Het grote raad welke psychische aandoening Firedrakan heeft topique!

[DeletedUser78666]

Ik heb DJIV autisme horen zeggen, wat ik redelijk vind kloppen. Ik zelf denk aan gewoon een gevolg van een gebrek aan sociale relaties en wellicht een sadistisch karakter.

 

[DeletedUser7072]

Geen idee, het enige wat ik weet is dat jij een ongezonde obsessie met haar hebt

Hoe dan ook lijkt autisme me onwaarschijnlijk, daarvoor zijn teveel RL sociale vaardigheden aanwezig(als ik de verhalen mag geloven), wel zie ik duidelijke trekjes. De typische autist is iemand als @Lakigigar, als je een auti post denkt te zien moet je deze in je achterhoofd houden en kijken hoe dicht de betreffende post daar in de buurt komt, hoe dichterbij hoe meer auti de post is. Ik hoop zelf dat ik als autiboy wat normaler overkom, maar daar moeten jullie maar over oordelen.

Verder zie ik wat sadistische en wat psychopatische trekjes hier en daar. Maar dat kan zowel een voor als nadeel zijn natuurlijk.

 

[Westkip]

Nu je over Laki begint. Hij heeft een tijdje geleden op een ander forum een uitbarsting gekregen met op zeer korte tijd zo'n posts. Er zijn er nog veel meer, maar gewoon om een indicatie te geven enkele voorbeelden. Ze hebben daar gezamenlijk zitten roepen dat hij psychologische hulp moet zoeken en vervolgens heeft hij zijn account gedeactiveerd.

En jullie geven niets om het klimaat (dat zie je duidelijk aan alles)
of zitten voortdurend racistische posten te plaatsen in topics die gesloten moeten worden (multiculturalisme)
Of Trump op te hemelen als hij weer eens geen normaal beleid kan voeren.

Maar goed, ik heb het al gezegd. Ik zou met plezier op de stoel willen zitten en geelectrocuteerd worden door ene Sarcastr, Sonny Crockett of weet ik veel wie.

Mijn ideologie is absoluut niet radicaal, jullie begrijpen totaal niet waarom het gaat, en maken er voortdurend jullie eigen verhaal van. En dat bankiers en dergelijke zoveel meer geld verdienen dan jullie DIE IEDERE DAG MOETEN GAAN WERKEN, daar worden jullie dan niet boos van. Dat verplegers en verpleegsters geen zak verdienen. En neen, voor advocaten heb ik weinig respect, over tandartsen worden de verkeerde dingen beweerd (zoals iemand anders zo eerlijk is om dat ook te zeggen) en voor psychiaters mag je een pak geld gaan neertellen om uiteindelijk niets wijzers te worden. (gelukkig zijn er alternatieven dan privépsychologen of heb je pro deo advocaten).

En ik zoek wel degelijk naar werk. Maar ik kan er ook niets aan doen dat ik de maatschappij niet van nut kan zijn en dat de staat niet voldoende jobs in de aanbieding geeft (en vast werk heb ik zelf nog nooit aangeboden gekregen).

Denk je als ik wel werk had, dat ik wel serieus werd genomen. 9lives is een extreemrechts wespennest, en er zijn er hier maar weinigen die serieus genomen worden (zie bvb. Amerika topic)

@pokemong: geen diploma, anders zou het makkelijker zijn.

En dan nog eens gaan verwijzen naar mijn ouders en si en la. Gewoon onrespectvolle zielen zijn jullie. Jullie hebben geen idee van wat ik meegemaakt heb, en dan gaan jullie nog eens de schuld op dat vlak nog op mijn gaan toeleggen. Weet je wat ik eigenlijk allang gedaan moest hebben: zelfmoord plegen. Ik wil geen seconde langer nog in een omgeving zijn waar er ook mensen zijn, of westerlingen.

Donderdag kreeg ik telefoon, ja je kan misschien morgen beginnen van 5u tot 13u maar ze gingen me later nog bellen, en hebben dat niet gedaan. Ik voel me vaak anders ook wel een soort van pion die ingezet kan worden door interimkantoren. En dan bellen ze op het laatste moment dat je morgen (vrijdag) de vroegen hebt (alsof ik de tijd niet heb om mijn ritme aan te passen), maar ze gingen nog eens bellen en dat gebeurt niet (dus het ging dan toch niet door). Ik heb nog geen enkele aanbieding gehad die geen ploegen waren of langer werk dan een week, en op zich heb ik er geen probleem mee, maar bel me dan niet op het laatste moment. Geef me dan toch de tijd om me aan te passen. Wat is er mis met bellen woensdag/donderdag/vrijdag, dat je de week erna kan beginnen.

En mijn werksituatie wordt te pas maar vooral te onpas gebruikt in iedere discussie. Het heeft daar ook vaak niets mee te maken, en begrip voor mijn persoonlijke situatie is er niet. 90 procent van iedereen die in mijn plaats zit, zou allang zelfmoord gepleegd hebben. En daarbij: ik zie echt niet in hoe ik een maatschappij moet helpen of moet bijdragen aan een maatschappij die op langere termijn de maatschappij kapot maakt. En op zich, ik wil wel werken, maar de grens van niet werken en werken is zo brutaal dat het me afschrikt. En ik heb geen zin om iedere dag door sarcastrs en sonny crocketts te worden uitgekafferd (exact dat type) omdat ik niet snel/goed/efficiënt genoeg werk, wat sowieso het geval zou zijn (of pesten op het werk door medecollega's).

maar HOE. Iedereen zegt gewoon doen, maar HOE, HOE en nog eens HOE.

De realiteit gaat zijn dat ik gewoon dakloos op straat zit in een ander land en van de honger omkom, en dat houdt me tegen.

Men heeft me weggenomen toen ik vier jaar was van mijn echte ouders omdat ik op school tekenen toonde van mishandeling, maar ik weet het precieze er ook niet van, maar wat ik wel weet is dat die kleuterlerares nog nooit zoiets had meegemaakt, dus dan heb ik een tijd in een instelling verbleven, en ben ik geplaatst in een pleeggezin. Mijn mama wou me niet meer zien, ook omdat ze zelf besefte dat ze geen kinderen kon opvoeden, maar mijn papa en mijn pleegouders hebben dan een vechtrelatie gehad, waar ik nog altijd boos om was. Mijn pleegouders hebben hem altijd zwartgemaakt, en zelf is hij nogal naïef/agressief met momenten (maar wel met zeer goede bedoelingen). Ik had ook een enorme achterstand met mijn ontwikkeling. Toen is de autisme ook vastgesteld, maar ik kon nog geen tien woorden uitspreken toen ik in de derde kleuterklas zat, en ze zeiden dat ik te dom was voor bijzonder onderwijs aan mijn pleegouders. Naarmate ik ouder werd verliep het echt niet goed met de pleegouders, en ik heb een tijd gevlucht naar mijn pleegouders, ben daar uiteindelijk gaan wonen, veranderd van school, maar bleek dat het daar dan ook absoluut niet draait, dan weer terug naar de pleegouders, die zeiden dat ik onhandelbaar was, en dan moest ik alleen gaan wonen als ik 17 was, en in het laatste jaar ben ik ook al bijna niet meer naar school gegaan en heb ik een tijd op intensieve gelegen met hartbewaking na een zelfmoordpoging... Dusja. Als je al één iets eruit kan afleiden, is het dat ik al mijn hele leven zoekende ben. Zelfs wanneer de maatschappij nog niet verlangde wanneer ik ging gaan werken of wanneer ik nog altijd goede punten haalde op school. En ondanks dat ik ook wel geviseerd was op school, zat ik toch liever op school dan thuis. Ik weet nog dat ze ooit de vraag stelden, van waar hebben jullie meer vrijheid: op school of thuis, en ik was de enige die mijn hand in de lucht stak toen ze zei op school... .

Moest ik eens zeggen: "ik geef het op", maar ik ben er nog altijd..

Ik hoop in het buitenland een nieuw leven op te bouwen, waar ik niet herinnerd wordt aan mijn verleden, waar ik meer goedgeluimd kan zijn door naar buiten te kijken, frisse lucht te ademen en natuur op korte afstand te zien. Waar ik nu woon, is natuur uitgestorven, en als ik dan zie welke pracht andere landen hebben, en ook door gemakkelijker sociaal contact te hebben op de straten zonder dat de mensen vies reageren.

Maar die sociale angst kan ik niet overwinnen, en letterlijk alles is al een hele uitdaging voor ik. Bijvoorbeeld die BBQ's van StanTem. Zelfde probleem, dan moet ik alweer een hele resem uitvluchten vinden om niet te moeten gaan, terwijl ik eigenlijk wel graag had willen gaan en je daar dan achteraf niet goed bij voelt. Bij een job heb ik hetzelfde probleem. Ik heb al een job afgebeld uit sociale angst (en omdat ik die nacht niet had geslapen en omdat ik nog eens een afspraak had met iemand in de morgen, en dan moet je van 1 tot 9 werken). En die sociale angst heb ik gewoon door een teveel aan negatieve ervaringen in mijn leven. Bij uitgaan is die bijvoorbeeld ook te groot, waardoor ik nooit 'uitga' of nooit meisjes tegenkom en daardoor ook geen relatie heb (en anyway, ik heb op de middelbare school veel geprobeerd, en er was nooit maar één iemand een beetje geïnteresseerd in ik toen het een pak beter ging en dat neemt ook alle hoop weg). Je stelt dan ook mensen teleur door die sociale angst... altijd opnieuw. Ik kom maar 50% van mijn afspraken na. Of minder.

Ja, ik had in de eerste plaats nooit over mijn werksituatie mogen beginnen op een forum. Kijk waar een rant over tandartsen toe leidt (iemand anders begon erover dat hij het niet zag zitten om nog 2 weken met tandpijn rond te lopen, en mij deed het herinneren aan mijn ma die altijd klaagde over de tandartsen ed... en uiteindelijk mondde het weer in dit uit), doordat bepaalden me effectief hard aanvallen omdat ik niet aan werken toe kom, en niet begrijpen dat het voor mij niet eenvoudig ligt. En ja, ik draag momenteel niets bij aan de maatschappij en ik "profiteer" van de maatschappij, maar als je de keuze krijgt door mijn leven te hebben en tot nu toe te kunnen "profiteren" van de maatschappij" en jullie leven en wel een bijdrage te leveren. Van een bijdrage leveren, krijg je zelfs voldoening, en dus voel je je dan mentaal beter, en sta je ook sterker in je schoenen, en ik ben er vrij zeker van dat de jobs die de interimkantoren me aanbieden niets voor mij zijn, maar ik sta wel open om ervaring op te doen, want dat kan nooit kwaad. Dat ik dan later zeg: "dat is niets voor mij", ja dat zal wellicht wel zo zijn. Ik zit nu ook over mijn stages te zeggen dat ze rampzalig zijn (en die dragen mede bij aan het gebrek aan vertrouwen dat ik nu heb, omdat het beetje bij beetje met iedere event in mijn leven is weggenomen). Ik heb niet zomaar angst voor het werken gekregen. Het is omdat ik me vroeger belachelijk heb gemaakt. Ik heb ooit eens een halve dag geprobeerd in een magazijn, en dat trok ook op niets. Ik heb ooit in een kleuterklas gestaan, ik heb ooit in een rusthuis meegedraaid, en het was allemaal niets voor mij. De kleuterklas ging dan nog het best.

Op school ben ik ook gepest geweest (niet altijd in harde mate, maar wel altijd uitsluiten of het type persoon die als laatste gekozen wordt in de turnlessen, terwijl ik nochtans fysiek goed was), en mede daardoor heb ik een verkeerde studiekeuze gedaan, omdat ik graag mensen die ik kende wilden volgen, en dat heeft ook gewerkt. Ik was in het vijfde en zesde niet gepest, misschien wel eens wat raar bekeken voor een bepaalde opmerking (en in 5 en 6 tso niet, ook al wist ik dat de richting die ik deed niets voor mij was, toch zou ik nog altijd dezelfde keuze maken moest ik hem opnieuw moeten maken). Maar gepest worden, dat niet. In het eerste tem derde jaar waren er altijd wel die me viseerden, maar had ik ook een vriendengroep waardoor dat nooit echt erg was en werd ik bvb. hooguit wel eens gay genoemd of werden er soms ballen naar ik getrapt. In het vierde jaar ben ik wel zwaar gepest geweest, omdat ik toen al mijn vrienden verloor, en naar een andere school moest waar het alleen maar erger werd, en ik ging geen vrienden meer kon maken. En al die dingen zorgen ervoor dat ik angst heb om te eten in het bijzijn van andere mensen, dus mocht ik werken, dan zou ik over de middag bvb. niet eten, maar buiten een wandeling maken en één roken (wat ik nu trouwens niet doe) of ik zou gewoon bij mijn collega's zitten en niet veel zeggen en vooral niet eten (en hen volgen uit schrik om alleen te eten). Ik heb lange tijd ook nooit gegeten over de middag op school + ik at ook nooit ontbijt, want daar werd ik soms misselijk van en ik at s'morgens niet omdat ik liever 15 minuten langer in mijn bed lag. Ik heb dat nog altijd overgenomen, ik eet nog altijd s'morgens niet (neen, want ik ben altijd laat wakker), en ik eet s'middags niet. Ik eet enkel s'avonds één keer per dag (al staat er geen tijd op want ik heb geen vast ritme) op misschien eens een tussendoortje na (want ik eet ook al geen snoep enzo). Iedere dag ramadan voor ik.

En dan kreeg ik nog de vraag waarom dat mijn ouders me niet steunen. Wel, ik blame hen ook omwille van de problemen die ik heb, ik schuif de schuld ook op hen af. Het gebrek aan een vaderfiguur, het hebben van meer aandacht over wie mijn voogd was, en niet over hoe ze hun kind opvoeden. Mooi voorbeeld, ik wou bvb. voetballen als kind zijnde, maar ik mocht niet omdat ik om de twee weekends naar mijn vader moest, maar de voetbalclub zou me de kans gegeven hebben om nieuwe mensen/kinderen te leren kennen, talenten te ontwikkelen, plezier op te doen. Mijn ouders hebben me bewust proberen binnen te houden in al die jaren, voortdurend, wellicht in de overtuiging dat hangjongeren ook niets bijdragen aan de maatschappij, maar nu ben ik een extreme huismus geworden. De heel beschermende, strenge maar ook vrij verwende opvoeding. Ik moest nooit bijdragen in het huishouden, maar ik mocht bijvoorbeeld ook niet uitgaan, of ik moest om acht uur naar boven tot ik 16/17 was zodat zij ook hun rust hadden. Al de invloed die mijn vader op mij had was, je kan wel zeggen, toxic/giftig. Ik moest altijd een halfuur douchen nadat ik terug kwam van mijn pa omdat hij stonk/vuil was (of het daar niet fris rook). Elk minimaal detail werd hard aangepakt, gebruikt. Nog een voorbeeld, ik ging niet graag naar mijn vader (ja natuurlijk, want hij was de reden waarom ik nooit vrije tijd activiteiten kon doen toen, en bij mijn pleegouders moest ik nooit uit mijn comfortzone gaan), en dus moest ik dan volgens mijn pleegma zeer onhandelbaar zijn zodat hij zou breken. Dan kwam ik terug thuis met verwondingen omdat ik hem effectief zo ver kreeg dat hij brak, werd er naar de huisarts gegaan, zodat die kon bewijzen dat mijn vader geen goede vader is of me mishandelt. Echt gewoon degoutant, hoe je als kind zo gebruikt wordt. Dan heb je nog van die advocaten (en echt van die goed advocaten die ingezet worden tegen hem, de vrouw van een bekende politicus), hoe ze me nooit bij mijn naam aanspraken omdat de naam die mijn pa en echte ma me hebben gegeven minderwaardig is. Enja mijn vader was ook niet perfect, lang in behandeling geweest voor agressie, had alcoholproblemen, en is op veel vlakken totaal anders dan ik. Weet je wel hoe hard dit alles al mijn ontwikkeling heeft geschaad, en dit nadat ik al te "dom" werd bevonden om naar de lagere school te gaan, zelfs naar bijzonder onderwijs. En dan zeggen ze, ja maar we hebben ons best gedaan. Ja, waarom stel je je dan kandidaat om een kind in huis te nemen. Ik had wellicht beter af geweest in een instelling of bij mijn echte mama die me fysiek sloeg, laat staan bij mijn pa, die ook helemaal niet perfect was (en intimiderend was), niet stabiel was, zelfmoordpogingen heeft gedaan op ongeveer de leeftijd die ik nu heb. Ik heb alles veel te laat beseft, en ik begrijp nu pas wat er vroeger is gebeurd, en wat er ethisch fout was.

Ik negeer hen ook hard. Ze bellen me soms, maar dan doe ik bewust extreem autistisch of ongeïnteresseerd zodat hen hen kwetst, omdat ik daar dan zin in heb. En in 80% van de gevallen, neem ik niet op. En snap je dan nu waarom ik dit alles gewoon letterlijk schluss een lijn wil onder trekken en gewoon dit volledig leventje een lijn door trek, en naar het buitenland ga, zonder laptop en dergelijke. Ik denk dat dat het beste is voor mij, maar ik weet niet hoe ik het moet aanpakken of hoe ik zeker kan zijn dat ik het daar 'overleef'. Dat houdt me dan weer tegen (het laatste stukje zelfbesef van de realiteit). Maar ik verlang echt naar het meer interessante weer/natuur/uitzicht/avontuur/het s'avonds buiten kunnen zitten (ganse dagen buiten) en die gemoedelijke sfeer, gewoon mensen waar het makkelijker is om tegen te praten, dan ons typische samenleving die je kan samenvatten door op een bus te zitten van de lijn. Misschien vinden mensen elkaar meer wanneer ze miserie hebben. Misschien worden we gewoon depressief wanneer we niets aan onze kop hebben, en storen we dan aan de chinese K3-grap, het vrouwonvriendelijke woord schaamlippen en piet snul die geen onderbroek aan heeft,

Ook een reden waarom ik niet uitga. Ik ben bang omdat ik niet weet hoe me te gedragen (want hoe dansen, of hoe uitgaan of ja ... idk)
Ik versta nooit andere mensen wanneer ze iets zeggen
En ik ben bang dat "vrienden" mij alleen laten, en dan zit je daar.
En meestal heb ik geen mensen om normaal uit te gaan. Als ik dan toch een zeldzame keer uitga, dan is het zoals de marginalen, omdat mijn "vrienden" zo zijn.

Ik heb ooit zelfs een keer een soort epilepsie-aanval gehad (of ik weet het niet wat het was), maar ik weet het nog. Het was een match van Belgie en Nicolas Lombaerts viel geblesseerd uit en ik vond het zo erg voor hem, en kort erachter moest ik echt gaan zitten omdat het echt zwart voor mijn ogen werd (het gevoel van flauw te vallen, maar het echt tegen houden met alle kracht), en dan sta je gewoon met je ogen dicht recht, gewoon heel eng. Je lichaam valt half uit, maar niet helemaal. En later die nacht had ik het opnieuw in een tent, dan begon ik onwillekeurige bewegingen te maken toen ik te lang naar de discolichten had gekeken en er slecht van werd (en weer dat half flauw vallen) en hebben ze me uit de tent gehaald, maar ik verloor het bewustzijn niet. En ik weet nog altijd niet wat het was. Epilepsie is blijkbaar anders (want ik had geen schuim).

Allemaal dingen die bijdragen aan de angst voor uitgaan.

Ik heb een IQ test gedaan toen ik zes jaar, wellicht om te kijken of ik naar het lager onderwijs kon. En op beide testen haalde ik niet meer dan 60 punten. Ik weet het niet meer precies, maar ik denk dat er één 48 was, en één begin de 50, en wellicht moet in die periode autisme vastgesteld zijn (al zijn ze daar altijd heel geheimzinnig over), want ik heb ooit aan mijn advocaat gevraagd of ik de papieren mocht hebben, en ik kreeg ze allemaal niet. Ik mag nooit papieren lezen die iets met mij ter betrekking hebben, en één keer gingen we naar de rechtbank om papieren te lezen, en dat ging zo echt snel, snel, snel dat ik er niets van gelezen heb.

 

[DeletedUser7072]

Schoolvoorbeeld autisme ja, bij zijn eerste posts had ik al direct zo'n vermoeden en ik ben absoluut geen psycholoog. Het enige verschil tussen mij en Laki is dat ik een betere toneelspeler ben, maar in de kern zijn we verder hetzelfde.

Ik herken me ook in sommige van zijn punten, al had ik dat vroeger veel sterker dan nu. Denk dat hij zeker psychologische hulp nodig heeft en in dit geval is dat geen sarcasme of flauwe opmerking. Ik was ook een vd weinigen hier die wel goed met hem kon praten en waar hij geen hekel aan had, zal vast geen toeval zijn

Ook een reden waarom ik niet uitga. Ik ben bang omdat ik niet weet hoe me te gedragen (want hoe dansen, of hoe uitgaan of ja ... idk)
Ik versta nooit andere mensen wanneer ze iets zeggen
En ik ben bang dat "vrienden" mij alleen laten, en dan zit je daar.
En meestal heb ik geen mensen om normaal uit te gaan. Als ik dan toch een zeldzame keer uitga, dan is het zoals de marginalen, omdat mijn "vrienden" zo zijn.

Maar die sociale angst kan ik niet overwinnen, en letterlijk alles is al een hele uitdaging voor ik. Bijvoorbeeld die BBQ's van StanTem. Zelfde probleem, dan moet ik alweer een hele resem uitvluchten vinden om niet te moeten gaan, terwijl ik eigenlijk wel graag had willen gaan en je daar dan achteraf niet goed bij voelt. Bij een job heb ik hetzelfde probleem. Ik heb al een job afgebeld uit sociale angst (en omdat ik die nacht niet had geslapen en omdat ik nog eens een afspraak had met iemand in de morgen, en dan moet je van 1 tot 9 werken). En die sociale angst heb ik gewoon door een teveel aan negatieve ervaringen in mijn leven. Bij uitgaan is die bijvoorbeeld ook te groot, waardoor ik nooit 'uitga' of nooit meisjes tegenkom en daardoor ook geen relatie heb (en anyway, ik heb op de middelbare school veel geprobeerd, en er was nooit maar één iemand een beetje geïnteresseerd in ik toen het een pak beter ging en dat neemt ook alle hoop weg). Je stelt dan ook mensen teleur door die sociale angst... altijd opnieuw. Ik kom maar 50% van mijn afspraken na. Of minder.

Kwestie van niet aanvoelen hoe je je wel of niet kan gedragen. Heel veel gedrag is contextgevoelig, X kun je in context A prima doen en dat maakt je een populaire boy maar doe het in context B en je wordt gezien als debiel of creep die meisjes lastig valt. Dit terwijl er niet altijd duidelijke verschillen en regels zijn tussen A en B waaruit je rationeel kan afleiden dat het in context A wel kan en in B niet. De meeste mensen voelen dat aan en snappen dat op de een of andere manier automatisch en intuitief maar als autist moet je er continu actief over nadenken en zelf regels bedenken om dit soort dingen uit elkaar te houden. Dat maakt sociaal contact dus veel vermoeiender, zeker als het om uitgaan ed gaat waar de grenzen tussen normaal en debiel gedrag een stuk vager liggen dan tijdens bvb werkcollege uren. Het is puur omdat je hersenen continu intensief bezig moeten zijn alsof je ingespannen met wiskunde oid bezig bent. Als je het vaak doet gaat het nadenken wel sneller en maak je ook minder snel sociale fouten, dat moet er wel bij gezegd worden, maar het blijft expliciet nadenken ipv intuitief aanvoelen.

Wat neurotypici(aka 'normale' mensen) denk ik niet goed beseffen is hoe extreem veel vaardigheden en verbindingen ze hebben waar ze nooit over nadenken. Je bent je bewust van je ogen waarmee je naar de wereld kijkt en je bent je bewust van je oren waarmee je anderen kan horen. Je kan je dus ook makkelijker inleven in doven of blinden en zal meer geneigd zijn hen tegemoet te komen en minder snel geneigd zijn flauw te doen tegen hen. Waar je je wss niet van bewust bent is je vermogen om in complexe sociale situaties snel te beoordelen wat voor gedrag wel of niet gepast is op basis van de enorme hoeveelheid informatie over non verbale signalen van meerdere personen tegelijk. Dit gebeurt allemaal onbewust en in een fractie van een seconde, maar autisten hebben dit in mindere(hoeveel minder varieert) mate waardoor ze dus expliciet na moeten denken over deze zaken en ik denk dat ik niet hoef uit te leggen waarom dat sociale situaties vermoeiender maakt. Gedrag gebaseerd op fouten in die beoordeling leiden tot het maken van posts zoals die van Laki hierboven, en opmerkingen die we zien als 'socially awkward' en 'nerderig'.

Dit is ook de reden waarom het zo moeilijk is om een mensachtige robot te programmeren, terwijl je wel prima robots kan bouwen die moeilijke differentiaalvergelijkingen in minder dan een sec oplossen of Gari Kasparov kunnen wegslaan van het schaakbord. De moeilijkheid zit in het sociale aspect. Dus mocht je Laki nog kunnen vinden kipje verwijs hem dan naar deze post en laat hem zien dat er nog wat begrip is. Laki weet meer dan genoeg over weer en klimaat en is hier ook extreem in geintreseerd, het zou zonde zijn voor de maatschappij als hij wegrot en zijn weg niet vindt puur vanwege bovenstaande onbenulligdheden. Wat Laki gewoon nodig heeft is een werkplek waar hij ongestoort en voor ons allemaal het weer en klimaat kan bestuderen zonder lastig gevallen te worden met sociale onderonsjes en soaps die zich op de werkvloer afspelen

 

[DeletedUser75778]

Ik heb gehoord dat trollen niet tegen zonlicht kunnen, misschien moeten we Rebecca eens naar buiten lokken?

 

[Stalov]

Geen idee, het enige wat ik weet is dat jij een ongezonde obsessie met haar hebt

LOOOOOL

LEES WIE HET ZEGT

rebecca heeft overigens dus shizofrenie. ofwel borderline kan ook.

 

[Stalov]

Nu je over Laki begint. Hij heeft een tijdje geleden op een ander forum een uitbarsting gekregen met op zeer korte tijd zo'n posts. Er zijn er nog veel meer, maar gewoon om een indicatie te geven enkele voorbeelden. Ze hebben daar gezamenlijk zitten roepen dat hij psychologische hulp moet zoeken en vervolgens heeft hij zijn account gedeactiveerd.

9lives idd daar zat hij ook te shitposten.

echt allemaal copypasta materiaal dit niet normaal

 

[DeletedUser78666]

Hahahah @westkieken ik kijk ook regelmatig 9lives.be voor Laki. Helaas heb ik dit gemist.

LOOOOOL

LEES WIE HET ZEGT

rebecca heeft overigens dus shizofrenie. ofwel borderline kan ook.

Thx man, ik vondhet ook al een enorme rare opmerking dat ik een obsessie zou hebben voor een Aziatische Shemale. Ik heb alleen een obsessie voor schattige katjes

 

[DeletedUser78666]

Dit helemaal gelezen te hebben van Laki, denk ik alleen wauw wat heftig. Maar aaan de andere kant wel respect dat hij hiervoor uitkomt. In plaats van liegen zoals @firedrakan die ongeveer hetzelfde leeft.

 

[DeletedUser78261]

Welke aandoening heeft ze niet kun je beter vragen.

 

[DeletedUser61134]

Ik heb geen aandoening.
Gezien jullie alles al mankeert wat op aarde nodig is ^^

Maar bedankt voor de topic
Ik spaar ze

 

[Stalov]

jij zou zogezegd aan het werk moeten zijn maar je zit constant op tribalwars forum.

 

[DeletedUser61134]

jij zou zogezegd aan het werk moeten zijn maar je zit constant op tribalwars forum.

En waar was ik afgelopen 3 dagen?
En zie je me langer online dan 45 minuten per dag?

Nee dus stil.

 

[Stalov]

En waar was ik afgelopen 3 dagen?
En zie je me langer online dan 45 minuten per dag?

Nee dus stil.

haha niets van steeds op tw en skijp

de mensen bij de Poiesz gaan boos zijn

 

[DeletedUser61134]

haha niets van steeds op tw en skijp

de mensen bij de Poiesz gaan boos zijn

Dus je wil zeggen dat de 3 berichten afgelopen week op skype en de 30 minuten op forum vandaag gelijk staan aan ALTIJD?

En wtf? Moet je eerder afvragen wie op hun 15-16de NIET een bijbaantje had en daarom lachen.

Ohnee Rebecca had 7-8 jaar terug een bijbaantje omdat iedereen werkte en ze er een beetje bij wou horen ipv elke dag alleen sporten.
Boehoe wat een ramp.

 

[DeletedUser40402]

Ik had geen bijbaantje toen ik 15 was. Lachen met mij dus iedereen!!!

 

[Stalov]

Dus je wil zeggen dat de 3 berichten afgelopen week op skype en de 30 minuten op forum vandaag gelijk staan aan ALTIJD?

En wtf? Moet je eerder afvragen wie op hun 15-16de NIET een bijbaantje had en daarom lachen.

Ohnee Rebecca had 7-8 jaar terug een bijbaantje omdat iedereen werkte en ze er een beetje bij wou horen ipv elke dag alleen sporten.
Boehoe wat een ramp.

firedrakan aan de kassa gevraagd

 

[DeletedUser61134]

firedrakan aan de kassa gevraagd

Wanneer ga jij eens werken?
Te teren op anderen altijd tsk tsk

 

[DeletedUser40402]

Rob kan niet tussen dat openingetje om aan de kassa te gaan zitten helaas.

 

[DeletedUser61134]

Rob kan niet tussen dat openingetje om aan de kassa te gaan zitten helaas.

Rob is een man in België.
Die krijgt nog altijd voorrang bij banen op vrouwen he