Zelfpijniging

DeletedUser61577

Guest
Ik heb het ook gedaan,
meerdere keren zelfs,
stoppen, en terug opnieuw,
toch stoppen, want het is niet goed,
het is niet mooi.
En mensen die er zo negatief tegen aan kijken begrijp ik niet goed.
Het is moeilijk te begrijpen waarom, misschien dat ze daarom zo fel en negatief reageren?
Ik deed het omdat het voor mij mijn emotionele pijn was omzetten in fysieke, het verdooft je geest een soort van, je voelt niets emotioneel meer, alleen die fysieke pijn.
Het snijden op zich vond ik goed doen, maar de littekens en het verbergen hebben het gemaakt dat ik gestopt ben,
momenteel ben ik al 4 maanden clean, houden zo (;
 

DeletedUser

Guest
Dat is dus weer echt een ***reactie. Ze weten allemaal wel dat het niet goed is, mear toch doen ze het. Zit misschien een reden achter?
Als je dit soort dingen gaat zeggen, kom dan op zijn minst met een argumentatie waarom. Onderbouw je standpunt.
Geen pokke opmerkignen zoals 'doe het dan goed, en gebruik een army knife' of 'spring dan gelijk voor een trein' (snel aangepast zag ik).

Maar hoe dan ook vind ik je mening fout. Er staan al genoeg redenen op dit forum om het te doen.
 

DeletedUser61577

Guest
als je je zelf snijd ofzo.. doe het niet.. is niet goed..

doe je het toch zoek iemand om mee te praten.. en als je het toch doet (snijden) doe het goed.. en pak een army knife!:)

Iedereen heeft zijn eigen mening,
en inderdaad, als je het doet weet je zelf ook wel dat het niet goed.
Dat moet je niet vertellen,
en wat voor opmerking is dat nu weer?
 

DeletedUser51938

Guest
Vrij vertaald stond daar: "Ik voel me erg ongemakkelijk bij het idee dat mensen zichzelf verwonden en kan daar niet mee overweg, dus zet ik mensen die dat wel doen even wat lager op de 'sociale ladder' waardoor ze raar zijn en ik niet naar dat ongemak in mezelf hoef te kijken."
 

DeletedUser

Guest
Er zat ook iemand bij mij in de klas die een tijdje emo was en zichzelf ging snijden en zo, ziekelijk aandachttrekken. Mensen die zichzelf moeten snijden om hun emotionele pijn beter te kunnen verwerken zijn bijzonder zielig.
 

DeletedUser

Guest
Er zat ook iemand bij mij in de klas die een tijdje emo was en zichzelf ging snijden en zo, ziekelijk aandachttrekken. Mensen die zichzelf moeten snijden om hun emotionele pijn beter te kunnen verwerken zijn bijzonder zielig.

Mensen die hun mening uiten zonder goede argumentatie en vervolgens zeggen dat hun mening ook waarheid is vind ik behoorlijk zielig.
Volgens mij heb je je ook niet verdiept in zijn situatie en tegen hem aangekeken alsof het weer gewoon een andere emo is.
Als dit zo is dan heb je het fout gedaan omdat de gehele groep "emo's die zichzelf snijden" er ook redenen voor hebben.
Niet alleen aandachttrekkerij, waarvan ik denk dat jij eraan lijd. Je post dit namelijk op het forum wetende dat het zo de grond ingestampt kan worden.
Daarom is een goed odnerbouwde mening ook beter om te geven, omdat je daar harder voor moet trappen wil je het platkrijgen. Mensen hebben dan ook minder de neiging om eraan te beginnen, en kunnen soms zelfs inzien dat het inderdaad een goede mening is.
Nu lijd het nergens naar.
 

DeletedUser

Guest
ik doe het en het is niet zomaar. ge voelt iets, ik doe het meestal als ik overstuur ben. et is nie voor de kick. op da moment vraagt ge u gewoon af oe diep da ge ga snijden. Ga ik stoppen en proberen gelukkig te zijn of stop ik alles nu.
ik had vrienden erover verteld en die zijn gaan klikken bij de directie op school. Helpt echt nie, van die stomme psychiaters.Ik blijf het gewoon doen. De wonde voelt warm en maakt me weer rustig


zou je niet een andere en veel gezondere en leukere manier willen vinden om rustig te kunnen worden ? ... lijkt mij persoonlijk van wel. Of het nu sporten is of bepaalde muziek luisteren of wat anders als je daar rustig door kan worden in plaats van door jezelf te beschadigen is dat meer dan de moeite waard.

Je noemt het klikken van die mensen maar hoe zou jij reageren als een vriend/vriendin van je diep in de problemen zit en jij hem/haar niet kan helpen. Jij zou ook mensen inschakelen ;)

@ gregger, ik hoop dat het je lukt om de oorzaak van jouw pijn op te sporen/op te lossen dan hoef je ook niet meer te snijden.

@killer3, ga jij je samen met die andere zielige figuren eens flink schamen voor die opmerkingen/denkbeelden. Denk eens na voor je zulke stomme dingen zegt, hoop niet dat je meemaakt dat een dierbare van jouw dit zichzelf aandoet want dan piep je wel anders.
 

DeletedUser

Guest
Mensen die hun mening uiten zonder goede argumentatie en vervolgens zeggen dat hun mening ook waarheid is vind ik behoorlijk zielig.
Volgens mij heb je je ook niet verdiept in zijn situatie en tegen hem aangekeken alsof het weer gewoon een andere emo is.
Als dit zo is dan heb je het fout gedaan omdat de gehele groep "emo's die zichzelf snijden" er ook redenen voor hebben.
Niet alleen aandachttrekkerij, waarvan ik denk dat jij eraan lijd. Je post dit namelijk op het forum wetende dat het zo de grond ingestampt kan worden.
Daarom is een goed odnerbouwde mening ook beter om te geven, omdat je daar harder voor moet trappen wil je het platkrijgen. Mensen hebben dan ook minder de neiging om eraan te beginnen, en kunnen soms zelfs inzien dat het inderdaad een goede mening is.
Nu lijd het nergens naar.

Ik hoef helemaal niets. Dit is een individueel geval dat heel makkelijk als voorbeeld kan worden gebruikt.
 

DeletedUser

Guest
Ik hoef helemaal niets. Dit is een individueel geval dat heel makkelijk als voorbeeld kan worden gebruikt.

Ik zei er ook al bij dat je er waarschijnlijk verkeerd tegenaan had gekeken. Je niet genoeg had verdiept in zijn situatie en zo een drogredenatie maakt. Hij kan dus wel en niet als voorbeeld worden gebruikt. Als je bijna al zijn eigenschappen weet, dan kun je dat toepassen op andere gevallen van zijn type. Als je alleen het feit weet dat hij zich snijdt, kom je er niet zo ver mee.
Van mij mag je hem best zielig noemen, maar dan wil ik ook een volledig verhaal horen hoe je eraan komt.

@tijgerke87.

Weet jij een oplossing te bedenken dat zich fysiek kan uiten, wat in dit geval nodig is? Mijn persoonlijke ervaring geeft namelijkd at dit soort dingen in een opwelling komen en je er snel vanaf wilt. Op dit moment kan ik niets rustig doen en wil het zo snel mogelijk kwijt.
Die muziek vind ik een goede, maar maakt je net niet rustig genoeg en de neiging om het fysiek te uiten is zeer gering.
 

DeletedUser

Guest
voor mij werkt muziek luisteren en idioot dansen als ik helemaal gek word, een ander gaat op dat moment een kilometer hardlopen en anderen gaan gedichten schrijven of schilderen.
Eenmaal gevonden wat voor jouw effectief is maakt het makkelijker om weer tot jezelf te komen, snijden is de makkelijkste optie.

*alhoewel makkelijk .... genoeg momenten aantal jaren geleden dat ik er stiekem bijna aan dacht maar toen ook weer verworpen dat hele idee. Word het probleem vaak erger van dat snijden *
 

DeletedUser61577

Guest
Voor mij is de beste manier nu om mijn emotionele in fysiek om te zetten,
even lekker hard gaan fietsen, zo hard trappen dat je buiten adem bent.
Naar muziek luisteren is voor mij niet zo goed omdat als ik naar muziek luister al mijn emoties erin gooi en als je er later weer naar luistert komen al die emoties er weer in, wat maakt dat je eigenlijk niet meer naar die muziek kan luisteren.
Maar dat verschilt natuurlijk van mens tot mens...
Gedichten schrijven, of gewoon tekstjes schrijven helpt trouwens ook goed,
dan krijg je er een beter zicht op van hoe je je precies voelt, wat het dan ook weer eenvoudiger maakt het te verwerken.
 

DeletedUser

Guest
Ik heb het ook gedaan,
meerdere keren zelfs,
stoppen, en terug opnieuw,
toch stoppen, want het is niet goed,
het is niet mooi.
En mensen die er zo negatief tegen aan kijken begrijp ik niet goed
Het is moeilijk te begrijpen waarom, misschien dat ze daarom zo fel en negatief reageren?
Ik deed het omdat het voor mij mijn emotionele pijn was omzetten in fysieke, het verdooft je geest een soort van, je voelt niets emotioneel meer, alleen die fysieke pijn.
Het snijden op zich vond ik goed doen, maar de littekens en het verbergen hebben het gemaakt dat ik gestopt ben,
momenteel ben ik al 4 maanden clean, houden zo (;

Ik vind het eerder "raar" hoe je er op komt om dat te doen.
Eens moet het de eerste keer zijn geweest, er is dus een moment geweest dat jij bedacht dat het snijden in jezelf "geestelijke" of/en mentale of/en emotionele problemen op te lossen zijn en het de pijn verzacht.
Sorry hoor, ik weet niet waar en hoe jij bent opgegroeid en bent opgevoed.
Maar er heeft mij nooit iemand geleerd dat ik me zelf moet pijnigen om problemen op te lossen.

Dus mijn vraag eigenlijk is, hoe ben je ooit tot dat idee gekomen.

PS: Sterkte verder, keep it up :)
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser51938

Guest
.. het is niet iets wat je leert .. het is iets wat je doet als je emotioneel dusdanig stuk zit dat fysieke pijn prettig voelt in vergelijking met de emotionele pijn/stress/hoe je het wil noemen.

De sensatie dwingt je met je aandacht naar je lichaam te gaan, wat ten kosten van het denkproces gaat, welke weer de oorzaak van de emotionele pijn is. De emotionele pijn is zo erg omdat iets in die persoon de realiteit as-is niet kan/wil accepteren en ieder moment dus letterlijk een marteling is, emotioneel gezien dan.

Voor alle simpletons met one-liner oplossingen: iedereen moet roeien met de riemen die hij/zij heeft ... als die riemen doorgerot zijn en je boot is lek, dan is de opmerking "nog een kilometertje doorroeien" niet erg nuttig, of wel ? Als je jeugd/opvoeding zonder problemen is geweest, dan zal je inderdaad geen voorstelling kunnen maken van dit soort situaties, tenzij je het van heel dichtbij hebt meegemaakt door stom toeval. Als dat de situatie is, doe dan niet net alsof je beter op de hoogte bent dan mensen die er voor geleerd hebben, en die toch van mening zijn dat de oplossing wat gecompliceerder is ...
 

DeletedUser61577

Guest
Ik vind het eerder "raar" hoe je er op komt om dat te doen.
Eens moet het de eerste keer zijn geweest, er is dus een moment geweest dat jij bedacht dat het snijden in jezelf "geestelijke" of/en mentale of/en emotionele problemen op te lossen zijn en het de pijn verzacht.
Sorry hoor, ik weet niet waar en hoe jij bent opgegroeid en bent opgevoed.
Maar er heeft mij nooit iemand geleerd dat ik me zelf moet pijnigen om problemen op te lossen.

Dus mijn vraag eigenlijk is, hoe ben je ooit tot dat idee gekomen.

PS: Sterkte verder, keep it up :)

Met mijn opvoeding is niets mis hoor (;
Maar inderdaad zoals d.o.a. zegt, het is gewoon een drang.
En mijn eerste keer was eigenlijk gewoon toen ik een kunstwerkje aan het maken was voor weet ik veel wat en ik sneed me per ongeluk in mijn arm, en toen voelde het wel bevrijdend, dus zette ik nog een streepje, en nog een ...
En later ja, dan ben ik het gewoon blijven doen, ook al heb ik zo vaak opnieuw gezegd dat het niet mocht en dat het niet goed was, maar gewoon dat gevoel, ja, je zou het een soort van verslaafd kunnen noemen, zoals bij drugs, daar stop je ook niet zomaar mee...
 

DeletedUser

Guest
Ik vind het eerder "raar" hoe je er op komt om dat te doen.
Eens moet het de eerste keer zijn geweest, er is dus een moment geweest dat jij bedacht dat het snijden in jezelf "geestelijke" of/en mentale of/en emotionele problemen op te lossen zijn en het de pijn verzacht.
Sorry hoor, ik weet niet waar en hoe jij bent opgegroeid en bent opgevoed.
Maar er heeft mij nooit iemand geleerd dat ik me zelf moet pijnigen om problemen op te lossen.

Dus mijn vraag eigenlijk is, hoe ben je ooit tot dat idee gekomen.

PS: Sterkte verder, keep it up :)

iemand in mijn familie heeft een keer gekrast in zijn hand met scheermesje omdat hij zowel fysiek,mentaal en verbaal niet meer wist hoe hij zijn zijn frustraties de baas moest worden. En hij moest die wel pijn kwijt. Gelukkig had/heeft hij een vriendin aan wie hij het achteraf kwijt kon (die toevallig zelf ook snijd, maar daar kwam ik later achter) en die is naar hun mentor gestapt met woorden die in de buurt komen van "X heeft hulp nodig, hij heeft zichzelf bewust verwond door frustratie".

Dus het heeft geen ene **** met je opvoeding te maken, gelukkig heeft de mentor snel gehandeld en zijn ouders ingelicht zelfde dag nog en een vertrouwenspersoon die heet met veel moeite uiteindelijk hem aan het praten gekregen. En het hielp hij heeft het niet meer gedaan en geeft het nu aan als het hem teveel word want hij kan altijd terecht bij vertrouwenspersoon. Ben blij dat hij niet door is gegaan en gewoon heeft gedacht "oke ... dit wil ik nooit meer doen", schuldgevoel achteraf tegenover zichzelf was sterker dan de drang om het nog een keer te willen.

En tjah een wond op je hand valt op en als je dan niet kan liegen tegen diegene :p. Lang leve de mensen die slecht kunnen liegen. Toen ik het hoorde moest ik echt even zitten omdat ik meteen beelden voor me had van open gesneden polsen of streepjescode op de pols, en werd klein beetje rustiger dat het "slechts" miniem was en 1x gebeurd.
 

DeletedUser

Guest
@Tijgerke.
Het heeft wel deels met de opvoeding te maken hoor. Als je een slechte opvoeding hebt, dan lijkt het me dat je ook meer frustratie krijgt. En frustratie was volgens jou de reden om jezelf te gaan verwonden (met verschillende fases natuurlijk).

Nu zijn er misschien mensen die ongeveer dezelfde waarde aan problemen hebben + een slechte opvoeding. Die hebben dus nog meer te uiten en gaan in op die hogere fases.

schuldgevoel achteraf tegenover zichzelf was sterker dan de drang om het nog een keer te willen.

hun drang is dan ook groter om zichzelf te verwonden dan hun schuldgevoel. En daarom gaan ze door, waardoor ze alleen maar dieper in de problemen komen te zitten.
Het is ook zo dat je vaak de hulp die je krijgt niet meer gaat waarderen, en het zelfs als een aanhangsel gaat zien waar je zo snel mogelijk vanaf wilt. Zo gaat de visieuze cirkel maar door en door.
Hierbij is ook strenge hulp nodig om je weer rustig te krijgen.
Bij de hoogste fases krijg je dan ook mensen in die witte pakjes (strainjackets dacht ik?)
Nu is alleen mijn vraag: Hoe kunen andere mensen hem uit die hogere fases vandaan houden? Hoe kan het zo ver komen dat iemand zichzelf wil gaan snijden.
Ik heb, als ik het van de buitenkant bekijk, ook geen enkele reden om die dingen kapot te maken en zo mezelf te verwonden. Nu lijkt het mij raar dat iemand dit niet ziet aankomen dmv lichaamstaal (dat echt drastisch veranderd bij mensen die dit doen) en dingen die je ziet.
 

DeletedUser61577

Guest
Als je het zelf niet doet of hebt gedaan is het natuurlijk wel veel moeilijker te begrijpen.
Maar ja, uiteindelijk gaat het gewoon erom, waarop kan je je afreageren?
En een broer van mij bijvoorbeeld gaat dingen kapot slaan of gooien, maar iemand anders gaat zichzelf dan slaan, of haren uittrekken, of snijden.
En bij mij heeft wel iemand het gezien, mijn beste vriend, en hij is er ook mee naar een vertrouwenspersoon gestapt, waar ik nu nog steeds naar toe ga, om het zeker niet weer te doen.
Maar het is natuurlijk veel moeilijker om het gedrag van iemand te zien veranderen als die zich van je afzondert, natuurlijk, hij/zij zondert zich af, maar dat is niet meteen een reden om je zo'n vragen te gaan stellen lijkt me.
Ik hoop dat dit een antwoord was op je vraag?
 

DeletedUser

Guest
Natuurlijk is het niet goed te merken als hij of zij zich afzonderd, maar er zijn toch ook zat momenten dat ze bij je zitten? (school, tijdens het eten)
Ik merk bijvoorbeeld ook dat mijn broertje erg veranderd, omdat hij in de pubertijd begint te komen. Volgens mij is er bij jezelf verwonden ook wel wat te merken. Niet alleen fysiek, alleen ook hoe je je gedraagt. Zelfs op deze korte momenten zou je dit moeten kunnen merken?
Zijn ze dan soms bang elkaar te kwetsen als ze vragen hoe het gaat? (en dan niet als in een MSN gesprek)
Is het privé gevoel zo sterk geworden dat ze zich niet meer met elkaars zaken kunnen bemoeien, of hebben ze er geen zin in? Lijkt me best begrijpelijk, aangezien ze vaak ook nors reageren op dingen, en dan daalt jouw moraal ook (moraal is het goede woord toch???)
 

DeletedUser

Guest
Ik vind het eerder "raar" hoe je er op komt om dat te doen.
Eens moet het de eerste keer zijn geweest, er is dus een moment geweest dat jij bedacht dat het snijden in jezelf "geestelijke" of/en mentale of/en emotionele problemen op te lossen zijn en het de pijn verzacht.
Sorry hoor, ik weet niet waar en hoe jij bent opgegroeid en bent opgevoed.
Maar er heeft mij nooit iemand geleerd dat ik me zelf moet pijnigen om problemen op te lossen.

Dus mijn vraag eigenlijk is, hoe ben je ooit tot dat idee gekomen.

PS: Sterkte verder, keep it up :)

Het is in hun ogen de enige oplossing op dat moment, een vriendin van mij heeft dit ook gehad en terwijl ik het niet snapte waarom ze het deed probeerde ik haar wel te helpen. Ze was gewoon zo moe van alles, en zo.. kapot emotioneel dat ze dat ging doen. En het zijn vaak dingen waarvan je DENKT dat je ze bij niemand kwijt kan, zo heb ik het bij haar althans beleefd.
Ik ben toen een beetje.. boos op haar geworden , maar niet boos van het echt boos zijn, maar meer.. het doordringen van waar je mee bezig bent, en dat heeft haar geholpen, en toen was ze gestopt.. Soms heeft ze wel nog van die trekjes om het te doen, maar gelukkig doet ze het niet.
Iemand die dit niet zelf doet, zal het nooit, maar dna ook nooit snappen waarom ze het doen.
Gelukkig voor jou, ben je ermee gestopt Gegger! Hou dat vol ~:)
 

DeletedUser

Guest
makkelijk het meteen op opvoeding te gooien, je kan nog zo perfect opgevoed worden maar daarmee zou je in jouw ogen dus zulke situaties 100% voorkomen :confused::confused:

*word aub wakker uit dat sprookje als je dat geloofd en zie het leven met alle ellende die je toch wel op je dak krijgt. Als het erop aankomt is 95% van het oplossen aan diegene zelf*
 
Bovenaan