Beste lieden, wat is er aan de hand met ons koude kikkerlandje, en onze zuidelijke buren uiteraard (hey, je moet politiek correct blijven in deze tijd)?
Als mensen vakantie hebben, zoals ik nu, ga je wel eens uit verveling een beetje fora van andere werelden lezen, en dan kunnen je dingen opvallen. Waar mijn oog deze keer op is gevallen is het geval 'Het mysterie van onderling vertrouwen binnen een stam en persoonlijke manifestatie'.
In den beginne merkte ik tijdens het spelen van TW, vooral het actief spelen van TW, dat de stam vaak voor de speler ging. Een leider was een gerespecteerd man (vaak een ouder en ervarener iemand) en de spelers speelden voor de stam, en het groter en beter worden voor de stam. Tegenwoordig draait de stam om de speler, interne ruzies zijn 99% van de gevallen de reden voor het vallen van een stam, in tegenstelling tot het ouderwetse 'we edelen ze' verhaal. Dit is in mijn ogen zonde. De wars in tribalwars vinden tegenwoordig binnen de tribes zelf plaats i.p.v. tribe vs. tribe. *Triwabalrs*
Dit geval van *Triwabalrs* zie je steeds vaker voorkomen, zeker in de laatste werelden. De ego's van de spelers zijn er dan ook zeker niet minder op geworden. Echter, ik ga nu geen discussie houden over hoe arrogant sommige spelers zijn, en tot wat voor diepte we op een moraal en ethisch gebied misschien zijn aangekomen, dat innogames, for the sake of the people, maar beter hun spel kan sluiten zodat mensen misschien weer andere mensen als mens gaan zien, i.p.v. als 'vijandig object'. Deze discussie gaat over *Triwabalrs*
*Triwabalrs* valt mij dan ook het meeste op in de fora, wanneer we praten over clustering/topspelers/kaarten. Op de oudere kaarten zag je vaak genoeg spelers die ver uit elkaar lagen qua dorpjes (en dan bedoel ik individuele spelers die ver uit elkaar lagen qua dorpjes), 't leek niet echt op een sterk cluster, maar meer uitgespreide confetti. Echter, als je naar de stam keek, dan was dat vaak wel een sterk geheel, als in 1 cluster.
Tegenwoordig zie spelers als clusters, en een stam die er vaak maar 'zo zo' bij ligt. Dit is naar mijn mening een vorm van stam-individualisatie die plaats heeft gevonden onder het groter worden ego (of superego) dat een hoger belang kreeg binnen de TW maatschappij dan het uiteindelijk doel van het spel, andere stammen verslaan.
Tegelijkertijd is dit ook steeds vaker een opbreking van stammen. Niet alleen de ego's maar ook het egoïstische gedrag, als in 'jij mag dat dorpje niet edelen, dat ligt in mijn "cluster".' Een typisch geval van *Triwabalrs*. Sinds ik begon met leidertje spelen is mijn vraag altijd geweest 'wat kan jij voor de stam doen', i.p.v. de beredenering 'wat kan de stam voor jou doen' (een benadering die ik persoonlijk vaak heb gehad als stamloze speler). De stam is altijd het grotere geheel, daar kun je niet omheen. Zonder de stam ben je nergens!. Het is jammer dat steeds vaker ik moet constateren dat, ondanks dat spelers denken dat ze alleen maar beter word, Tw.nl zeker op de latere werelden in niveau stagneert en daalt. Wat heb je nog aan vijandelijke stammen, als *Triwabalrs* je grootste vijand is?
Ik hoor meneer X nu denken; "mijn stam heeft dat totaal niet, wij zijn een sterk geheel en zijn er voor elkaar", daarop zeg ik: uiteraard, ik zeg niet dat het niet mogelijk is, maar het is ook niet vreemd, dat is de bedoeling van dit spel, het is dus alles behalve exceptioneel. Ik breng dan ook alleen maar het algemene probleem van de spelers triomfantelijke prestaties aan het licht. Spelers denken vaak dat ze geweldig zijn, kweken een ego, en botsen met stamgenoten (*Triwabalrs*) vanwege het feit dat ze er van overtuigd zijn dat dit een persoonlijke prestatie is. Nu heb ik vaak genoeg spelers gezien die beter speelden dan ik, hun hele omgeving domineerde en iedereen angst inboezemde. Die spelers werden door mij en mijn stam over het algemeen gelijk de grond in gestampt. Pak je iemand als collectief, dan heb je hem. Uiteraard hoor ik nu meneer Y denken; "ik heb vaak genoeg een stam verslagen": de stammen die je hiermee bedoelt, meneer Y, zijn vaak stammen die je kunt vergelijken als korrels zand in de wind. Ze vormen een obstructie voor de stroom, maar worden makkelijk weggeblazen en over de aarde verspreid vanwege hun lage gewicht.
Als actieve schrijver probeer ik in principe alleen maar het besef aan de man te brengen dat we misschien een stapje of 2 terug moeten zetten in de persoonlijke manifestatie ('je o zo geweldige cluster en persoonlijke rang'), en wat meer moeten gaan bouwen aan het onderlinge vertrouwen in een stam. Het zijn de stammen waarin de spelers op elkaar kunnen bouwen en elkaar begrijpen waarin de spelers het meeste succes hebben. Ik heb het wel is zo gedaan dat ik stamloos was, en bleef tot ik het niet meer volhield, en op die manier #1 wilde zijn, en tegelijkertijd de andere grote spelers van de grote stammen om me heen probeerde te teisteren en over te nemen.
Ik was #1 voor ongeveer een week, daarna kreeg ik elke dag van meerdere topstammen zoveel katapult-golven binnen, dat je uiteindelijk geen troepen meer kan bouwen en het gewoon niet meer kan winnen. Wat was de moraal van dat verhaal? Je kunt dan misschien jezelf de beste vinden als speler, je kunt het niet winnen tegen de groep. De maatschappij is er niet op gebouwd om individueel te zijn, de maatschappij is er altijd op gebouwd om in een groep te werken, in een groep te denken, in een groep te winnen. Dit is een concept dat de primaire ontwikkeling van de mens ondertekend. Zonder de stam zouden wij nooit zover gekomen zijn.
Mijn uiteindelijke hoop is dat ik met dit stukje wat meer wijsheid aan de man breng, en vooral wat meer besef voor de ego's onder ons (nu hoor ik meneer Z al denken; 'je bent zelf een ego'. je kunt me misschien arrogant noemen -wat ik eigenlijk erg mee vind vallen-, maar ik ben tenminste wel iemand die aan de stam denkt i.p.v. aan zichzelf, denk daar maar eens over na meneertje Z) dat hier op tribalwars, werken als een stam, en gaan voor succes als een stam, het uiteindelijke doel moet zijn, i.p.v. persoonlijke manifestatie. Ik hoop dan ook dat ik in de toekomst kan vechten met mijn stam tegen een andere stam, waarin iedereen klappen voor elkaar opvangt, en je tenminste een beetje eer kunt winnen.
Hoogachtend,
Rawberry