DeletedUser
Guest
Kinderpornografie, of korter kinderporno, is pornografie waarin minderjarigen getoond worden. In de meeste landen is kinderpornografie verboden in vrijwel iedere vorm.
Foto's en film- of video-opnames die seksuele activiteiten met minderjarigen tonen zijn in veel landen verboden, hoewel de leeftijd hiervoor van land tot land kan verschillen. In Nederland is deze leeftijd in 2003 opgetrokken van 'onder de 16' naar 'onder de 18'. Het Belgische strafwetboek spreekt over pornografische handelingen met minderjarigen (dus ook 'onder de 18').
Er is discussie over de vraag wanneer een afbeelding als pornografie moet gelden (is een geposeerde naaktfoto zonder daadwerkelijke seksuele activiteit, maar met nadruk op de geslachtsdelen bijvoorbeeld toegestaan?), over tekeningen en geschreven materiaal van pornografische aard, over afbeeldingen van jonger uitziende oudere personen, en over virtuele kinderporno (waarbij niet-pornografische beelden op de computer bewerkt worden om er pornografisch uit te zien).
Voorstanders van een breed verbod van kinderporno zijn van mening dat kinderporno het risico inhoudt dat het bij mensen interesse voor pedoseksuele handelingen opwekt; daarnaast speelt ook een algemene afkeuring van pedofiele gevoelens en gedragingen mee. Tegenstanders zijn van mening dat kinderporno in tegendeel juist zeer goed kan dienen als voldoening van pedofiele gevoelens, en op die wijze juist pedoseksuele activiteiten met echte kinderen voorkomt; daarnaast speelt ook een wens voor een zo groot mogelijk vrijheid van expressie een rol.
Kinderpornografie wordt tegenwoordig zeer intensief bestreden door justitie; dit is niet altijd zo geweest. Tot in de vroege jaren tachtig van de twintigste eeuw bestond er in Nederland geen verbod op kinderporno; zolang personen er niet tegen hun wil mee geconfronteerd werden, was het toegestaan (zij het dat natuurlijk de productie vaak illegaal was omdat er verboden seksuele handelingen met kinderen werden getoond).
Ook toen dat werd gewijzigd, werd aanvankelijk slechts de handel aangepakt. De wet verbood het vervaardigen, in voorraad hebben of verspreiden van kinderporno. 'In voorraad hebben' werd echter relatief nauw gedefinieerd als in voorraad hebben met de bedoeling van verspreiding; als bewijs gold daarbij het bezit van meerdere exemplaren van dezelfde foto of video. Later (21 april 1998) heeft echter de Nederlandse Hoge Raad bepaald dat ook het bezit van kinderporno als 'in voorraad hebben' geldt. De wetgever verhoogde de strafmaat van drie maanden naar vier jaar. Uiteindelijk werd in 2003 ook de leeftijdsgrens verhoogd van 16 naar 18 jaar, en werd virtuele kinderporno strafbaar gesteld.
Het Belgische strafwetboek voorziet een maximumgevangenisstraf van tien jaar voor het maken, vertonen of verspreiden van kinderporno. Misdadige organisatie kan worden bestraft met een gevangenisstraf tot vijftien jaar. Het louter in bezit hebben van kinderporno kan een jaar gevangenis opleveren.
In Nederland bestaat een Meldpunt Kinderporno dat samenwerkt met de KLPD (Korps landelijke politie diensten). Jaarlijks komen circa 6000 meldingen van kinderporno binnen. Per jaar vloeien hier circa 200 aangiften uit voort. Uiteindelijk resulteert dit in circa 80 à 100 zaken voor justitie per jaar.
In 2006 is de politieke partij PNVD in het nieuws gekomen omdat zij in hun partijprogramma stelden dat het bezit van kinderpornografie legaal zou moeten worden.
Foto's en film- of video-opnames die seksuele activiteiten met minderjarigen tonen zijn in veel landen verboden, hoewel de leeftijd hiervoor van land tot land kan verschillen. In Nederland is deze leeftijd in 2003 opgetrokken van 'onder de 16' naar 'onder de 18'. Het Belgische strafwetboek spreekt over pornografische handelingen met minderjarigen (dus ook 'onder de 18').
Er is discussie over de vraag wanneer een afbeelding als pornografie moet gelden (is een geposeerde naaktfoto zonder daadwerkelijke seksuele activiteit, maar met nadruk op de geslachtsdelen bijvoorbeeld toegestaan?), over tekeningen en geschreven materiaal van pornografische aard, over afbeeldingen van jonger uitziende oudere personen, en over virtuele kinderporno (waarbij niet-pornografische beelden op de computer bewerkt worden om er pornografisch uit te zien).
Voorstanders van een breed verbod van kinderporno zijn van mening dat kinderporno het risico inhoudt dat het bij mensen interesse voor pedoseksuele handelingen opwekt; daarnaast speelt ook een algemene afkeuring van pedofiele gevoelens en gedragingen mee. Tegenstanders zijn van mening dat kinderporno in tegendeel juist zeer goed kan dienen als voldoening van pedofiele gevoelens, en op die wijze juist pedoseksuele activiteiten met echte kinderen voorkomt; daarnaast speelt ook een wens voor een zo groot mogelijk vrijheid van expressie een rol.
Kinderpornografie wordt tegenwoordig zeer intensief bestreden door justitie; dit is niet altijd zo geweest. Tot in de vroege jaren tachtig van de twintigste eeuw bestond er in Nederland geen verbod op kinderporno; zolang personen er niet tegen hun wil mee geconfronteerd werden, was het toegestaan (zij het dat natuurlijk de productie vaak illegaal was omdat er verboden seksuele handelingen met kinderen werden getoond).
Ook toen dat werd gewijzigd, werd aanvankelijk slechts de handel aangepakt. De wet verbood het vervaardigen, in voorraad hebben of verspreiden van kinderporno. 'In voorraad hebben' werd echter relatief nauw gedefinieerd als in voorraad hebben met de bedoeling van verspreiding; als bewijs gold daarbij het bezit van meerdere exemplaren van dezelfde foto of video. Later (21 april 1998) heeft echter de Nederlandse Hoge Raad bepaald dat ook het bezit van kinderporno als 'in voorraad hebben' geldt. De wetgever verhoogde de strafmaat van drie maanden naar vier jaar. Uiteindelijk werd in 2003 ook de leeftijdsgrens verhoogd van 16 naar 18 jaar, en werd virtuele kinderporno strafbaar gesteld.
Het Belgische strafwetboek voorziet een maximumgevangenisstraf van tien jaar voor het maken, vertonen of verspreiden van kinderporno. Misdadige organisatie kan worden bestraft met een gevangenisstraf tot vijftien jaar. Het louter in bezit hebben van kinderporno kan een jaar gevangenis opleveren.
In Nederland bestaat een Meldpunt Kinderporno dat samenwerkt met de KLPD (Korps landelijke politie diensten). Jaarlijks komen circa 6000 meldingen van kinderporno binnen. Per jaar vloeien hier circa 200 aangiften uit voort. Uiteindelijk resulteert dit in circa 80 à 100 zaken voor justitie per jaar.
In 2006 is de politieke partij PNVD in het nieuws gekomen omdat zij in hun partijprogramma stelden dat het bezit van kinderpornografie legaal zou moeten worden.