DeletedUser
Guest
27 juli 2006
De geschiedenis van Israël en Palestina
Al jaren ruzie
Je ziet het bijna elke week op het journaal. De gevechten, bomaanslagen en aanvallen in Israël en de Palestijnse gebieden. Het lijkt wel of er geen oplossing is. Joden en Palestijnen maken ruzie over van wie het land is.
Even leek er weer een beetje hoop te komen. De nieuwe Palestijnse president Abbas en de premier van Israël, Sharon, praatten in 2003 weer met elkaar. Dat deden de Israëliërs en Palestijnen al jaren niet meer.
Toch is ondanks beloftes van beide kanten, de laatste tijd het geweld wéér toegenomen. Lees in dit dossier alles over de geschiedenis van Israël en Palestina!
Filistijnen en Israëlieten- Palestijnen en joden
Palestijnen en Joden wonen al duizenden jaren in Israël. De Palestijnen zeggen dat ze afstammen van de Filistijnen. De Joden stammen af van de Israëlieten. Allebei de volken hebben heilige plaatsen in Israël. Allebei willen ze er blijven wonen. Drieduizend jaar geleden worden de Filistijnen in een oorlog door de Joden verslagen. Duizend jaar daarna vallen de Romeinen het land binnen en wordt een groot aantal Joden weggejaagd. De Joden zwerven uit over de hele wereld. Sommige Joden blijven in Palestina wonen, samen met een grote groep Filistijnen. Volgens de Palestijnen zijn zij afstammelingen van die grote groep Filistijnen, en hebben ze dus recht op het land Palestina. Andere mensen zeggen dat de Palestijnen helemaal niet van de Filistijnen afstammen en dus ook geen recht hebben op het land.
Palestijnen
De Palestijnen zeggen dus dat ze altijd al in Palestina hebben gewoond. Maar ze zijn daar niet de baas. Na de Eerste Wereldoorlog (die eindigt in 1918) worden de Engelsen de baas in Palestina. Zij beloven zowel aan Israël, als aan de Palestijnen, dat ze een eigen land zullen krijgen...in Palestina! In 1921 komt Engeland zijn belofte aan de Palestijnen na: het land wat we nu Jordanië noemen wordt gesticht. Toch zijn veel Palestijnen daar niet blij mee. Ze willen liever dat Palestina hun nieuwe land wordt, want daar zijn allemaal heilige plaatsen voor moslims. De Joden zijn ook niet blij. De Engelsen houden hun belofte van een eigen land voor de Joden niet. In 1947 geeft Engeland Palestina aan de Verenigde Naties. Die krijgen er nu de leiding.
Joden
De Joden hebben het intussen vaak moeilijk in andere landen. Ze worden met de nek aangekeken. Het dieptepunt is de Tweede Wereldoorlog. De Duitse bezetters vinden de Joden een minderwaardig volk. Zij vermoorden 6 miljoen Joden (zie het dossier over de Tweede Wereldoorlog). Na de oorlog willen veel Joden graag veilig bij elkaar wonen in één land. Ze verhuizen naar Palestina. Daar hebben hun voorouders tenslotte gewoond en wonen veel mensen die ook Joods zijn.
Verenigde Naties
Dan krijgen de Joden en de Palestijnen problemen. De Palestijnen vinden het niet leuk dat er zoveel nieuwe mensen in Palestina komen wonen en er steeds meer macht krijgen. De Verenigde Naties stellen voor om het land in tweeën te verdelen. Ze willen de Joden iets meer dan de helft van het land geven, en de Palestijnen iets minder. De Palestijnen vinden het een slecht voorstel. Ze werken er niet aan mee.
Oorlog
De Joden willen een eigen land en roepen een jaar later, op 14 mei 1948, zelf de staat Israël uit. De Palestijnen worden daar boos over en vallen met zes Arabische landen het nieuwe land binnen. Er breekt oorlog uit. Aan de ene kant vecht Israël, oftewel de Joden. Aan de andere kant Palestijnen en Arabische landen. Israël wint de oorlog. Israël krijgt het grootste deel van Palestina in handen. De andere stukken worden veroverd door Egypte (de Gaza-strook) en Jordanië (de Westelijke Jordaanoever). De meeste Palestijnen wonen in die gebieden. De naam Palestina verdwijnt uit de atlas.
Bezette gebieden
Een paar jaar later breekt er opnieuw oorlog uit. Israël verovert nu ook de Gaza-strook en de Westelijke Jordaanoever. Sinds die tijd worden dat de ´bezette gebieden´ genoemd. In die bezette gebieden wonen veel Palestijnen. De Joden willen de gebieden niet zomaar teruggeven. Ze bouwen er zelf dorpen. Je hoort op televisie vaak praten over de 'Joodse nederzettingen'. Dan worden die dorpen bedoeld.
PLO
De Palestijnen in de bezette gebieden voelen zich onderdrukt. Ze willen dat de grenzen weer worden zoals ze vroeger waren, toen de staat Israël nog niet bestond. Ze richten een eigen organisatie op, de PLO. Sommige mensen van de PLO willen een eigen land krijgen door te praten met Israël. Andere PLO-ers willen met geweld een eigen land krijgen. Ze laten bommen ontploffen en vermoorden mensen. Ook onschuldige burgers en kinderen gaan daarbij dood.
Hard
Israël slaat hard terug. Het Israëlische leger valt dorpen aan waarvan het denkt dat er PLO-strijders zitten. Daarbij gaan veel onschuldige mensen dood. Mensen worden zonder bewijs opgepakt. Ariel Sharon, die nu de minister-president is van Israël, wordt ervan verdacht dat hij als generaal van het leger de leiding geeft aan moordpartijen onder Palestijnen.
Tempelberg
Het is een paar jaar redelijk rustig. Maar dan gaat het weer helemaal mis. In oktober 2000 gaat Ariel Sharon naar de Tempelberg. Dat is een heilige plaats voor zowel de Joden als de Palestijnen. Veel Palestijnen denken dat Sharon het alleen maar doet om hen te pesten, en daar zijn ze boos over. Ze gooien met stenen. De Israëlische politie schiet een paar Palestijnen dood. Er volgen grote demonstraties. Aan allebei de kanten vallen daarbij doden. En zo wordt het van kwaad tot erger. De één doet iets naars, de ander neemt wraak. De afgelopen jaren zijn zo honderden mensen gedood. Israëliërs en Palestijnen. Volwassenen en kinderen.
Muur
Israël denkt de problemen op te kunnen lossen door een muur te bouwen om een deel van de bezette gebieden heen. Die muur moet ervoor zorgen dat er geen Palestijnse terroristen in Israëlische gebieden kunnen komen. Heel veel landen vinden het een slecht idee van Israël dat ze een muur gaan bouwen. De Palestijnen en Israëliërs moeten vreedzaam samenleven en met elkaar praten om tot een oplossing te komen. Een muur tussen twee bevolkingsgroepen inzetten is geen oplossing vinden deze mensen! Andere mensen zeggen juist dat Israël al lang genoeg heeft geprobeerd om te praten. 'Als dat niet werkt, dan maar een muur', zeggen zij. Maar de muur zorgt voor veel verdriet. Hij loopt dwars door de Palestijnse Gebieden en zorgt ervoor dat sommige buren en familie van elkaar gescheiden worden.
Routekaart voor de Vrede
In 2003 komt er een beetje hoop aan de horizon. De Israëlische en de Palestijnse leiders zeggen dat ze het plan 'de routekaart voor de vrede' willen gaan uitvoeren. Dat plan moet zorgen voor vrede in Israël. Het is verzonnen door Amerika, Europa, Rusland en de Verenigde Naties. In het plan staat dat de Israëliërs en Palestijnen allebei moeten stoppen met vechten. De Palestijnen krijgen een eigen land, maar moeten wel al hun wapens inleveren.
Mis
Maar het gaat alweer mis. Een paar Palestijnse groepen zijn het niet eens met de routekaart. Ze vinden dat het plan niet goed is voor de Palestijnen. Ze blijven aanslagen plegen. De Israëlische regering blijft terugslaan. Echt rustig wordt het niet en de vrede is ver weg.
In de joodse nederzettingen leven vaak heel gelovige mensen (Bron: www.bus-wad.sihe.ac.uk) Joodse dorpen
De leider van Israël, Sharon, heeft nu een nieuw plan. Hij wil alle 21 Joodse dorpen in de Gazastrook gaan slopen en vier Joodse dorpen op de Westelijke Jordaanoever. De kolonisten die vrijwillig meewerken krijgen een boel geld. Het plan is met veel moeite goedgekeurd door het Israelische parlement.
Reacties
Veel kolonisten willen alleen helemaal niet weg. Ze zijn boos op Sharon en vinden hem een verrader. Het zijn vooral zeer godsdienstige Joden die in de nederzettingen wonen. Ze vinden dat God het land waarop ze wonen aan hen heeft gegeven. Dat Sharon het nu weg wil geven maakt ze woedend.
Terrorisme
Ook veel politici zijn tegen het plan. Ze zijn bang dat als Israël zich helemaal terugtrekt het Palestijnse terrorisme veel erger zal worden. Dat het plan van Sharon door het parlement is goedgekeurd, vinden deze politici helemaal niet leuk. In augustus 2005 worden de nederzettingen in de Gazastrook en de vier op de Westelijke Jordaanover ontruimd. Veel kolonisten zijn boos op Sharon, maar gelukkig worden weinig mensen gewelddadig.
De geschiedenis van Israël en Palestina
Al jaren ruzie
Je ziet het bijna elke week op het journaal. De gevechten, bomaanslagen en aanvallen in Israël en de Palestijnse gebieden. Het lijkt wel of er geen oplossing is. Joden en Palestijnen maken ruzie over van wie het land is.
Even leek er weer een beetje hoop te komen. De nieuwe Palestijnse president Abbas en de premier van Israël, Sharon, praatten in 2003 weer met elkaar. Dat deden de Israëliërs en Palestijnen al jaren niet meer.
Toch is ondanks beloftes van beide kanten, de laatste tijd het geweld wéér toegenomen. Lees in dit dossier alles over de geschiedenis van Israël en Palestina!
Filistijnen en Israëlieten- Palestijnen en joden
Palestijnen en Joden wonen al duizenden jaren in Israël. De Palestijnen zeggen dat ze afstammen van de Filistijnen. De Joden stammen af van de Israëlieten. Allebei de volken hebben heilige plaatsen in Israël. Allebei willen ze er blijven wonen. Drieduizend jaar geleden worden de Filistijnen in een oorlog door de Joden verslagen. Duizend jaar daarna vallen de Romeinen het land binnen en wordt een groot aantal Joden weggejaagd. De Joden zwerven uit over de hele wereld. Sommige Joden blijven in Palestina wonen, samen met een grote groep Filistijnen. Volgens de Palestijnen zijn zij afstammelingen van die grote groep Filistijnen, en hebben ze dus recht op het land Palestina. Andere mensen zeggen dat de Palestijnen helemaal niet van de Filistijnen afstammen en dus ook geen recht hebben op het land.
Palestijnen
De Palestijnen zeggen dus dat ze altijd al in Palestina hebben gewoond. Maar ze zijn daar niet de baas. Na de Eerste Wereldoorlog (die eindigt in 1918) worden de Engelsen de baas in Palestina. Zij beloven zowel aan Israël, als aan de Palestijnen, dat ze een eigen land zullen krijgen...in Palestina! In 1921 komt Engeland zijn belofte aan de Palestijnen na: het land wat we nu Jordanië noemen wordt gesticht. Toch zijn veel Palestijnen daar niet blij mee. Ze willen liever dat Palestina hun nieuwe land wordt, want daar zijn allemaal heilige plaatsen voor moslims. De Joden zijn ook niet blij. De Engelsen houden hun belofte van een eigen land voor de Joden niet. In 1947 geeft Engeland Palestina aan de Verenigde Naties. Die krijgen er nu de leiding.
Joden
De Joden hebben het intussen vaak moeilijk in andere landen. Ze worden met de nek aangekeken. Het dieptepunt is de Tweede Wereldoorlog. De Duitse bezetters vinden de Joden een minderwaardig volk. Zij vermoorden 6 miljoen Joden (zie het dossier over de Tweede Wereldoorlog). Na de oorlog willen veel Joden graag veilig bij elkaar wonen in één land. Ze verhuizen naar Palestina. Daar hebben hun voorouders tenslotte gewoond en wonen veel mensen die ook Joods zijn.
Verenigde Naties
Dan krijgen de Joden en de Palestijnen problemen. De Palestijnen vinden het niet leuk dat er zoveel nieuwe mensen in Palestina komen wonen en er steeds meer macht krijgen. De Verenigde Naties stellen voor om het land in tweeën te verdelen. Ze willen de Joden iets meer dan de helft van het land geven, en de Palestijnen iets minder. De Palestijnen vinden het een slecht voorstel. Ze werken er niet aan mee.
Oorlog
De Joden willen een eigen land en roepen een jaar later, op 14 mei 1948, zelf de staat Israël uit. De Palestijnen worden daar boos over en vallen met zes Arabische landen het nieuwe land binnen. Er breekt oorlog uit. Aan de ene kant vecht Israël, oftewel de Joden. Aan de andere kant Palestijnen en Arabische landen. Israël wint de oorlog. Israël krijgt het grootste deel van Palestina in handen. De andere stukken worden veroverd door Egypte (de Gaza-strook) en Jordanië (de Westelijke Jordaanoever). De meeste Palestijnen wonen in die gebieden. De naam Palestina verdwijnt uit de atlas.
Bezette gebieden
Een paar jaar later breekt er opnieuw oorlog uit. Israël verovert nu ook de Gaza-strook en de Westelijke Jordaanoever. Sinds die tijd worden dat de ´bezette gebieden´ genoemd. In die bezette gebieden wonen veel Palestijnen. De Joden willen de gebieden niet zomaar teruggeven. Ze bouwen er zelf dorpen. Je hoort op televisie vaak praten over de 'Joodse nederzettingen'. Dan worden die dorpen bedoeld.
PLO
De Palestijnen in de bezette gebieden voelen zich onderdrukt. Ze willen dat de grenzen weer worden zoals ze vroeger waren, toen de staat Israël nog niet bestond. Ze richten een eigen organisatie op, de PLO. Sommige mensen van de PLO willen een eigen land krijgen door te praten met Israël. Andere PLO-ers willen met geweld een eigen land krijgen. Ze laten bommen ontploffen en vermoorden mensen. Ook onschuldige burgers en kinderen gaan daarbij dood.
Hard
Israël slaat hard terug. Het Israëlische leger valt dorpen aan waarvan het denkt dat er PLO-strijders zitten. Daarbij gaan veel onschuldige mensen dood. Mensen worden zonder bewijs opgepakt. Ariel Sharon, die nu de minister-president is van Israël, wordt ervan verdacht dat hij als generaal van het leger de leiding geeft aan moordpartijen onder Palestijnen.
Tempelberg
Het is een paar jaar redelijk rustig. Maar dan gaat het weer helemaal mis. In oktober 2000 gaat Ariel Sharon naar de Tempelberg. Dat is een heilige plaats voor zowel de Joden als de Palestijnen. Veel Palestijnen denken dat Sharon het alleen maar doet om hen te pesten, en daar zijn ze boos over. Ze gooien met stenen. De Israëlische politie schiet een paar Palestijnen dood. Er volgen grote demonstraties. Aan allebei de kanten vallen daarbij doden. En zo wordt het van kwaad tot erger. De één doet iets naars, de ander neemt wraak. De afgelopen jaren zijn zo honderden mensen gedood. Israëliërs en Palestijnen. Volwassenen en kinderen.
Muur
Israël denkt de problemen op te kunnen lossen door een muur te bouwen om een deel van de bezette gebieden heen. Die muur moet ervoor zorgen dat er geen Palestijnse terroristen in Israëlische gebieden kunnen komen. Heel veel landen vinden het een slecht idee van Israël dat ze een muur gaan bouwen. De Palestijnen en Israëliërs moeten vreedzaam samenleven en met elkaar praten om tot een oplossing te komen. Een muur tussen twee bevolkingsgroepen inzetten is geen oplossing vinden deze mensen! Andere mensen zeggen juist dat Israël al lang genoeg heeft geprobeerd om te praten. 'Als dat niet werkt, dan maar een muur', zeggen zij. Maar de muur zorgt voor veel verdriet. Hij loopt dwars door de Palestijnse Gebieden en zorgt ervoor dat sommige buren en familie van elkaar gescheiden worden.
Routekaart voor de Vrede
In 2003 komt er een beetje hoop aan de horizon. De Israëlische en de Palestijnse leiders zeggen dat ze het plan 'de routekaart voor de vrede' willen gaan uitvoeren. Dat plan moet zorgen voor vrede in Israël. Het is verzonnen door Amerika, Europa, Rusland en de Verenigde Naties. In het plan staat dat de Israëliërs en Palestijnen allebei moeten stoppen met vechten. De Palestijnen krijgen een eigen land, maar moeten wel al hun wapens inleveren.
Mis
Maar het gaat alweer mis. Een paar Palestijnse groepen zijn het niet eens met de routekaart. Ze vinden dat het plan niet goed is voor de Palestijnen. Ze blijven aanslagen plegen. De Israëlische regering blijft terugslaan. Echt rustig wordt het niet en de vrede is ver weg.
In de joodse nederzettingen leven vaak heel gelovige mensen (Bron: www.bus-wad.sihe.ac.uk) Joodse dorpen
De leider van Israël, Sharon, heeft nu een nieuw plan. Hij wil alle 21 Joodse dorpen in de Gazastrook gaan slopen en vier Joodse dorpen op de Westelijke Jordaanoever. De kolonisten die vrijwillig meewerken krijgen een boel geld. Het plan is met veel moeite goedgekeurd door het Israelische parlement.
Reacties
Veel kolonisten willen alleen helemaal niet weg. Ze zijn boos op Sharon en vinden hem een verrader. Het zijn vooral zeer godsdienstige Joden die in de nederzettingen wonen. Ze vinden dat God het land waarop ze wonen aan hen heeft gegeven. Dat Sharon het nu weg wil geven maakt ze woedend.
Terrorisme
Ook veel politici zijn tegen het plan. Ze zijn bang dat als Israël zich helemaal terugtrekt het Palestijnse terrorisme veel erger zal worden. Dat het plan van Sharon door het parlement is goedgekeurd, vinden deze politici helemaal niet leuk. In augustus 2005 worden de nederzettingen in de Gazastrook en de vier op de Westelijke Jordaanover ontruimd. Veel kolonisten zijn boos op Sharon, maar gelukkig worden weinig mensen gewelddadig.