Invloeden jongeren toekomst!!!!

[DeletedUser76206]

Ik zit al een tijdje met deze vraag,
Hebben de familiale context (thuissituatie en dergelijke) en leerling gerelateerde factoren invloed op het vroegtijdig schoolverlaten bij jongeren en hun toekomst. Wat ik me dus afvraag is of de thuissituatie en jongeren hun problemen (vb, ongelukkig voelen, pestgedrag, geen band met ouders...) etc. een rol spelen in hun toekomst? Ik weet niet wat jullie hierover allemaal denken. Daarom deze aanvraag, want al snel wordt er gezegd van wel maar kunnen ze hun argumenten niet weerleggen met feiten of zijn het mensen die in zo een situatie zelf zitten. Dus ik hoop dat er hier mensen zijn met de nodige kennis of die gewoon eens mee willen discussiëren hierover. Zelf heb ik hier al paar opsommingen over dat deze schoolfactoren en thuissituaties een rol kunnen spelen.


1.De meeste leerlingen haken af omdat ze allerlei negatieve ervaringen op school opstapelen. Vaak voelen ze zich afgekeurd, ‘opgegeven’, of verworpen door de leerkrachten en directie. Velen van hen ontwikkelen baldadig en opstandig gedrag nadat de relatie met hun leerkrachten is verstoord geraakt. Ze hebben het gevoel dat de leerkrachten lage verwachtingen over hen koesteren, niet in hen geloven, hen als minderwaardig behandelen.

2.Opvallend is dat voor velen van hen het gevoel van afgekeurd zijn en falen al heel vroeg, zelfs reeds in het basisonderwijs start. Zo stapelen de negatieve gevoelens zich geleidelijk op tot de emmer overloopt. Met andere woorden, vroegtijdig schoolverlaten is zelden een beslissing die plots wordt genomen; het is eerder het eindpunt van een proces dat al heel lang aansleept.

3.Veel hangt af van hoe scholen met de negatieve ervaringen van de leerlingen omgaan: als schoolteams de leerlingen systematisch als minderwaardig behandelen, komen de leerlingen sneller in een negatieve spiraal terecht. Het schoolklimaat – en de relaties tussen leerkrachten en leerlingen – zijn van levensbelang. Opvallend is dat onderwijssystemen en scholen die met strakke niveaugroepen werken, sneller negatieve gevoelens van minderwaardigheid bij de leerlingen in de ‘zwakste groepen’ aanwakkeren: als de leerkrachtverwachtingen dalen voor de leerlingen in de ‘laagste niveaugroepen’, versterkt dat het gevoel van falen bij de leerlingen.

4.Ook negatieve ervaringen met klasgenoten en een moeilijke thuissituatie dragen bij tot de negatieve spiraal en het gevoel van niet thuishoren op de school.
5.De aantrekkingskracht van de arbeidsmarkt (en het vooruitzicht om geld te verdienen) heeft invloed op sommige jongeren, maar die invloed wordt pas echt belangrijk als de negatieve gevoelens op school beginnen door te wegen.

6.Kinderen van laaggeschoolde ouders en jongens zijn oververtegenwoordigd in de groep van de vroegtijdige schoolverlaters. In scholen met een sociaal en cultureel gemengde leerlingpopulatie is de proportie van vroegtijdig schoolverlaten lager.

 

[DeletedUser5148]

Zeer interessant onderwerp. Ik kan hier imo wel uren over praten. Ik ga wat hersenkronkels neerschrijven in blokjes, zodat het gestructureerd blijft.

> Scholen zijn een instituut gebaseerd op (vooral) de middenklasse. We kunnen aannemen dat de middenklasse verschilt met de lagere arbeidersklasse op vlak van waarden en normen. Kinderen die opgroeien in arbeidersgezinnen (lagere klasse vd sociale ladder), krijgen thuis de waarden van de arbeidersklasse mee. Deze waarden komen niet overeen met die van de middenklasse. Dit zorgt ervoor dat kinderen uit arbeidersgezinnen met een culturele achterstand naar school trekken. Op school worden zij geconfronteerd met deze moeilijkheid en dat zorgt vaak voor frustratie (bij zowel leerkracht als leerling als medeleerling).

> Ikzelf ben opgegroeid op de streets (klinkt altijd zo cool!). Nooit een probleemkind geweest, wel een problematische thuissituatie gehad vroeger. Moeder invalide, weinig geld, lege koelkast, vader en moeder gescheiden: the struggle of life was al van jongs af aan realiteit voor deze kerel. Op school presteerde ik onder het gemiddelde. Ik had gele tanden, ik droeg een trainingsbroek, liep op de straat tot 21/22:OO. Medeleerlingen pestten mij want ik rook naar sigaretten en mijn tanden waren vaak niet gepoetst. Als ik kijk naar oude klasfoto's dan val ik zo op: de jongen met de training (enigszins grappig). Ik at hooguit tweemaal gekookt per week en vaak brood van 2-3 dagen oud met wat Nutella op.

Op m'n 11,5 is m'n moeder overleden aan kanker, toen werd ik geplaatst in een pleeggezin. Mijn wereld veranderde compleet. Want plots kwam ik als arbeiderskind terecht in een wereld vol burgerij. M'n pleegouders, allebei hooggeschoold (psycholoog en ingenieur) vingen mij op, met hun normen en waarden (die passen bij de middenklasse). Plots kwam ik in een situatie waar ik wel de nodige ondersteuning kreeg om te presteren. Het pleeggezin was een gehele transformatie voor mij. Geen gele tanden meer, een jeansbroek in plaats van een trainingsbroek, op tijd thuis en niet teveel bij vrienden of op straat en vooral: elke dag gekookt en vers brood.
De resultaten lieten niet lang op zich wachten. Ik kreeg een groeispurt en begon beter te scoren op school. Mijn lichaam kreeg wat het nodig had om te functioneren (zowel fysiek als cognitief). Wat ik wil zeggen is het volgende: een opvoedingssituatie heeft zeker invloed, maar je moet er ook wat willen mee doen. Want ik zie veel jongeren die veel kansen krijgen (in tegenstelling tot mij: ik moet bijna letterlijk vechten voor elke kans) maar toch verknallen ze het zo vaak. Een goede mentaliteit/een goed karakter is ook wel nodig om het goed te willen doen.

> Een aantal jaren later ben ik 21 jaar (huidige leeftijd). Mijn karakter is al wat meer gevormd en dat botst nu wel al vaker met het pleeggezin. Na mijn puberteit is het eigenlijk nooit meer goed gekomen tussen ons. Maar mijn verstand houdt me daar (want ja, ik kan vertrekken als ik wil). Ik besef dat studeren gewoon veel moeilijker wordt als je zelf je rekeningen moet betalen etc. Ik verkies er dus voor om nog even door te bijten (want het pleeggezin is geen leuk fenomeen meer voor mij, eerder een middel om het doel te bereiken) en mijn diploma te halen. Op deze weg (naar mijn diploma), durft mijn pleegfamilie mij wel eens degraderen tot een kind dewelke ooit behoorde tot de arbeidersklasse. Toen ik drie jaar geleden begon aan mijn bachelor, zei mijn pleegmoeder tegen mij dat ze dacht dat ze niet geloofde dat ik zou slagen op het einde van het eerste jaar. Nu ben ik begonnen aan mijn schakeljaar voor de master (ik heb dus haar ongelijk bewezen). Ik moest in het begin van dit academiejaar vernemen van onze kuisvrouw (iemand van de arbeidersklasse, aka iemand waarmee ik goed overweg kan) dat mijn pleegmoeder tegen haar had verteld dat ik ook in die master niet zou slagen. Al deze afkeurende/afwijzende/degraderende opmerkingen zijn een bron van voeding om juist te presteren. Cognitief kan ik een master zeker aan. Als ik niet slaag in de master dan ligt dat aan het feit dat ik teveel zou gamen. Ik moet dus gewoon doorbijten en het ongelijk van al die haters bewijzen. Al die negativiteit is voor mij een voedingsbron. Waar ik naartoe wil is het volgende: ik kan mij zeker inbeelden dat jongeren gedemotiveerd geraken en minder gaan presteren op school. Met mijn instelling (nml: pak elke kans die je krijgt) zorg ik ervoor dat ik amper vatbaar ben voor dit soort mindgames. Je kan jezelf weerbaar maken tegen al die haat, maar ook dan moet je karakter hebben.

> Een laatste noot die ik wil toevoegen is het volgende:
Ik heb nu al tweemaal karakter aangehaald in mijn vorige punten. Dit is volgens mij de belangrijkste eigenschap die je als jongere moet hebben om ver te komen. Je omgeving heeft ook een invloed (dat heb ik uitgelegd adhv de verschillen tussen mijn oude familie en mijn pleeggezin), maar daar valt mee te prutsen. Elke kans grijpen die je krijgt is essentieel. Je omringen met de mensen die het goed met je voor hebben ook. Negeer de mensen die je naar beneden willen halen en trek je op aan mensen die je motiveren. Er zullen altijd haters zijn die je liever in de goot zien, maar deze moet je gewoon interpreteren als lucht (want anders ga je de dieperik in).

Daarnaast is discipline ook belangrijk. Mijn moeder had vroeger een drankprobleem. Vele negatieve gevolgen zien van overvloedige alcoholconsumptie. Dit maakt dat ik dan ook geen alcohol drink tot op heden. Alcohol bespaart je als tiener sowieso x-aantal problemen (gaande van kleine discussies thuis tot vechtpartijen en whatever). Ik rook ook niet en dat is ook een slimme/disciplinaire keuze dat me veel geld uitspaart. Vele vrienden wouden (en proberen het nog steeds) mij vroeger zogezegd altijd "leren drinken en roken". Ik ben nog nooit geplooid voor al die verleidende uitnodigingen. Wiet kon ik gratis krijgen in de middelbare school (ondanks de slimme kop ging ik wel om met de dealertjes enzo), maar heb nog nooit iets van drugs genomen. Om op te kunnen tegen de leeftijdsgenoten tijdens de puberteit, is het echt wel nodig om discipline en wijsheid te hebben.

Bagage is sowieso ook belangrijk. Ik heb al veel meegemaakt, ik ben een persoon dat barst van de levenservaring. Deze voorsprong op leeftijdsgenoten heeft zo z'n voordelen. Daarnaast weet ik perfect hoe het is om arm én welvarend te zijn. Honger en problemen doen wat met een mens. Ik zal nooit vergeten van waar ik gekomen ben. Ik ben opgegroeid in twee verschillende culturen. Wat ik ondertussen heb ondervonden is dat elke cultuur wel goede en slechte dingen heeft. Ik filter zoveel mogelijke goede zaken uit beide culturen om dan mijn eigen waarden en normen op te bouwen. Zo zal ik nooit met geld gooien (tenzij ik écht véééél geld heb later), want ik zal altijd onthouden hoe het is om de koelkast open te trekken en lege vakken te zien.

>>> Momenteel lees ik een boek genaamd "Het sociale dier" van David Brooks. Ik ben nu halverwege en het is zeker aan te raden en past perfect bij dit onderwerp.
>>> Ik kan eigenlijk nog wel uren doorgaan, maar ga voorlopig even stoppen Later zal er nog wel meer volgen naarmate de discussie op gang komt.

 

[DeletedUser76206]

> Scholen zijn een instituut gebaseerd op (vooral) de middenklasse. We kunnen aannemen dat de middenklasse verschilt met de lagere arbeidersklasse op vlak van waarden en normen. Kinderen die opgroeien in arbeidersgezinnen (lagere klasse vd sociale ladder), krijgen thuis de waarden van de arbeidersklasse mee. Deze waarden komen niet overeen met die van de middenklasse. Dit zorgt ervoor dat kinderen uit arbeidersgezinnen met een culturele achterstand naar school trekken. Op school worden zij geconfronteerd met deze moeilijkheid en dat zorgt vaak voor frustratie (bij zowel leerkracht als leerling als medeleerling).

Ten eerste: onderwijs brengt leerlingen kennis en vaardigheden bij om een rol te kunnen vervullen in de samenleving. Ten tweede: het bereidt mensen voor op verschillende posities in de samenleving en zorgt ervoor dat mensen via selectie op de juiste plaats terechtkomen. En ten derde: onderwijs draagt gemeenschappelijke normen en waarden over, een belangrijke voorwaarde voor maatschappelijke samenhang. Maar onbetaalde facturen, lege brooddozen, afwezigheid op schooluitstappen of onaangepaste kleding tonen dat het ook bij ons voor sommige gezinnen zeer moeilijk is. Als scholen bij besparingen de kosten dan maar afwentelen op de ouders, zijn kansarme kinderen en de lage middenklasse de eerste slachtoffers. Maar ook de hogere middenklasse zal dit voelen.

> Ikzelf ben opgegroeid op de streets (klinkt altijd zo cool!). Nooit een probleemkind geweest, wel een problematische thuissituatie gehad vroeger. Moeder invalide, weinig geld, lege koelkast, vader en moeder gescheiden: the struggle of life was al van jongs af aan realiteit voor deze kerel. Op school presteerde ik onder het gemiddelde. Ik had gele tanden, ik droeg een trainingsbroek, liep op de straat tot 21/22:OO. Medeleerlingen pestten mij want ik rook naar sigaretten en mijn tanden waren vaak niet gepoetst. Als ik kijk naar oude klasfoto's dan val ik zo op: de jongen met de training (enigszins grappig). Ik at hooguit tweemaal gekookt per week en vaak brood van 2-3 dagen oud met wat Nutella op.

Hier schets je perfect het voorbeeld van een persoon met mindere middelen etc..( no offense). Hier geef je duidelijk aan dat een thuissituatie een rol kan spelen binnen je groei van je ontwikkeling in schoolprestaties en richting je toekomst. Voor een kind (ga ervan uit dat je nog jong was) is deze situatie allesbehalve gemakkelijk. Dit gaat evolueren op school naar pesterijen, waardoor je zelfvertrouwen een grote dunk krijgt. Helaas vertrek je nog eens met een gevoel naar huis waar er niks is dan moeilijke situaties (weinig geld, weinig eten, lege koelkast, ...). Dit geeft je nog eens een extra slecht gevoel, de meeste gaan naar huis om daar van alle ellende verlost te zijn en geen pesterijen te hebben en dergelijke. Of op zijn minst tot rust te komen.

Op m'n 11,5 is m'n moeder overleden aan kanker, toen werd ik geplaatst in een pleeggezin. Mijn wereld veranderde compleet. Want plots kwam ik als arbeiderskind terecht in een wereld vol burgerij. M'n pleegouders, allebei hooggeschoold (psycholoog en ingenieur) vingen mij op, met hun normen en waarden (die passen bij de middenklasse). Plots kwam ik in een situatie waar ik wel de nodige ondersteuning kreeg om te presteren. Het pleeggezin was een gehele transformatie voor mij. Geen gele tanden meer, een jeansbroek in plaats van een trainingsbroek, op tijd thuis en niet teveel bij vrienden of op straat en vooral: elke dag gekookt en vers brood.
De resultaten lieten niet lang op zich wachten. Ik kreeg een groeispurt en begon beter te scoren op school. Mijn lichaam kreeg wat het nodig had om te functioneren (zowel fysiek als cognitief). Wat ik wil zeggen is het volgende: een opvoedingssituatie heeft zeker invloed, maar je moet er ook wat willen mee doen. Want ik zie veel jongeren die veel kansen krijgen (in tegenstelling tot mij: ik moet bijna letterlijk vechten voor elke kans) maar toch verknallen ze het zo vaak. Een goede mentaliteit/een goed karakter is ook wel nodig om het goed te willen doen.

Hier zien we perfect het voorbeeld van de evolutie naar de middenklasse. Andere waarden en normen, voldoende eten, propere kleren, etc. Dit gaat het om omzetten in een betere levensstijl en gaan je prestaties dus ook evolueren. En wat je hier op het einde zegt ben ik helemaal mee akkoord, mensen nemen vaak hun kansen niet of verknallen deze. Maar voor sommige van deze mensen weten we helaas de achtergrond ook niet. Je mag nog behoren tot de middenklasse of zelf de bovenklasse, deze mensen/jongeren kunnen een hele bagage problemen met zich meedragen. Vaak zijn er zo jongeren die alles hebben wat ze willen of kunnen krijgen maar toch niet gelukkig zijn vanwege problemen. Vaak verbergen ze deze en willen of durven ze niemand hiermee lastigvallen. Over deze zaken kan ik een heel betoog schrijven maar dat even terzijde.

> Een aantal jaren later ben ik 21 jaar (huidige leeftijd). Mijn karakter is al wat meer gevormd en dat botst nu wel al vaker met het pleeggezin. Na mijn puberteit is het eigenlijk nooit meer goed gekomen tussen ons. Maar mijn verstand houdt me daar (want ja, ik kan vertrekken als ik wil). Ik besef dat studeren gewoon veel moeilijker wordt als je zelf je rekeningen moet betalen etc. Ik verkies er dus voor om nog even door te bijten (want het pleeggezin is geen leuk fenomeen meer voor mij, eerder een middel om het doel te bereiken) en mijn diploma te halen. Op deze weg (naar mijn diploma), durft mijn pleegfamilie mij wel eens degraderen tot een kind dewelke ooit behoorde tot de arbeidersklasse. Toen ik drie jaar geleden begon aan mijn bachelor, zei mijn pleegmoeder tegen mij dat ze dacht dat ze niet geloofde dat ik zou slagen op het einde van het eerste jaar. Nu ben ik begonnen aan mijn schakeljaar voor de master (ik heb dus haar ongelijk bewezen). Ik moest in het begin van dit academiejaar vernemen van onze kuisvrouw (iemand van de arbeidersklasse, aka iemand waarmee ik goed overweg kan) dat mijn pleegmoeder tegen haar had verteld dat ik ook in die master niet zou slagen. Al deze afkeurende/afwijzende/degraderende opmerkingen zijn een bron van voeding om juist te presteren. Cognitief kan ik een master zeker aan. Als ik niet slaag in de master dan ligt dat aan het feit dat ik teveel zou gamen. Ik moet dus gewoon doorbijten en het ongelijk van al die haters bewijzen. Al die negativiteit is voor mij een voedingsbron. Waar ik naartoe wil is het volgende: ik kan mij zeker inbeelden dat jongeren gedemotiveerd geraken en minder gaan presteren op school. Met mijn instelling (nml: pak elke kans die je krijgt) zorg ik ervoor dat ik amper vatbaar ben voor dit soort mindgames. Je kan jezelf weerbaar maken tegen al die haat, maar ook dan moet je karakter hebben.

Hier geef je ook weer perfect weer dat als je zelf tot de middenklasse behoort, het niet altijd even goed is. Je pleegmoeder demotiveert je waardoor je zelfvertrouwen weer eens kan zakken. Al een geluk dat je doorzet en ze het tegendeel wilt bewijzen. Helaas zijn er jongeren die het snel laten zakken. Ze hebben stimulatie nodig maar als zelf hun ouders dit niet geven maar integendeel ze demotiveren kan het erger worden met deze jongeren. Deze soort problemen, dat ouders hun eigen kinderen demotiveren kan ook uit hun verleden afstammen. Vaak spiegelen ouders hun verleden naar hun kinderen of omgekeerd en willen ze niet dat hun kinderen hetzelfde meemaken als zij vroeger.

> Een laatste noot die ik wil toevoegen is het volgende:
Ik heb nu al tweemaal karakter aangehaald in mijn vorige punten. Dit is volgens mij de belangrijkste eigenschap die je als jongere moet hebben om ver te komen. Je omgeving heeft ook een invloed (dat heb ik uitgelegd adhv de verschillen tussen mijn oude familie en mijn pleeggezin), maar daar valt mee te prutsen. Elke kans grijpen die je krijgt is essentieel. Je omringen met de mensen die het goed met je voor hebben ook. Negeer de mensen die je naar beneden willen halen en trek je op aan mensen die je motiveren. Er zullen altijd haters zijn die je liever in de goot zien, maar deze moet je gewoon interpreteren als lucht (want anders ga je de dieperik in).

Karakter is iets wat je inderdaad ook nodig hebt maar soms moeilijk is om dit te doen. En je omgeving heeft een grote invloed op je, alles heeft een invloed. Maar het is aan de persoon zelf om uit te maken of deze positief of negatief is en om deze toe te laten.

 

[DeletedUser76206]

Sorry mods voor dubbelpost, dit stukje moet er nog bij

Daarnaast is discipline ook belangrijk. Mijn moeder had vroeger een drankprobleem. Vele negatieve gevolgen zien van overvloedige alcoholconsumptie. Dit maakt dat ik dan ook geen alcohol drink tot op heden. Alcohol bespaart je als tiener sowieso x-aantal problemen (gaande van kleine discussies thuis tot vechtpartijen en whatever). Ik rook ook niet en dat is ook een slimme/disciplinaire keuze dat me veel geld uitspaart. Vele vrienden wouden (en proberen het nog steeds) mij vroeger zogezegd altijd "leren drinken en roken". Ik ben nog nooit geplooid voor al die verleidende uitnodigingen. Wiet kon ik gratis krijgen in de middelbare school (ondanks de slimme kop ging ik wel om met de dealertjes enzo), maar heb nog nooit iets van drugs genomen. Om op te kunnen tegen de leeftijdsgenoten tijdens de puberteit, is het echt wel nodig om discipline en wijsheid te hebben.

Alcohol is één van de grote factoren die de evolutie van een kind kan beperken Een kind ziet, leert en ontdekt veel in hun jonge stadium. Als ze dan vaak problemen zien i.v.m. drankproblemen gaan ze later hiervan hinder kunnen ondervinden. Dit is ook van persoonlijkheid tot persoonlijkheid. En zoals je zelf als zegt dat alcohol bij jongeren vaak tot problemen lijdt. Het is aan ieder van ons om onze verantwoordelijkheid te dragen over wat we doen, alcohol drinken of niet., roken of niet. Maar vaak kunnen we onder druk van andere bezwijken en het toch doen. Daarom dat discipline en karakter inderdaad van belang is.

 

[DeletedUser5148]

"Deze soort problemen, dat ouders hun eigen kinderen demotiveren kan ook uit hun verleden afstammen. Vaak spiegelen ouders hun verleden naar hun kinderen of omgekeerd en willen ze niet dat hun kinderen hetzelfde meemaken als zij vroeger."

Wat je hier zegt maak ik me ergens zorgen over. Hopelijk ga ik niet in m'n penopauze alles doen wat ik in m'n jeugd niet deed. Dat zou fucked up zijn

Het jammere aan karakter is dat je ermee geboren wordt (zeggen ze toch, niet?). Er valt wel wat aan bij te schaven, al is dat dan eerder de mentaliteit (die wel gekweekt kan worden dacht ik). Het is jammer als je weet dat je vriendjes van op de straat nu allemaal fabrieksarbeiders zijn. Ik gebruik dan ook graag de volgende metafoor: het leven is net zoals een trein. De weg naar het laatste station is eenzaam. Want bijna iedereen die je kent stapt voor jou af. Jij blijft zitten tot de laatste stop (hogeschool/universiteit/whatever). Terwijl vele straatjongeren/drugsverslaafden zelfs het einde van het middelbaar niet halen.

In het 5e middelbaar had ik een hele goede vriend in de klas (hij was 18, ik 17). Hij was enorm verslaafd aan wiet. De punten op school waren ondermaats en ik ging vaak in de middag en in het weekend bij hem thuis om samen wat te werken voor school. Uiteindelijk was het allemaal verloren moeite. Hij stopte met het middelbaar om zijn diploma te proberen halen via middenjury. Maar hij faalde en ging uiteindelijk gewoon werken in een fabriek. Een onprettig proces van vervreemding, want het was wel een toffe kerel... En zo kunnen we allemaal wel voorbeelden opnoemen denk ik. Helaas.

 

[DeletedUser73016]

Het is een vaakvoorkomende probleem, waar ik zeker ook iets kan over zeggen maar het liever niet wil doen. Zeer slechte jeugd, ouders met wie ik nu geen contact heb & gebrek aan motivatie door depressie die er eigenlijk nog altijd is in verminderde vorm.

Ik heb ook wel eens wat drugs genomen, maar ik ben van mening dat dat eigenlijk weinig invloed had op mijn schoolverlatingsproces.

 

[Stalov]

wat heeft die seramomium toch een bazenavatar dat mag hier wel even gezegd worden rome total war is gewoon een enorm goed spel

 

[DeletedUser76206]

Het is een vaakvoorkomende probleem, waar ik zeker ook iets kan over zeggen maar het liever niet wil doen. Zeer slechte jeugd, ouders met wie ik nu geen contact heb & gebrek aan motivatie door depressie die er eigenlijk nog altijd is in verminderde vorm.

Ik heb ook wel eens wat drugs genomen, maar ik ben van mening dat dat eigenlijk weinig invloed had op mijn schoolverlatingsproces.

Het feit dat je al een paar dingen opsomt van je persoonlijke leven is al een grote stap. Niemand is verplicht hierover iets te zeggen. Kan het niet genoeg zeggen, maar indien je eens erover wil praten kan je me vinden. En drugsgebruik is bij ieder een ander effect op zijn leven natuurlijk. Heeft allerlei factoren dat een rol spelen.

wat heeft die seramomium toch een bazenavatar dat mag hier wel even gezegd worden rome total war is gewoon een enorm goed spel

Ind top game, zoals Age Of Empire, Napoleon Total War etc, maar back on topic. Dit zijn eerder serieuze zaken, voor games is er een ander topic

 

[DeletedUser73016]

wat heeft die seramomium toch een bazenavatar dat mag hier wel even gezegd worden rome total war is gewoon een enorm goed spel

jij moet dringend europa universalis en dergelijke shit spelen. Man die spellen zijn gemaakt voor jou!

 

[Beast Incarnate.]

Het feit dat je al een paar dingen opsomt van je persoonlijke leven is al een grote stap. Niemand is verplicht hierover iets te zeggen. Kan het niet genoeg zeggen, maar indien je eens erover wil praten kan je me vinden. En drugsgebruik is bij ieder een ander effect op zijn leven natuurlijk. Heeft allerlei factoren dat een rol spelen.

Behalve het genot dat je ervan krijgt, hoeven drugs niks anders te doen. Dat ligt geheel aan de persoon zelf.

 

[DeletedUser7072]

Ja jongeren hebben invloed op de toekomst.

 

[DeletedUser73016]

Behalve het genot dat je ervan krijgt, hoeven drugs niks anders te doen. Dat ligt geheel aan de persoon zelf.

drugs geven niet per definitie genot. Bovendien hebben veelvuldig druggebruik wel effect op het leven. Ook cannabisgebruik of alcoholgebruik kunnen onrechtstreeks het schoolse leven bemoeilijken doordat men afspraken sneller niet zal nakomen.

 

[mohniels1]

wat heeft die seramomium toch een bazenavatar dat mag hier wel even gezegd worden rome total war is gewoon een enorm goed spel

Heeft die man al jaren

drugs geven niet per definitie genot. Bovendien hebben veelvuldig druggebruik wel effect op het leven. Ook cannabisgebruik of alcoholgebruik kunnen onrechtstreeks het schoolse leven bemoeilijken doordat men afspraken sneller niet zal nakomen.

Voor de meeste mensen die Drugs nemen is het genot. Anders zou je het vaak geen 2e keer doen. Andere doen het om dingen te vergeten zelfde geval met alcohol. Ik gebruik zowel drugs als alcohol puur voor het genot. Drugs 1x in de maand (mdma) en alcohol wel 1a2x per week.

School leven gaat bij mij prima, HBO 3e jaars. Sociaal leven gaat ook super.

 

[Beast Incarnate.]

drugs geven niet per definitie genot. Bovendien hebben veelvuldig druggebruik wel effect op het leven. Ook cannabisgebruik of alcoholgebruik kunnen onrechtstreeks het schoolse leven bemoeilijken doordat men afspraken sneller niet zal nakomen.

Disagree. drugs kosten wel wat op den duur dus als het geen genot zou geven zou het niet gedaan worden. Bovendien heb ik het zelf 2 jaren lang of meer dagelijks gedaan en daarna 1 maand niks. Nu af en toe . Wat ik wil zeggen, is dat dat geen enkel gevolg moet hebben dat negatief is. Dat zou ik enkel toeschrijven aan 'mossels' zonder karakter.