Uitroeiing van de aarde

[DeletedUser]

Het voornaamste probleem zal dan zijn dan de maan behoorlijk licht is. De zwaartekracht zal daar een stuk kleiner zijn dan op aarde het geval, en dat zal ook wel zo zijn complicaties hebben. Mars is ook een stuk lichter dan de aarde, maar het verschil zal daar toch een stuk minder zijn.

Klopt, als een mens bijv 1 jaar op de maan zou leven, en dan terugkomt naar de aarde, dan zal hij gewoon inelkaar zakken zodra hij de atmosfeer binnenkomt - waarom? Omdat zijn spieren zich hebben aangepast aan de zwaartekracht op de maan, ze hoeven namelijk maar weinig kracht uit te oefenen om bijv te lopen.

edit:

Hetzelfde geld dus ook voor planeten zoals Jupiter, kom je in de buurt, dan zal de zwaartekracht zo hevig worden dat je botten gewoon breken en je zakt tegen de grond, klinkt gek, maar het is waar.

 

[DeletedUser]

Mjah... zit wat in.
Maar als je nu eens niet terug naar de aarde wilt, dan zou het toch kunnen.
Maanbaby's etc. Ik zie het al helemaal voor me, haha!

 

[DeletedUser]

Oja? Dan moet je minimaal 2 lichtjaar reizen, dan duurt dus meer dan 6000 jaar met onze ruimtevoertuigen. Dan moet er ook nog het geluk zijn dat er planeten zijn, en dat ze niet te warm/koud zijn + juiste atmosfeer.

Het dichtsbijzijnde melkwegstelsel is nog leuker; 2 miljoen lichtjaar reizen, met onze ruimteschepen dus 100e miljarden, of mischien, biljarden jaren.

Wij zijn 2e generatie, dit betekend, dat alle zware deeltjes zoals ijzer wat we in de grond vinden, oorspronkelijk 5 miljard jaar geleden zijn gemaakt door een super-giant ster mischien wel 10x groter dan de zon, deze is geexplodeerd in een supernova, uit de resten van deze onvoorstelbare zware explosie is er een 2e ster gevormd (de zon) en wat planeten.

Als je dus ergens anders wil gaan wonen, dan moet je ook nog eens het geluk hebben dat je grondstoffen zoals ijzer hebt, de kans is heel klein - zoals hierboven uitgelegd.

Dat kan toch zeker wel over 5 miljard jaar...

 

[DeletedUser6726]

ijzer vormt zich niet zo maar hoor...
er zal heus wel nog een planeet zijn met dezelfde grondstoffen die wij hebben...

en volgens mij zullen wij ook nooit buitenons melkwegstelsel komen...
wij kunnen zowiezo niet dicht bij 300.000km/s komen laat staan er overheen...
licht is gewoon HÉT ultieme. het heeft geen massa en vermindert geen vaart. het knalt tegen een ander deeltje of gaat recht door. het zal nooit langzamer of sneller zijn dan ongeveer 300.000km/s
dus hoe willen wij met al onze massa daar overheen??
dat is gewoon onmogelijk te halen. en laten we zeggen dat het toch lukt?
daar heeft de natuur blijkbaar iets op gevonden. (dit stukje heb ik ooit van een docent natuurkunde gehoord, weet niet zeker tot hoeverre dit waar is)
als je sneller dan licht gaat ga je volgens de theorie van einstein terug in de tijd.
als je terug in de tijd bent dan kunnen er een paar dingen gebeuren:
1. de natuur voorkomt dat je in de tijd terug reist en sluit je eeuwig op in een andere dimensie (hier heb ik zo iets bij van WTF )
2. je creëer een "apocalyps" of wat dan ook.... (dat je dan terug in de tijd bent en jezelf wel ziet maar dat "je zelf" uit het "verleden" jou niet ziet. en jij pas te voorschijn komt als jou "verleden" ik ook begonnen is aan de tijdreis.
3. je gaat in terug in de tijd en verneukt alles waardoor alles uitgeroeid wordt? (weet niet of dit wel kan als je bedenkt dat jij nooit bestaan zou hebben als je dit zou kunnen doen )

volgens mij waren dat de mogelijkheden wel..
maar één ding is zeker: wij kunnen nog niet terug in de tijd reizen. en weten er niets over.

ik ga niet zeggen dat wij NOOIT in de tijd terug zullen kunnen gaan. waar een wil is is een weg. voor de mens is niets onmogelijk, het kan en zal alles achterhalen (als het niet "uitgeroeid" wordt XD

 

[DeletedUser]

Ja, heb ik mischien al 1000x gezegd maarja wie leest nou mijn berichten.. Kan net zo goed tegen de muur praten.

 

[DeletedUser69389]

Gewoon door het gehaat op elkaar.

 

[Serenity]

#wegmetmartijn

 

[DeletedUser7072]

#wegmetdeaarde

Klopt, als een mens bijv 1 jaar op de maan zou leven, en dan terugkomt naar de aarde, dan zal hij gewoon inelkaar zakken zodra hij de atmosfeer binnenkomt - waarom? Omdat zijn spieren zich hebben aangepast aan de zwaartekracht op de maan, ze hoeven namelijk maar weinig kracht uit te oefenen om bijv te lopen.

edit:

Hetzelfde geld dus ook voor planeten zoals Jupiter, kom je in de buurt, dan zal de zwaartekracht zo hevig worden dat je botten gewoon breken en je zakt tegen de grond, klinkt gek, maar het is waar.

Maar de vraag is of dat een probleem is zolang indien die persoon zijn hele leven lang in een omgeving met lage zwaartekracht verblijft, het probleem van een planeet met lage zwaartekracht is simpelweg dat het geen atmosfeer vast kan houden en je dus voor de overleving volledig afhankelijk bent van kunstmatige basissen, maar als je zulke basissen kan maken en onderhouden met enkel lokale grondstoffen dan zou de mens ook daar voor langere tijd moeten kunnen overleven. Wat dan alleen nog niet duidelijk is is wat bijvoorbeeld lage zwaartekracht doet met de ontwikkeling van een kind in de baarmoeder, als dat niet mogelijk is in een dergelijke omgeving is een kolonie ook al snel geen optie meer.

Waarom zouden die grotten dan beter zijn dan de rest van het maanlandschap? Ik denk dat ik ooit nog ergens gelezen heb dat de maan een atmosfeer heeft van enkele centimeter ofzo. Vrij onmogelijk dus om daar zomaar te gaan overleven.

Grotten hebben een paar enorme voordelen. Ten eerste hoef je enkel de ingangen van de grot met de buitenwereld af te sluiten, iets wat veel goedkoper en makkelijker is dan de constructie van een koepel aan het oppervlak. Ten tweede leef je ondergrond, en wordt er dus heel veel (kosmische) straling geabsorbeerd door de grond boven je, waardoor je al een veel en veel lagere dosis straling binnen krijgt.

 

[DeletedUser7072]

Ja het onderwerp is zéér interessant, het is alleen moeilijk om mee te beginnen. Ik wilde het ook allemaal kennen maar Wikipedia had allemaal van die taal waar je geen balzak van snapt terwijl als ik nu kijk dan kan ik het zo allemaal uit mijn duim zuigen (niet de wiskunde).

Als je echt die kant op wil gaan kijk dan naar de serie "The Universe" of volg opgenomen lessen van Alex Filippenko, en kijk gewoon op internet naar sites maar ik raad je sterk aan niet te beginnen met Wikipedia. www.hubblesite.org is een goede plek om te beginnen.

Over dat lichtjaren, 1 lichtjaar = 365 dagen reizen met 300,000km/s
Dat zijn 60x60= 3600 seconden per uur x 24 = 86,400 sec. per etmaal.

Dus 365x86,000 = 31,390,000 seconden per jaar
Om de afstand van één lichtjaar te berekenen moet je dus:

31,390,000 x 300,000 = 9,417,000,000,000 kilometer

conclusie: 1 lichtjaar = 9,417 biljoen kilometer
3 lichtjaar = 28,251,000,000,000 biljoen kilometer

De allersnelste satteliet raast door het zonnestelsel met 15km/s
Wil je dus naar die andere ster gaan dan moet je:

28,251,000,000,000 : 15 = 1,883,400,000,000 seconden reizen.

We willen jaren hebben, niet seconden, we weten dat 1 jaar 31,390,000 seconden heeft dus:

1,883,400,000,000 : 31,390,000 = 60,000

Holy shit, kijk eens aan! We moeten niet 6000 jaar reizen

MAAR 60,000! - EN DAT MET EEN ULTRA-SNELLE SATTELIET.

Een ander zonnestelsel opzoeken is dus ONMOGELIJK. We moeten het met de aarde doen.

edit:

Nu kun je je ook even voorstellen hoe groot het universum is (denken ze): 90 miljard lichtjaar in diameter.

Als je weet dat je 60000 jaar moet reizen voor 3 lichtjaar, dan is 90 miljard lichtjaar zo verschrikkelijk lang dat de getallen geen indruk meer maken.

Het zou wel kunnen dat in de zéér verre toekomst men schepen weet te bouwen onder 0 zwaartekracht, en hiermee "op een of andere manier" op snelheden kan vliegen van bijv. 100km/s - hiervoor heb je enorme hoeveelheden energie nodig - DIT IS NIET ONMOGELIJK. De mens is al lang aan het experimenteren met deeltjes samensmelten en splijten, hierbij komen ongeloofelijke hoeveelheden energie vrij, zoals eerder werd gezegd, je kunt van een steen een jaar lang electriciteit maken.

Dit laat zien dat het op korte termijn(toch zeker binnen de komende 100 jaar) onmogelijk is om naar Proxima centauri(dichtstbijzijnde ster) te reizen, maar dat betekent niet dat er een fundamentele natuurkundige barrière is met als implicatie dat het nooit kan. Men kan niet sneller dan het licht, dat is een gegeven, maar 100 km/s als limiet nemen voor de verre toekomst is wel erg mager gezien de lichtsnelheid ongeveer 300.000 km/s is. Als we de capaciteit hebben om naar andere sterren te reizen(eventueel onbemand) binnen een redelijke tijd(minder dan 100 jaar) dan hebben we denk ik op zijn minst al een zogenaamde 'type 2' beschaving, wat wil zeggen dat het zonnestelsel zo goed als onze achtertuin is ipv onze planeet. Binnen die context is bouwen in de ruimte al totaal geen probleem.

En sterker nog, vanwege de relativiteitstheorie kun je zelfs in een uur naar Proxima centauri reizen(ja zonder de lichtsnelheid te breken), maar dan wel binnen je eigen referentiestelsel, wat dus betekent dat wat voor jou een reis van een uur is voor iemand hier op aarde alsnog 4 jaar duurt. De hoeveelheid energie die je daarvoor nodig hebt is echter zo absurd groot dat ik inderdaad betwijfel of dit ooit gaat gebeuren. Er is maar 1 energie bron die ik kan bedenken die een groot object kan laten reizen met een significante fractie van de lichtsnelheid, en dat is antimaterie aandrijving waarbij je letterlijk via E = mc² materie in energie omzet, maar zelfs daarmee krijg je problemen als je ook echt bvb 99,999% van de lichtsnelheid wil halen(ipv iets als 80%), wat nodig is om stunts uit te halen als bvb in een uur of dag naar een andere ster te reizen binnen je eigen referentiestelsel.

Ook is er natuurlijk tijd nodig om zo'n schip te versnellen en later af te laten remmen naar bijna 0, want je moet ook weer stoppen. Liefst versnel je dan ook met ~10 m/s² waarmee je de aardse zwaartekracht nabootst, maar de tijd die je daarmee nodig hebt om op snelheid te komen en af te remmen maakt de reistijd dan ook al een stuk langer. Wat dat betreft hebben onbemande schepen een heel groot voordeel, die kunnen namelijk veel hogere g krachten aan.

Maar al met al denk ik dat er meer mogelijk is dan jij hier suggereert, zeker omdat we nu maar liefst 5 miljard jaar in de toekomst kijken

Als je kijkt naar wat de mens bereikt heeft in nog geen 10.000 jaar, en bedenkt dat we in de laatste 200 jaar nog weer veel meer vooruitgang hebben geboekt, dan kan ik niet eens bevatten wat er over duizenden jaren mogelijk is, laat staan wat er over miljoenen of miljarden jaren kan gebeuren(in de afwezigheid van een catastrofe die de mensheid in de tussentijd uitroeit).

En ik weet dat de mensen waarop ik reageer hier niet meer zijn, toch vond ik het leuk dit gezegd te hebben.