- Reactiescore
- 1.596
Goedenavond allen,
...Om te beginnen, ik ben geen anti smartphone en anti technologie. Ik vind het erg handig en ben zelf ook pakweg in totaal een uurtje per dag bezig met mijn mobiel. Dat is vaak even kort; een berichtje sturen, het nieuws bekijken óf even snel facebook checken.
Ik wil de titel even nader toelichten: Ik reis elke doordeweekse dag ongeveer een uur met de trein. Vaak neem ik 'm s'ochtends rond een uur of 7:30, ik houd niet van haasten dus vaak sta ik een minuutje of 10 van te voren op het perron te wachten. Wachten... wat is dat eigenlijk moeilijk. Als ik om me heen kijk, zie ik de koppies alleen maar naar beneden hangen en naar de mobiel turen, puur om te tijd te doden en waarschijnlijk ook om geen gesprek aan te hoeven gaan zo vroeg in de ochtend. In de trein hetzelfde verhaal. Hier valt het alleen extra op als je je met z'n 8'en op 6m² begeeft. Ik kijk om me heen en we lijken wel een stel zombies, geobsedeerd door dat mobieltje zodat we elkaar niet hoeven aan te kijken, ons niet hoeven te vervelen, geen gesprek hoeven aan te gaan, we niks missen van wat onze 'vrienden' posten op de sociale media, het nieuws niet missen... Vaak de hele rit lang, zonder op te kijken.
Ik wil nu niet zeggen dat we met wildvreemden een conversatie aan moeten gaan etc. Ik vind het er alleen zo ontzettend triest uitzien en ik vraag me af hoe we d'r over 5 jaar bijlopen en dan vooral de generatie ná ons. Geen stelling dus, ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en meningen hierover.
Vind dit film(pje) erg interessant en passend bij dit onderwerp (komt waarschijnlijk ook omdat deze man heel goed weet hoe hij een verhaal moet overbrengen):
...Om te beginnen, ik ben geen anti smartphone en anti technologie. Ik vind het erg handig en ben zelf ook pakweg in totaal een uurtje per dag bezig met mijn mobiel. Dat is vaak even kort; een berichtje sturen, het nieuws bekijken óf even snel facebook checken.
Ik wil de titel even nader toelichten: Ik reis elke doordeweekse dag ongeveer een uur met de trein. Vaak neem ik 'm s'ochtends rond een uur of 7:30, ik houd niet van haasten dus vaak sta ik een minuutje of 10 van te voren op het perron te wachten. Wachten... wat is dat eigenlijk moeilijk. Als ik om me heen kijk, zie ik de koppies alleen maar naar beneden hangen en naar de mobiel turen, puur om te tijd te doden en waarschijnlijk ook om geen gesprek aan te hoeven gaan zo vroeg in de ochtend. In de trein hetzelfde verhaal. Hier valt het alleen extra op als je je met z'n 8'en op 6m² begeeft. Ik kijk om me heen en we lijken wel een stel zombies, geobsedeerd door dat mobieltje zodat we elkaar niet hoeven aan te kijken, ons niet hoeven te vervelen, geen gesprek hoeven aan te gaan, we niks missen van wat onze 'vrienden' posten op de sociale media, het nieuws niet missen... Vaak de hele rit lang, zonder op te kijken.
Ik wil nu niet zeggen dat we met wildvreemden een conversatie aan moeten gaan etc. Ik vind het er alleen zo ontzettend triest uitzien en ik vraag me af hoe we d'r over 5 jaar bijlopen en dan vooral de generatie ná ons. Geen stelling dus, ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en meningen hierover.
Vind dit film(pje) erg interessant en passend bij dit onderwerp (komt waarschijnlijk ook omdat deze man heel goed weet hoe hij een verhaal moet overbrengen):