DeletedUser
Guest
Goed idee, was even puzelen, maar het is gelukt!
Het gaat helemaal goed komen SpecialMagicKing, ik zal zorgen dat ze niks te kort komen in de rondleiding! Ga maar snel!
Pff. Sorry hoor, ik moet nog even bijkomen van het sparren. Aapiedorp is zo’n gewaagde tegenstander! Het vergt al mijn kracht en uithoudingsvermogen om me met hem te meten! Geef me even een moment!
Daar gaat SpecialMagicKing. Het was vast erg belangrijk. Hij rent er als een haas vandoor! Hij zal maandag terug zijn heb ik gehoord. Tot die tijd zal ik mijn agenda leeg maken en jullie gids spelen voor dit mooie Koninkrijk!
Even kijken. Wat hebben jullie allemaal al gehad? De bar, de markt, het oefenterrein. Was hij ook al begonnen aan het verhaal: De legende van de Vlaggenberg? Ja? Ah top! Waar was hij gebleven? Oke, het 2de deel. Dan ga ik vanuit daar verder.
Loopt u met mij mee. We gaan weer terug naar de markt. Daar kunt u met z’n allen de rest van de middag een beetje rondkijken. Zo kunt u de bevolking van Het koninkrijk ook leren kennen. Onder het lopen zal ik ook verder gaan met het verhaal over de vlaggenberg!
Even kijken. Dit is een wat langer deel, luister maar mee!
Let op! De spoilers bevatten delen van het verhaal: de Vlaggenberg. Deze verhalen zijn niet cruciaal voor het verloop van het verhaal, dit is een lang verhaal dus wanneer u weinig tijd heeft kunt u deze het beste overslaan
zijn we hier al?! Dat ging snel. Ik breek het verhaal even af want ik wil jullie nog wat vertellen. Straks ga ik verder!Hoofdstuk 3:
Mth31’s revenge
Nadat ik de vlag had gehesen ben ik weer in het hutje gaan zitten. Daar stond een schommelstoel en daar kon ik heerlijk in zitten. Ik heb een vuurtje gemaakt in de open haard, het was ondertussen al donker, en ben voor het vuur gaan zitten genieten.
Ik genoot van de warmte van het vuur, en heerlijke knappen van het hout, en de geweldige geur van de verbrande hars die wegsmelt. Door dit alles viel ik langzaam in slaap.
Ongeveer om 00:30 denk ik schrok ik wakker. “Waarvan?” dacht ik bij mijzelf. Ik kijk om mij heen maar zie niks. Dan hoor ik het weer. “whoeeeee whoeeeeewhoeeeee whoeeee wehoooeeee” ik schiet overeind en trek mijn zwaard, toadsting genaamd. Ik kijk om me heen en zie in de hoek van de kamer een schaduw! Ik draai me er zachtjes naar toe. Zwaard in de aanslag. Dan sluip ik zo stil mogelijk richting de schaduw.
Ik heb wel eens gehoord dat er hier spoken zouden zijn. Ik geloof daar niet in, maar zou het dan toch waar zijn? Ik begin te twijfelen.
Langzaam kom ik dichterbij. 3 meter, 2, 1,5 meter , daar blijf ik even staan. Probeer nog eens goed de schaduw te doorgronden, maar zie niets. Ik haal zachtjes diep adem. Dan maak ik de laatste stap en haal vol uit! Ik sla in 1 slag de bovenste 20 centimeter af. Ik spring terug in de verdedigingspositie, en wacht af. Ik zie dat een lomp afzakt en op de grond valt. Alsof je je jas op de grond laat vallen. Dan kijk ik terug naar de plek waar de schaduw staat, en dan zie ik het. “wel alle wasbeertjes nog aan toe!” Schreeuw ik. Ik heb zojuist mijn kapstok onthoofd en mijn mantel in 2en gehakt!!!
Dan hoor ik het weer. Sterker dit keer “whoeeeee whoeeeeewhoeeeee whoeeee wehoooeeee”. Tegelijkertijd wordt het wat lichter in de kamer. Alsof er een olielamp wordt opgedraaid. Ik draai me vliegensvlug om, en zie nog net de kooltjes van het nog na smeulende vuurtje weer minder fel worden. “wel alle wasbeertjes nog aan toe!” Schreeuw ik. Het was de wind die in de schoorsteen blies, en de kooltjes aanwakkerde!
Ik loop terug naar mijn stoel en ga, nog een beetje geschrokken, gooi weer wat hout op het vuur, en ga weer zitten. Het duurt niet lang of ik dommel weer weg.
Nog geen 2 uur later schrik ik weer wakker. Binnen een seconden heb ik de situatie overzien, en ben ik klaarwakker. Het hutje staat in lichterlaaie!! Het vuurtje wat ik in de openhaard heb gemaakt ik overgeslagen op het huisje. Het is ook dom natuurlijk. Je kan helemaal geen openhaard maken in een houten huisje. Dit is echter nog niet tot mij doorgedrongen.
Ik spring op, grijp Toadstinger, ren naar buiten en grijp mijn mantel op de weg naar buiten, niet er aan denkend dat dat ding niet meer te repareren is. Ik ren nog een meter of 100 tot ik bij de bosrand ben. Daar draai ik me om en kijk verdrietig naar mijn huisje. Ik blijf een paar minuten verslagen staan en draai me dan weer terug. Ik loop weg richting een grot die ik tijdens de sweep heb gevonden. Er van uit gaand dat het vuur vanzelf uit gaat. Onderweg kom ik mijn paard tegen. Hij was geschrokken en weggerend. Verderop was hij weer tot rust gekomen.
Ik loop verder naar de grot en ga daar slapen. Ik slaag er in nog zo’n 4 uur te slapen en wordt rond 6:30 wakker. Ik ga terug naar boven en kijk wat er nog over is van mijn zielige hutje. Het vuur heeft alles in de buurt helemaal weggeschroeid, en het hutje zelf smeult nog na. Alleen de vlaggenmast staat nog overeind.
Dan zie ik iets vreemds. Ik verwachte dat mijn vlag ook was verbrand, maar dat was niet zo. Er wapperde nog steeds een vlag. Maar… Dat was niet mijn vlag!! Deze vlag herkende ik als de vlag van SpecialMagicKing de koning met het grootste koninkrijk van het noordoostelijke gedeelde van dit continent. Met het kasteel: theKingdom (498|479) C44.
Ik liep al denkend terug naar mijn grot. Wat kan er zijn gebeurt?
SpecialMagicKing moet mij gevolgd zijn nadat ik mijn kasteel heb verlaten. Nee een scout van hem! Die is mij gevolgd tot op de berg. Toen is hij terug gegaan naar SpecialMagicKing . Die heeft toen de boel in vlammen gezet.
Nee dat kan niet, daar was te weinig tijd voor. Dat betekend dat toch SpecialMagicKing zelf mij is gevolgd. De scout zou mijn hutje niet in vlammen zetten. Dus SpecialMagicKing is mij gevolgd en heeft gewacht tot ik in het huisje was, en het donker was. Toen heeft hij mijn hutje in de vlammen gezet!! Dat kan niet anders!
Maar waarom? We konden best goed met elkaar opschieten! Hij heeft me niet het huisje zien verlaten, anders was hij mij wel gevolgd, dus hij denkt dat ik dood ben. Dat kan ik gebruiken!
“Dit laat ik niet gebeuren!” riep ik.
Dit is wat er in mij omging. Dat het voor geen kant klopte kon ik natuurlijk niet weten.
Ik ren als een gek terug naar de top. Daar aangekomen zie ik een bedrijvigheid van jewelste. Er komt net een lading huifkarren binnengereden, dus ik maar een omtrekkende beweging, en sluip geruisloos dichterbij. Op ongeveer 20 meter afstand leg ik mijzelf neer en hoor woordelijk wat er wordt gezegd
”Ik vertrouw het hier niet!` Riep een klein iel mannetje op de bok van de eerste kar. “Ik heb het gevoel dat we worden bekeken!” “Kom op Jack, bang voor een paar spookjes?” riep een 2de man. Deze was zo groot als een reus. Wat de eerste te weinig had, had de ander te veel.
“ik begrijp hem maar al te goed!” kwam een derde man aanlopen. “bijna iedereen heeft niet zo’n goed gevoel bij deze plek. Spoken of niet, bij het eerste vreemde teken ben ik hier weg!” riep hij.
“Ach wat, mietjes zijn jullie” Bromde de reus terwijl hij van de bok af sprong en het hout uit de kar begon te laden.
Ik wist genoeg. Ik sloop langzaam terug. Ik had een prachtig plan bedacht!
Na ongeveer 30 minuten was ik weer op weg naar mijn grot. Daar pakte ik mijn mantel, en het touw dat nog aan de zadelknop van mijn paard hing. Ik liep het bos in, en kwam ongeveer 45 minuten later terug met een, al zeg ik het zelf, griezelige pop. Het hoofd was gemaakt van een grote kluit gras, het lichaam van takken, en de mantel had ik vermaakt naar cape. Deze hing ik op aan het touw, en nu was het wachten op het donker.
Ik liep met pop en al terug naar de top en liet me daar in de bosjes zakken. Daarvandaan sloeg ik de hele dag de bouwers gade. Ik zag dat ze een klein fortje gingen bouwen. Ze schoten snel op en aan het einde van de middag, stonden er al 4 muren en was er zelfs al een poort!
Die avond zaten ze met zn allen om het vuur heen. Toen ben ik ik actie gekomen.
Ik klom in een boom met een overhangende tak. De tak liep ongeveer 6 meter de open plek in, en was ongeveer 15 meter bij het vuur vandaan. en heb daar de pop in gehangen. Hij hing nog stil, dus viel door de schaduw niet echt op.
We zijn nu in de “Mozaïekstraat. Hij is zo genoemd naar de bestrating van deze weg. Kijkt u maar eens naar de grond. Een kunstenaar heeft hier drie jaar lang zijn best op gedaan! Er zit hier namelijk een idee achter! Wanneer we in het Kasteel zijn zullen jullie dit ook kunnen zien, maar daar is de troonzaal bekleed met schilderijen van de koningen van Faith. Omdat Ghost2408 het erg jammer vond dat niet iedereen deze kunstwerken konden aanschouwen, heeft hij een kunstenaar opdracht gegeven iets te ontwerpen zodat iedereen het kon zien. Dit is gebeurt. We lopen nou over door de Erfenis van de koningen die in deze straat afgebeeld zijn! Prachtig is het niet?
Nou, we zijn weer aangekomen bij de markt. Zoals u ziet zijn er overal rondom u winkeltjes en mensen. Er zijn ook een aantal kroegen, en we hebben zelfs een badhuis. Die is erg aan te raden. Als u dat wilt kunt u daar een bad nemen. ik stel voor dat u rond gaat kijken waar u wilt. Zo kunt u zelf onze cultuur opsnuiven.
Ik zal jullie vanavond dan weer oppikken in de bar waar wij elkaar voor het eerst ontmoette. Weten we die nog te vinden? Ja? Perfect!
Tot vanavond! En veel plezier
Sorry hoor, maar ik vind het eigenlijk een beetje saai worden (mijn mening)
we zullen het verhaal afsluiten.
We zijn door gegaan omdat we het erg leuk vinden om het te maken, maar ik snap dat het wat langdradig wordt!
Morgen zal het laatste deel worden geplaatst
Groetjes,
Maarten
De volgende keer een tikkeltje korter en je hebt echt een leuk verhaal
De volgende keer een tikkeltje korter en je hebt echt een leuk verhaal
Mooi gedaan van ieder van jullie
Ik speel dit spelletje nu al meer dan 8 jaar ononderbroken, ben reeds van alles tegengekomen, liefde, verdriet, tegenslag, geluk, vriendschap, verraad, enz...
Maar zoiets gelijk dit is uniek moet ik zeggen.
Hoed af voor de bedenkers, en vooral voor de uitvoerders.
MVG,
Draconis,