Sneeuw valt al over ‘t gebied van de leden der vechtende stammen.
Toch strijden zij nog steeds verder en weigeren ooit op te geven,
blijvend op ’t slagveld voor ’t helpen van vrienden en ’t vechten met vijand.
Koude en duister zijn reeds ingevallen, al vaak maar we vechten,
vechten steeds harder en harder maar CN volgt ook, wil niet wijken.
Net als de wolken die samengepakt boven woelige streken,
dreigender worden bij onweer en donkerder kleuren vertonen,
voorbereid op alle botsingen die zij lawaaierig maken.
Zo ook bevonden de legers zich in alle steden en dorpen,
dreigender naar alle veldslagen toe en humeuriger worden.
Luid klinken bijlen en zwaarden als zij stevig uit zijn geslagen.
Net als death metal lawaaierig klinkt in mijn oren laat ’s avonds
als het geschreeuw van de zangers mij opwekt uit mijn zachte slaapje,
ochtendhumeur in mijn dag brengt totdat de muziek me ook meevoert
en ik verloren ben in het geluid, geen uitgang kan vinden.
Zo ook bestormden de legers de dorpen van CN’s miljoeners,
Weer alle zovele dappere leden die tegen ons vochten.
Allen bestormden hun dorpen en schreeuwden hun oorlogskreet krachtig.
Tientallen honderden duizenden meer zelfs nog troepen gestorven,
elk voor zijn vaderland neergeveld sneuvelden zij allen samen.
“Sterkte voor hen die hier vallen, verkrijg jullie eer op dit slagveld!
Vecht dapper, sterven dat mag je maar doe het dan ook even prachtig!
OAD en allen, de eer en de glorie bestaat voor één iemand.
Laten wij zorgen dat ‘iemand’ niet dat Cosa Nostra mag wezen.
Wij zullen winnen, ja wij zijn één iemand; een stam en een eenheid!”
Dat zeiden achtbare leiders van ons aller stammen, beducht overheersers,
Bluekillers machtige wrekers en vastberaden in oorlog.
Is het immers zo eerlijk om stervenden nogmaals te schoppen,
van eer te beroven op zulk een doortrapte, geniepige wijze?
Laten we dit maar aan jullie om even heel goed af te wegen…
Daar op de grens streden nu tot de tanden bewapende legers
in ’t continent van de oorlog, er sneuvelden overal troepen
stevige bijlvechters, ruiters op lichte en zwaarladen paarden.
Bloed kleurde rood deze vlakten, de pleinen in elk van de dorpen.
grond werd besmeurd door de lijken van sterke soldaten die stierven;
elk onbegraven, bevroren, verstijfd, op de breuklijn der kampen.
Wreed zijn ze immers, de leden van »E« met hun zo hoge rankings,
niet te begraven de slachtoffers van deze strijden en oorlog.
Hoe kunnen nu CN’s spelers de doden geen zielenrust schenken?
Hoge rankings verdedigde troepen bezit hij dan ook wel
enkel ten koste van zielen die Hades niet meer binnenraken.
Tribal Wars’ machtige goden bemerkten de wreedheid der leden,
sloten verdragen der vrede en lieten de kans tot begraven
stevige bijlvechters, ruiters op lichte en zwaarladen paarden.
OAD en DVH, de bondgenoten, en ook al CN’s leden
volgden de orders van Tribal Wars’ goden en eerden hun doden
tijdens het staakt-het-vuren dat op dat moment aan de gang was.
Allen die reisden bezochten vijandige steden en dorpen
die ondertussen bedekt door de sneeuw zelf hun troepen begroeven.
OAD en DVH’s legers bezongen nu ook CN’s leden:
“Voor u bezingen wij, luister naar ons nu, u, CN’s leden!
Altijd bestaat er wel ergens een oorlog, er is nooit echt vrede.
Wreed is de wereld, dus laten wij samen toch één dagje stil zijn,
laat al je troepen toch rusten en laat het nu eens Tribal Peace zijn.
Kruip bij je haardvuren samen en drink, lach en feest, amuseer je.
Schrijf vele kaartjes en wens vele wensen aan vriend en aan vijand.
Daarom ook willen wij jullie zeer graag het volgende zeggen:
Alleszins zeer vele wensen en zeer fijn tweeduizend en elven!”
Comatauz van dit CN bewandelde grenzen waar hij
zovele dorpen had en aanvalstrucs in het rond was aan ’t strooien.
Vijf uren ’s ochtends en Comatje geeuwde want hij was nog moede,
wreef in zijn ogen en wat zag hij daar op de frontlinie rechtstaan?
Een houten paardje, van die twee stammen, met tien meter hoogte!
CN’s groot speler bewonderde het om het fijne detailwerk,
toen hij plots dit briefje vond door de leden van hen mooi geschreven.
Hij deed het open en las het nauwkeurig om geen ding te missen:
“Aan elk van CN’s leden, wat dank voor de prachtige oorlog!
Wij zouden u dit graag willen aanbieden met alle wensen,
Haal dit geschenk in uw dorpen en ga allen feesten in vreugde!”
CN’s groot speler keek vrolijk en huppelde weer naar zijn dorpen,
haalde ook ieder lid van zijn stam over om mee te gaan feesten:
“O beste leden, we zijn nu gewonnen en gaan hen innemen,
wij zijn gewonnen want kijk, onze vijand die heeft dat geschreven!”
Iedereen juichte maar Turogon zag een verdachte inscriptie,
wees ernaar, vroeg toen “Zeg mensen” maar werd meegesleept in het feesten.
‘Trojan Horse’ werd niet gemerkt door geen enkel van al CN’s leden.
Diep in de nacht slopen hieruit de edels om hen in te nemen.
Een voor een slopen ze zachtjes in elk van CN’s mooie dorpen,
Die dan ook een voor een OADs en DVHs own zijn geworden.
Zo werd de kaart ook van beider stammen en elk van hun leden.
Maar ook CN’s vele leden zelf werden getroffen door ’t onheil:
Trojan Horse’s virus verspreidde zich op hun computers en laptops,
nooit konden zij zich nog inloggen om hun accounts te beschermen.
Main boodschap NIET VERGETEN: een gelukkig nieuwjaar
(grotendeels gekopieerd van die van twee jaar geleden tho, wegens gebrek aan tijd)