derde keer naar school gaat. Inderdaad, hun absolute leider is Robin, met als rechterhand (if you know what I mean) Fré. De nieuwe leden, Martijn, Renso, Rhydorn en Kenny, waren vol lof over hun grote leider. Elke keer als je een vraag stelde, kwam hun grote leider Robin er in terug. Op een gegeven moment stellen wij een vraag: “Hoe komt het dat er recent een jonge met een kater wakker werd?”. Hier kwam een zeer, zeer, zéér schokkend antwoord uit. Het was kort, maar zeer krachtig. Het was niet een machine, niet een vorm van een drankspel, niet een gewelddadige actie, nee. Het was Kelvin.
Toen Rhydorn deze naam zei, viel er een grote stilte. Wij hadden niet de kans om een vervolg vraag te stellen, aangezien rechterhand Fré kwam binnenlopen. Inmiddels was het al rond 12 uur. Opmerkelijk genoeg had Fré nog niet eens ontbeten, hij scheen namelijk nachtdienst gehad te hebben. Een normaal mens komt op tijd z’n bed uit als je zulke belangrijke gasten met, want come on, zijn wij weer eens niet belangrijk genoeg? Wij voelden ons gelijk een beetje belazerd, omdat we nog steeds met die kneusjes zaten, niet eens een overheerlijke, sappige, met ongeveer 5gram bedekte naar het zoetst smakende iets wat je op dit moment kunt bedenken donut gehad hebben.
Boos stond ik op. Ik riep naar Fré: “Ewa dude, ik zweer jou, waar is jouw grote leider. Ik heb appeltje te schillen met hem. Wij zouden hier gaan chillen a mattie. Ik zweer jou. Jij bent toch die grote man hier die ons naar hem toe kan brengen? Wollah, ik zweer jou, jij bent niet goed.”
Er viel een doodse stilte. Fré had nog steeds geen woord gezegd, maar wij hadden inmiddels wel zijn aandacht. Fré keek ons aan, klaar om iets te zeggen. Eindelijk kwam het verlossende moment, Fré ging wat zeggen. Zou hij ons dan eindelijk naar Robin sturen? Opeens ging kwam er een piano geluid achter ons vandaag. Fré ging met z’n hoofd naar beneden staan en leek te wachten tot het juiste moment. En inderdaad, dat moment kwam.
“Baby, I know I hurt ya every every day. But you have to know, it’s not meant to bo this way. Baby, come to me, show me what you got and I will pleasure you all day.” Direct na opmerkelijk gebeurtenis was het weer doodse stilte. De muziek was weer gestopt.
Wij stonden met een mond vol tanden. Hoe kon zo’n toonaangevend persoon zo’n achterlijke tekst zingen, die werkelijk waar niet te plaatsen is in ons interview. Zou die dude ook snappen dat wij gewoon gezellig een kopje koffie wilden komen drinken? En niet een halve musical willen aanhoren? Voordat onze gedachten uberhaupt verwerkt waren, was Fré opeens verdwenen. De geruchten kloppen. Fré is een opmerkelijk persoon waarvan je niet weet wat je ervan moet verwachten.
Bart kwam weer naar ons toe lopen, hij verzocht ons om direct het pand te verlaten. Wij zeiden niets meer en liepen mee met Bart, naar buiten toe. We wilden zo snel mogelijk weg uit dit deel van de wereld. De mensen, de omgeving, de verschrikkelijk vervelende manier van de uitspraak van de Nederlandse taal, nee, wij wilden daar niet vaker komen. De grote leider Robin hebben we niet gezien, deze bleek achteraf ook niet aanwezig te zijn.
Aldus een enerverend dagje in België.
Ps: Bart fluisterde in me oor vlak voor we weggingen of ik wilde vermelden dat het toch echt jilBERT is en niet jilDERT. Dus bij deze Bart!
Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door mezelf, een magazine wat niet bestaat en mijn laptop. Toedels
