DeletedUser48278
Guest
Religie komt voort uit macht. Religie mag dus soms een concrete reden voor conflicten zijn maar uiteindelijk is macht altijd de onderliggende reden.
-
Voordat je kan participeren op het forum dien je je eerst te registreren.
Druk hier om je te registreren!
DeletedUser
Guest
Concreet voorbeeld: de Palestijnse onbereidheid om de heilige Tempelberg (Haram al-Sharif) af te staan aan Israël en de Israelische onbereidheid om de Tempelberg af te staan aan de Palestijnen heeft niet een direct religieus verband? Belangrijk overigens om te benadrukken dat dit een belangrijk onderdeel is waar het vredesproces vastloopt.
Macht als motief of oorzaak aanduiden, vertelt je over het algemeen bijzonder weinig.
Macht als motief of oorzaak aanduiden, vertelt je over het algemeen bijzonder weinig.
Laatst bewerkt door een moderator:
DeletedUser48278
Guest
Macht als motief zegt inderdaad veel te weinig. De term is bijzonder abstract.
Het verband is religieus, maar relgie heeft onderliggende 'structuren'. Het is vooral of geheel psychologisch. De Palestijnen willen dit niet opgeven omdat ze veel emotionele waarde hechten aan de traditie van hun geloof. Daarbij willen ze het zeker ook niet afstaan aan Joden omdat Joden door Moslims vaak worden gezien als het ultieme kwaad. Verder voelt het opgeven van een plaats als gezichtsverlies (verlies van concrete macht eigenlijk). Dit is meer het politieke aspect.
Naar mijn mening valt alles uiteindelijk psychologisch te verklaren.
DeletedUser
Guest
Dan kunnen we toch veilig stellen dat je eerdere uitspraak 'uiteindelijk is macht altijd de onderliggende reden' niet klopt, want zoals wij nu hebben gesteld is het hoofdzakelijke motief religieus. Natuurlijk kun je de structuren van religie nader bestuderen en kom je uiteindelijk terug op de menselijke behoefte aan controle, veiligheid, zekerheid en aanzien (dus macht), maar dat lijkt me vrij onzinnig voor een terminologische discussie als deze. Anders wordt het maken van onderscheid wel heel erg onmogelijk gemaakt.
DeletedUser
Guest
Het hangt helemaal niet af van of iemand wel of niet de oorzaak aan religie bindt, daar religie nooit het doel is geweest, enkel het middel. Dat een bindende ideologie als religie oorlog faciliteerde is zeker wat, toch was het niet uniek in die rol, zeker niet na de intrede van nationalisme. Voor nationalisme geldt hetzelfde: het is nooit de oorzaak van een oorlog geweest.
Macht is in veel gevallen een reden geweest om oorlog te voeren. Echter is het mijns inziens niet te zeggen dat alle oorlogen om hetzelfde zijn gestart, aangezien er meerdere redenen geweest zijn, zoals vergaring van welvaart, uitbreiding van macht en het versterken van je aanzien.
DeletedUser73016
Guest
Stel dat ik een God was, liet ik iedere mens creperen van het zeer 
Ik had allang de mensheid enorm zwaar gestraft. We zijn bang dat aliens vijandig zijn, maar eerlijk gezegd zijn wij het ook.
Als er een God bestaat, dan is die heel vredelievend en vergeefzaam want veel mensen verdienen een "hiernamaals" niet, en eigenlijk op enkelingen na niemand.
Een God is trouwens ook het toonbeeld van een dictatorschap?
Ik had allang de mensheid enorm zwaar gestraft. We zijn bang dat aliens vijandig zijn, maar eerlijk gezegd zijn wij het ook.Als er een God bestaat, dan is die heel vredelievend en vergeefzaam want veel mensen verdienen een "hiernamaals" niet, en eigenlijk op enkelingen na niemand.
Een God is trouwens ook het toonbeeld van een dictatorschap?
Laatst bewerkt door een moderator:
DeletedUser7072
Guest
Een slechtere manager van het universum zou ik me inderdaad niet kunnen indenken. Ik denk dat alles dan 1 grote puinhoop zou worden.
- Reactiescore
- 770
Stel dat ik een God was, liet ik iedere mens creperen van het zeer
Als er een God bestaat, dan is die heel vredelievend en vergeefzaam want veel mensen verdienen een "hiernamaals" niet, en eigenlijk op enkelingen na niemand.
Een God is trouwens ook het toonbeeld van een dictatorschap?
Wat een misantrope post ik hoop dat je dit niet meent.
DeletedUser73016
Guest
Nee was wss wel even boos in een pessimistsich deprimerende sfeer en dan werk ik mijn frustraties uit op de maatschappij.
DeletedUser7072
Guest
Om even verder in te gaan op het verband tussen religie en oorlog(of het gebrek daaraan). Het lijkt me duidelijk dat religie in sommige gevallen een bindende factor kan zijn. Als veel mensen een bepaald geloof hebben gaan ze zich organiseren en beïnvloeden ze de politiek.
Dit is dan denk ik ook de belangrijkste reden waarom theocratische staten vaak alle religies buiten die van henzelf verbieden en hun aanhangers vervolgen. Kim Jong Un laat geen Christenen ombrengen omdat hij niet tegen het idee kan dat een of andere random boer gelooft dat Jezus zijn redder is. Het probleem is eerder dat als je het toestaat, je in feite toestaat dat er een machtsstructuur ontstaat die niet door de staat gecontroleerd wordt. Daarom is het onacceptabel.
Want als de aanhang groot wordt, gaan ze gebedshuizen maken en wellicht komt daarboven ook nog een hiërarchie. En dat is opzichzelf bedreigend voor de heersende macht. De Katholieken lieten ook precies om die reden alle Christenen die hun geloof op een andere manier beleefden afmaken. Want ze wisten zelf ook dat als ze dat niet deden, zij zich uiteindelijk zouden organiseren en een bedreiging voor hun macht konden vormen. Ze uitmoorden was simpelweg een preventieve maatregel vergelijkbaar met het doden van kinderen van vijanden om te voorkomen dat ze later wraak nemen. En dit hebben ze dan ook bij bijvoorbeeld de Katharen in de Pyreneeën gedaan.
En dat is ook de reden om uit te breiden en 'zieltjes te winnen'. Want als je een gebied koloniseert en je dwingt de bevolking jou religie aan te nemen, dan ontneem je ze dus een gedeelte van hun identiteit als groep. En dat kan er weer voor zorgen dat ze het moeilijker zullen krijgen om een opstand te reageren. Die had anders namelijk makkelijk vanuit een religieuze instantie kunnen komen die lokaal heel veel legitimiteit geniet, die moet je vernietigen en de beste manier is mensen (gedwongen) bekeren. Misschien dat ze niet direct bepaalde dingen gaan geloven, maar de volgende generatie en die daarna zullen dat geloof wel aannemen en echt internaliseren(ipv doen alsof uit angst).
Hadden de leiders van de Kalifaten ooit zoveel macht kunnen hebben als de Islam beperkt was gebleven tot een klein deel van het Arabisch schiereiland? Natuurlijk niet, ze moesten het uitbreiden. Dat kan op 2 manieren door aan populariteit te winnen, misschien geholpen door het gedrag van tirannen buiten je grenzen(waardoor de religie daar populair wordt onder het gewone volk), of via geweld. Als het eerste niet lukt, heb je nog de 2de optie en die is dan ook veel gebruikt. Religieuze minderheden zijn minder loyaal, en zullen wellicht heulen met de vijand als je in een benarde positie komt. In sommige gevallen kan genocide dan puur strategisch zijn, om toekomstige problemen te voorkomen en je machtspositie veilig te stellen.
Dit is dan denk ik ook de belangrijkste reden waarom theocratische staten vaak alle religies buiten die van henzelf verbieden en hun aanhangers vervolgen. Kim Jong Un laat geen Christenen ombrengen omdat hij niet tegen het idee kan dat een of andere random boer gelooft dat Jezus zijn redder is. Het probleem is eerder dat als je het toestaat, je in feite toestaat dat er een machtsstructuur ontstaat die niet door de staat gecontroleerd wordt. Daarom is het onacceptabel.
Want als de aanhang groot wordt, gaan ze gebedshuizen maken en wellicht komt daarboven ook nog een hiërarchie. En dat is opzichzelf bedreigend voor de heersende macht. De Katholieken lieten ook precies om die reden alle Christenen die hun geloof op een andere manier beleefden afmaken. Want ze wisten zelf ook dat als ze dat niet deden, zij zich uiteindelijk zouden organiseren en een bedreiging voor hun macht konden vormen. Ze uitmoorden was simpelweg een preventieve maatregel vergelijkbaar met het doden van kinderen van vijanden om te voorkomen dat ze later wraak nemen. En dit hebben ze dan ook bij bijvoorbeeld de Katharen in de Pyreneeën gedaan.
En dat is ook de reden om uit te breiden en 'zieltjes te winnen'. Want als je een gebied koloniseert en je dwingt de bevolking jou religie aan te nemen, dan ontneem je ze dus een gedeelte van hun identiteit als groep. En dat kan er weer voor zorgen dat ze het moeilijker zullen krijgen om een opstand te reageren. Die had anders namelijk makkelijk vanuit een religieuze instantie kunnen komen die lokaal heel veel legitimiteit geniet, die moet je vernietigen en de beste manier is mensen (gedwongen) bekeren. Misschien dat ze niet direct bepaalde dingen gaan geloven, maar de volgende generatie en die daarna zullen dat geloof wel aannemen en echt internaliseren(ipv doen alsof uit angst).
Hadden de leiders van de Kalifaten ooit zoveel macht kunnen hebben als de Islam beperkt was gebleven tot een klein deel van het Arabisch schiereiland? Natuurlijk niet, ze moesten het uitbreiden. Dat kan op 2 manieren door aan populariteit te winnen, misschien geholpen door het gedrag van tirannen buiten je grenzen(waardoor de religie daar populair wordt onder het gewone volk), of via geweld. Als het eerste niet lukt, heb je nog de 2de optie en die is dan ook veel gebruikt. Religieuze minderheden zijn minder loyaal, en zullen wellicht heulen met de vijand als je in een benarde positie komt. In sommige gevallen kan genocide dan puur strategisch zijn, om toekomstige problemen te voorkomen en je machtspositie veilig te stellen.
DeletedUser7072
Guest
[video=youtube;YLMUpUuTJG8]https://www.youtube.com/watch?v=YLMUpUuTJG8[/video]
- Reactiescore
- 7.931
Ja, deze mensen mogen ook stemmen.
DeletedUser
Guest
ik ben afgekickt van heroine dankzij jeebus
DeletedUser
Guest
Sorry stalove deze man is natuurlijk #notyourchristian
DeletedUser73016
Guest
Mijn visie op geloven.
1a. Ik ben er vrijwel zeker van mocht er een God bestaan dat hij geen menselijke vorm zal hebben. Wij mensen zien vanuit onze oorsprong alles uit ons perspectief en centraliseren alles vanuit onze eigen gedachtes, en dat heeft ook een evolutionaire oorzaak. Net zoals we ooit dachten dat de Aarde het centrale punt van het zonnestelsel was met de sterren en kometen als decoratie, denk ik niet dat elke hoger bestaan indien aanwezig een menselijke vorm zal kennen, omdat dit de enige vorm is waar wij ons God in kunnen voorstellen.
1b. Wel is het goed mogelijk dat God voor ons een menselijke verschijning kan hebben, omdat dit voor onze zintuigen beter valt te analyseren. Al kan dit verklaren waarom God niet opduikt in onze leven, en ogenschijnlijk geen (directe) rol van betekenis in onze levens speelt. Het probleem is dat onze zintuigen aangepast zijn om te leven op deze planeet, niet ergens anders. Wanneer we ooit moeten communiceren met buitenaardse wezens, valt er namelijk ook maar op twee manieren te communiceren, namelijk via de universele manier: de taal van wiskunde. Of namelijk door het uitwisselen van informatie die vertaald wordt naar onze perceptie, of een combinatie van beide. Dit is dus van toepassing wanneer informatie uitgewisseld zou worden tussen beschavingen onderling, maar ook wanneer God met ons zou proberen te communiceren, al is het natuurlijk ook de vraag of Hij dat wel wilt en wenst. De tweede manier van communiceren is eenvoudiger omdat deze i.t.t. de andere manier niet aangeleerd zou moeten worden, en dus voor iedereen toegankelijk is en daarnaast ook zintuiglijke stimulering kent.
1c. Daarnaast is het perfect mogelijk dat God een concept is dat we totaal niet kunnen begrijpen. Zo is het mogelijk en zelfs waarschijnlijk dat God niet eens een dierlijke verschijning of een lichaam kent, maar louter en alleen uit een ziel bestaat. De ziel kan een voor ons niet verstaanbaar concept incorporeren. Zo kan de ziel de gedaantevorm innemen van onze gedachtes of het universum. Interessant is als je er op verder gaat, je zelf in vraag kan stellen of jij zelf wel echt jouw lichaam bestuurt en bepaald wat er mee gebeurt, of het traject vastligt. Of dat God als een hive mind verbonden is met al onze zielen. God is in dat geval niet een mens, maar de mens, of incorporeert alles dat leeft en organisch is. Dat idee klinkt op zich erg totalitair, maar hoeft het in de praktijk en de realiteit niet zo te zijn, ook al omdat wij dit van onze visie niet ervaren.
2. Ik geloof niet in Goden die tegenover elkaar staan, en maar een bepaalde groep vertegenwoordigen. Het idee van een God die er enkel is voor een bepaalde groep mensen (of dat dan nu Christenen, Moslims of Joden zijn), is een idee dat ik nooit zal aanvaarden. Mocht er een God zijn, dan ben ik er zeker van dat hij er voor ons allen zal zijn, los van of dat we nu een mens of een ander dier zijn, los van of we nu aanhangers van het Christendom, de Islam of een andere godsdienst zijn, los van of het nu om onze beschaving of een buitenaardse beschaving hebben. Ik geloof nog minder in een "ware" godsdienst die primeert boven een andere, waarvan één God bestaat en een ander niet, net zoals ik ook niet geloof in Goden die in harmonie samenleven (de God van de Christenen die leeft in een andere dimensie dan de God van de Moslims). Wel zijn de godsdiensten die wij kennen voor mij allemaal verschillende interpretaties van één en dezelfde God.
3. Vandaag de dag is de wetenschap zo vooruitstrevend dat ik het moeilijk kan aannemen dat als er een God bestaat hij zijn plek kent in dit universum. Natuurlijk draagt het universum nog veel geheimen met zich mee, maar hoofdzakelijk kan het universum vanuit ons perspectief hoofdzakelijk verklaard worden door wiskundige wetten en dus de wetenschap. Daarom denk ik niet dat als er een God bestaat dat hij dus aanwezig, laat staan macht heeft over ons universum. God lijkt dus voor mij enkel te kunnen bestaan buiten het universum (als mogelijke creator van het universum = deïsme) of in een ander dimensie
4. Ik ben er me goed bewust van dat geloven absoluut een meerwaarde biedt aan iemand's leven. Ik denk dat geloven ervoor zorgt dat je meer uit het leven kunt halen, meer kunt relativeren en meer in vrede met elkander kan omgaan. Een geloof biedt hoop en rust. En dat is iets dat een geloof aan je zal bieden, ongeacht van of je geloof nu correct is of niet. Het nadeel van geloven is dat mensen soms vervolgens minder kritisch omgaan met informatie en sneller alles als waarheid zullen aannemen, wat vooral in de Middeleeuwen tot uiting kwam, maar het is natuurlijk de vraag of dat ook het doel van de mensheid hoort te zijn.
5. Wij mensen hebben opnieuw vanuit ons egocentrisch standpunt (waar niets mis mee is overigens) de neiging om te denken dat de Aarde en het zonnestelsel zoveel schoonheid kent, dat het niet anders kan dat iemand deze wereld gecreëerd heeft voor ons. Zelf vind ik de wereld te gecompliceerd en gedetailleerd om gecreëerd te kunnen zijn, maar ik denk verder ook dat ons beeld van schoonheid flink vervormd is vanuit onze perceptie. We raken door ons bestaan te gewend aan schoonheid waardoor we schoonheid teveel als een gegeven gaan bekijken. En daarnaast is voor ons bestaan vele delen van schoonheid niet relevant voor ons, waardoor we vanuit onze perceptie veel schoonheid niet zullen erkennen. Schoonheid is volgens mij niet iets dat zelden voorkomt in het heelal, maar schoonheid is iets dat ons omgeeft en iets dat we zelf ook uitstralen. Een mooi voorbeeld van hoe het concept van schoonheid evolueert, is hoe dat we doorheen de tijd ons beeld van de wereld hebben moeten aanpassen. De nieuwe wereld die ontdekt werd bleek ook schoon te zijn. De andere planeten in ons zonnestelsel bleken ook allemaal wonderschone plaatsen te zijn. Wie zijn wij om dan aan te nemen dat de rest van het universum geen mooie plaatsen kent?
6. God straalt voor mij geen goed of kwaad uit. Goed en kwaad zijn twee begrippen die uitgevonden zijn om ons wereldbeeld te versimpelen. Het is namelijk vanuit evolutionair opzicht belangrijk om alles uit ons perspectief te bekijken, ons perspectief om te overleven in een helse wereld waar het verschil tussen leven en dood zich achter elke hoek verschuilt. Net zoals het begrip tijd geeft het ons leven dat beetje meer structuur dat wij nodig hebben om ons te doen laten functioneren. Maar voor mij bestaat er geen goed en kwaad, maar alleen vijftig tinten grijs. In tegenstelling tot we graag wensen te denken bestaat er voor mij geen absolute kwaadheid en geen absolute goedheid. Verder kan goed en kwaad ook perfect samengaan, in één mens, maar ook in één gedachte of in één actie. Voor de één zijn perspectief zal een bepaalde daad een voorstelling van het goede zijn, voor de ander zal dat de voorstelling van het kwade zijn. Een oorlog, kruistocht of religieuze moord zijn maar een paar aantal voorbeelden van hoe iets van uit een ander perspectief totaal anders kan gezien worden. Maar opnieuw is het niet zo dat het allemaal zo eenvoudig lijkt, als het is. Want ook binnen een bepaalde stroming en geloof kan een bepaald fenomeen dat daar over het algemeen als positief gezien wordt, bekritiseerd worden. Ik geloof dus niet in de almachtige God die de vertolking van al het goed op Aarde is, zeker niet.
1a. Ik ben er vrijwel zeker van mocht er een God bestaan dat hij geen menselijke vorm zal hebben. Wij mensen zien vanuit onze oorsprong alles uit ons perspectief en centraliseren alles vanuit onze eigen gedachtes, en dat heeft ook een evolutionaire oorzaak. Net zoals we ooit dachten dat de Aarde het centrale punt van het zonnestelsel was met de sterren en kometen als decoratie, denk ik niet dat elke hoger bestaan indien aanwezig een menselijke vorm zal kennen, omdat dit de enige vorm is waar wij ons God in kunnen voorstellen.
1b. Wel is het goed mogelijk dat God voor ons een menselijke verschijning kan hebben, omdat dit voor onze zintuigen beter valt te analyseren. Al kan dit verklaren waarom God niet opduikt in onze leven, en ogenschijnlijk geen (directe) rol van betekenis in onze levens speelt. Het probleem is dat onze zintuigen aangepast zijn om te leven op deze planeet, niet ergens anders. Wanneer we ooit moeten communiceren met buitenaardse wezens, valt er namelijk ook maar op twee manieren te communiceren, namelijk via de universele manier: de taal van wiskunde. Of namelijk door het uitwisselen van informatie die vertaald wordt naar onze perceptie, of een combinatie van beide. Dit is dus van toepassing wanneer informatie uitgewisseld zou worden tussen beschavingen onderling, maar ook wanneer God met ons zou proberen te communiceren, al is het natuurlijk ook de vraag of Hij dat wel wilt en wenst. De tweede manier van communiceren is eenvoudiger omdat deze i.t.t. de andere manier niet aangeleerd zou moeten worden, en dus voor iedereen toegankelijk is en daarnaast ook zintuiglijke stimulering kent.
1c. Daarnaast is het perfect mogelijk dat God een concept is dat we totaal niet kunnen begrijpen. Zo is het mogelijk en zelfs waarschijnlijk dat God niet eens een dierlijke verschijning of een lichaam kent, maar louter en alleen uit een ziel bestaat. De ziel kan een voor ons niet verstaanbaar concept incorporeren. Zo kan de ziel de gedaantevorm innemen van onze gedachtes of het universum. Interessant is als je er op verder gaat, je zelf in vraag kan stellen of jij zelf wel echt jouw lichaam bestuurt en bepaald wat er mee gebeurt, of het traject vastligt. Of dat God als een hive mind verbonden is met al onze zielen. God is in dat geval niet een mens, maar de mens, of incorporeert alles dat leeft en organisch is. Dat idee klinkt op zich erg totalitair, maar hoeft het in de praktijk en de realiteit niet zo te zijn, ook al omdat wij dit van onze visie niet ervaren.
2. Ik geloof niet in Goden die tegenover elkaar staan, en maar een bepaalde groep vertegenwoordigen. Het idee van een God die er enkel is voor een bepaalde groep mensen (of dat dan nu Christenen, Moslims of Joden zijn), is een idee dat ik nooit zal aanvaarden. Mocht er een God zijn, dan ben ik er zeker van dat hij er voor ons allen zal zijn, los van of dat we nu een mens of een ander dier zijn, los van of we nu aanhangers van het Christendom, de Islam of een andere godsdienst zijn, los van of het nu om onze beschaving of een buitenaardse beschaving hebben. Ik geloof nog minder in een "ware" godsdienst die primeert boven een andere, waarvan één God bestaat en een ander niet, net zoals ik ook niet geloof in Goden die in harmonie samenleven (de God van de Christenen die leeft in een andere dimensie dan de God van de Moslims). Wel zijn de godsdiensten die wij kennen voor mij allemaal verschillende interpretaties van één en dezelfde God.
3. Vandaag de dag is de wetenschap zo vooruitstrevend dat ik het moeilijk kan aannemen dat als er een God bestaat hij zijn plek kent in dit universum. Natuurlijk draagt het universum nog veel geheimen met zich mee, maar hoofdzakelijk kan het universum vanuit ons perspectief hoofdzakelijk verklaard worden door wiskundige wetten en dus de wetenschap. Daarom denk ik niet dat als er een God bestaat dat hij dus aanwezig, laat staan macht heeft over ons universum. God lijkt dus voor mij enkel te kunnen bestaan buiten het universum (als mogelijke creator van het universum = deïsme) of in een ander dimensie
4. Ik ben er me goed bewust van dat geloven absoluut een meerwaarde biedt aan iemand's leven. Ik denk dat geloven ervoor zorgt dat je meer uit het leven kunt halen, meer kunt relativeren en meer in vrede met elkander kan omgaan. Een geloof biedt hoop en rust. En dat is iets dat een geloof aan je zal bieden, ongeacht van of je geloof nu correct is of niet. Het nadeel van geloven is dat mensen soms vervolgens minder kritisch omgaan met informatie en sneller alles als waarheid zullen aannemen, wat vooral in de Middeleeuwen tot uiting kwam, maar het is natuurlijk de vraag of dat ook het doel van de mensheid hoort te zijn.
5. Wij mensen hebben opnieuw vanuit ons egocentrisch standpunt (waar niets mis mee is overigens) de neiging om te denken dat de Aarde en het zonnestelsel zoveel schoonheid kent, dat het niet anders kan dat iemand deze wereld gecreëerd heeft voor ons. Zelf vind ik de wereld te gecompliceerd en gedetailleerd om gecreëerd te kunnen zijn, maar ik denk verder ook dat ons beeld van schoonheid flink vervormd is vanuit onze perceptie. We raken door ons bestaan te gewend aan schoonheid waardoor we schoonheid teveel als een gegeven gaan bekijken. En daarnaast is voor ons bestaan vele delen van schoonheid niet relevant voor ons, waardoor we vanuit onze perceptie veel schoonheid niet zullen erkennen. Schoonheid is volgens mij niet iets dat zelden voorkomt in het heelal, maar schoonheid is iets dat ons omgeeft en iets dat we zelf ook uitstralen. Een mooi voorbeeld van hoe het concept van schoonheid evolueert, is hoe dat we doorheen de tijd ons beeld van de wereld hebben moeten aanpassen. De nieuwe wereld die ontdekt werd bleek ook schoon te zijn. De andere planeten in ons zonnestelsel bleken ook allemaal wonderschone plaatsen te zijn. Wie zijn wij om dan aan te nemen dat de rest van het universum geen mooie plaatsen kent?
6. God straalt voor mij geen goed of kwaad uit. Goed en kwaad zijn twee begrippen die uitgevonden zijn om ons wereldbeeld te versimpelen. Het is namelijk vanuit evolutionair opzicht belangrijk om alles uit ons perspectief te bekijken, ons perspectief om te overleven in een helse wereld waar het verschil tussen leven en dood zich achter elke hoek verschuilt. Net zoals het begrip tijd geeft het ons leven dat beetje meer structuur dat wij nodig hebben om ons te doen laten functioneren. Maar voor mij bestaat er geen goed en kwaad, maar alleen vijftig tinten grijs. In tegenstelling tot we graag wensen te denken bestaat er voor mij geen absolute kwaadheid en geen absolute goedheid. Verder kan goed en kwaad ook perfect samengaan, in één mens, maar ook in één gedachte of in één actie. Voor de één zijn perspectief zal een bepaalde daad een voorstelling van het goede zijn, voor de ander zal dat de voorstelling van het kwade zijn. Een oorlog, kruistocht of religieuze moord zijn maar een paar aantal voorbeelden van hoe iets van uit een ander perspectief totaal anders kan gezien worden. Maar opnieuw is het niet zo dat het allemaal zo eenvoudig lijkt, als het is. Want ook binnen een bepaalde stroming en geloof kan een bepaald fenomeen dat daar over het algemeen als positief gezien wordt, bekritiseerd worden. Ik geloof dus niet in de almachtige God die de vertolking van al het goed op Aarde is, zeker niet.
DeletedUser7072
Guest
Ik ben het inderdaad met je eens dat, als een god zou bestaan, het onlogisch is hier een bepaalde geometrische structuur aan toe te kennen en het dus fysiek te zien als iets wat lijkt op een mens of wat dan ook. Polytheïstische godsdiensten als die van de oude Grieken hebben natuurlijk meerdere goden waarbij deze goden wel een menselijke vorm hebben, al leven ze dan misschien in een andere ruimte dan ons universum(waarvanuit ze dan wel gebeurtenissen in het universum beïnvloeden). Maar als je gelooft in 1 almachtige god is het idee dat deze god een goed gedefinieerde geometrische structuur heeft inderdaad een rare.
Daar kun je niks over zeggen, als een god bestaat is het even goed mogelijk dat deze kwaadaardig is en er bijvoorbeeld van geniet hoe mensen oorlog voeren met elkaar. Je kan van alles bedenken, en daarin kun je niks uitsluiten(tenzij het intern inconsistent is).
Schoonheid is een subjectief begrip, het is de interpretatie die onze hersenen geven aan bepaalde combinaties van elektromagnetische straling(licht) en variaties in luchtdruk die zich over een ruimte verplaatsen(geluid). Meer niet, schoonheid is slechts een interpretatie die wij aan de wereld geven. Maar de essentie van het creatie argument is natuurlijk anders, er wordt gezegd dat alles zo ingewikkeld is en goed in elkaar zit(los van of het 'mooi' is of niet) dat het onmogelijk met een redelijke kans via een natuurlijk proces ontstaan zou kunnen zijn. Ofterwijl, als je een auto ziet, of het nou een lelijk eendje is of een Ferrari, concludeer je dat deze gemaakt moet zijn door een wezen met intelligentie en niet door een natuurlijk proces zo ontstaan is. Dit argument wordt dan voornamelijk toegepast op organismen om via een soort bewijs uit het ongerijmde het bestaan van 'een god' aan te tonen. Op het eerste gezicht lijkt dit misschien een strak en goed argument, maar als je weet hoe evolutie werkt en op basis waarvan het de ontwikkeling van minder ingewikkelde organismen naar meer ingewikkelde kan verklaren zie je ook dat het geen stand houd.
Daar kun je niks over zeggen, als een god bestaat is het even goed mogelijk dat deze kwaadaardig is en er bijvoorbeeld van geniet hoe mensen oorlog voeren met elkaar. Je kan van alles bedenken, en daarin kun je niks uitsluiten(tenzij het intern inconsistent is).
Schoonheid is een subjectief begrip, het is de interpretatie die onze hersenen geven aan bepaalde combinaties van elektromagnetische straling(licht) en variaties in luchtdruk die zich over een ruimte verplaatsen(geluid). Meer niet, schoonheid is slechts een interpretatie die wij aan de wereld geven. Maar de essentie van het creatie argument is natuurlijk anders, er wordt gezegd dat alles zo ingewikkeld is en goed in elkaar zit(los van of het 'mooi' is of niet) dat het onmogelijk met een redelijke kans via een natuurlijk proces ontstaan zou kunnen zijn. Ofterwijl, als je een auto ziet, of het nou een lelijk eendje is of een Ferrari, concludeer je dat deze gemaakt moet zijn door een wezen met intelligentie en niet door een natuurlijk proces zo ontstaan is. Dit argument wordt dan voornamelijk toegepast op organismen om via een soort bewijs uit het ongerijmde het bestaan van 'een god' aan te tonen. Op het eerste gezicht lijkt dit misschien een strak en goed argument, maar als je weet hoe evolutie werkt en op basis waarvan het de ontwikkeling van minder ingewikkelde organismen naar meer ingewikkelde kan verklaren zie je ook dat het geen stand houd.
- Reactiescore
- 1.728
Lekker man.
- Reactiescore
- 770
Als Genesis zegt dat God de mens naar zijn evenbeeld schiep is dat niet letterlijk (fysiek) maar figuurlijk: de mens is een rationeel en denkend wezen met godsbesef en fantasie (de bron van alle creatie voor een mens) en kan die fantasie in werkelijkheid omzetten. Dieren en andere wezens kunnen dit niet of heel beperkt en primitief (denk aan een mestkever en zijn balletje).
De menselijke vorm die de Griekse goden kregen was vooral geïnspireerd door de mythen sagen en legenden die deze cultuur rijkelijk en talrijk kende, maar dat was niet iets dat zo algemeen aanvaard werd; als je Westers katholicisme wilt begrijpen en kennen moet je Plato begrijpen en kennen, aangezien de kritiek die Socrates had op de Griekse godsdienst was dat zij onterechte en valselijke waanbeelden heeft van hoe de goden er uit zien, terwijl de goden evengoed iets hoger kunnen zijn dan dat. Niet dat Plato monotheïstisch was, maar Socrates zou uiteindelijk voor deze en andere redenen de gifbeker drinken: hij stelde de voorstelling van de Griekse goden en het Grieks polytheïsme an sich in vraag.
Aan de Griekse godsdienst was enkel cultus, ritueel, traditie, feest, mythe en volksverhaal/volkshymne verbonden: het emotioneel en belevend aspect heerste, en er was weinig tot geen ruimte om dit alles in vraag te stellen noch kritisch aan de tand te stellen. De ironie van het oude Griekenland en de Romeinse beschaving is nu juist dat er een extreem hoge intolerantie was voor andersdenkenden die de goden verwierpen (desondanks dat Socrates de gifbeker kreeg, schreef Plato zaken als Wetten en Supplementen, die vooral over religieuze reguleringen gaan - wat eigenlijk de oorsprong is van 'de wet'). Dat was de plank die de denkers van de Verlichting missloegen: zij beriepen zich in feite op nog achterlijke en religieus totalitaire maatschappijen dan de christelijke nadien. Enkel het Christendom zou daarom een brede en lange traditie kennen van theologisch debat en ontelbare theologen en theologische werken - hierdoor werden de universiteiten geboren als het ware in het Westen - het in vraag stellen van God en zijn bestaan en plaats.
Theologie staat haaks op het oud-Grieks gedrag tegenover de benadering van een godsdienst en het in vraag stellen.
DeletedUser7072
Guest
Ik dacht dat de Romeinen juist relatief tolerant waren t.o.v. gebieden die ze veroverden, zo mocht de bevolking in veroverde gebieden vaak hun eigen godsdienst behouden als ze daarnaast ook de Romeinse goden aanbaden. De Grieken hebben heel veel bijgedragen aan wiskunde en filosofie, al waren er voor hun inderdaad ook grenzen aan de vrijheid zoals die gifbeker duidelijk laat zien. En hoeveel vrijheid er precies was onder de Romeinen en Grieken varieerde denk ik ook afhankelijk van wie er precies aan de macht was, zo kan ik me voorstellen dat er veel minder vrijheid onder iemand als Nero was dan onder een soepelere keizer.
In de Middeleeuwen had je een extreem hoge intolerantie voor mensen die sceptisch waren over het bestaan van god, of zelfs mensen die een iets andere opvatting over het geloof hadden dan de Katholieke kerk(zoals de Katharen en later de Protestanten). Ik denk dat er in de oudheid wel meer ruimte voor scepsis. Maar ik ben op dit gebied geen expert dus ik ga daar verder ook geen sterke uitspraken over doen. Rond de tijd van de verlichting was het oude Griekenland ineens weer in inderdaad, maar ik betwijfel ten zeerste dat mensen als Descartes of Huygens geloofden in Zeus of Posseidon, ze haalden voornamelijk de Griekse wiskunde en bepaalde filosofische werken terug en ik zie niet in op welke manier dat negatief was. Ik denk dat ze in de verlichting een geromantiseerd beeld hadden over de oudheid, en vooral dat beeld dat zij erover hadden namen ze over, niet de mentaliteit van degenen die Socrates van de gifbeker lieten drinken
Maar hoe dan ook, de val van het Romeinse rijk is denk ik wel een van de grootste rampen uit de menselijke geschiedenis. Zonder die gebeurtenis zou het zomaar kunnen dat we nu al exoplaneten zouden koloniseren. Gelukkig is nog zo'n gebeurtenis onwaarschijnlijk, omdat het nu wereldwijd zou moeten gebeuren aangezien de kennis die we hebben wereldwijd verspreid is en het makkelijk kan regenereren in een andere regio als ergens de boel uit de hand loopt.
In de Middeleeuwen had je een extreem hoge intolerantie voor mensen die sceptisch waren over het bestaan van god, of zelfs mensen die een iets andere opvatting over het geloof hadden dan de Katholieke kerk(zoals de Katharen en later de Protestanten). Ik denk dat er in de oudheid wel meer ruimte voor scepsis. Maar ik ben op dit gebied geen expert dus ik ga daar verder ook geen sterke uitspraken over doen. Rond de tijd van de verlichting was het oude Griekenland ineens weer in inderdaad, maar ik betwijfel ten zeerste dat mensen als Descartes of Huygens geloofden in Zeus of Posseidon, ze haalden voornamelijk de Griekse wiskunde en bepaalde filosofische werken terug en ik zie niet in op welke manier dat negatief was. Ik denk dat ze in de verlichting een geromantiseerd beeld hadden over de oudheid, en vooral dat beeld dat zij erover hadden namen ze over, niet de mentaliteit van degenen die Socrates van de gifbeker lieten drinken
Maar hoe dan ook, de val van het Romeinse rijk is denk ik wel een van de grootste rampen uit de menselijke geschiedenis. Zonder die gebeurtenis zou het zomaar kunnen dat we nu al exoplaneten zouden koloniseren. Gelukkig is nog zo'n gebeurtenis onwaarschijnlijk, omdat het nu wereldwijd zou moeten gebeuren aangezien de kennis die we hebben wereldwijd verspreid is en het makkelijk kan regenereren in een andere regio als ergens de boel uit de hand loopt.