DeletedUser
Guest
Een Eschatologisch Moment
This was Phalanx op 23 februari 2013 06:08 zei:Stelios: It's an honor to die at your side.
King Leonidas: It's an honor to have lived at yours.
King Leonidas: In the end, a Spartan's true strength is the warrior next to him. So give respect and honor to him, and it will be returned to you. First, you fight with your head...
King Leonidas: Do not forget today's lesson.
Pleistarchos: Respect and honor.
King Leonidas: Respect and honor.
Naar alle waarschijnlijkheid is het einde van deze prachtige stam nabij. Dat zorgt voor pijn, verdriet, frustratie en misschien wel wanhoop. Dat laatste moet voorkomen worden, daar het onze taak is om Phalanx een waardig einde te geven. Een stam, zo groots, zo trots, zo sterk, mag niet als een nachtkaars uitgaan.
We schrijven 19 mei 2010. Phalanx wordt opgericht door Marnix, de originele bespeler van dit account. Als een tamelijk anonieme premade maakt Phalanx al spoedig furore, opklimmende in de schaduw van het toen nog superieure Select. Phalanx groeit, kwantitatief en kwalitatief. Tegenstander na tegenstander wordt weggevaagd. Select holt achteruit en al snel is Phalanx dé stam van W18 wat het altijd is gebleven en ook altijd zal zijn.
Alles klopt. Foutloos, onoverwinnelijk. Zelfs op het forum blinken we fenomenaal uit als het verklaren van oorlog tot kunst wordt verheven. Trots, geen toevlucht zoekende tot laag spel, omdat we dat principieel schuwen en omdat het onnodig is.
Dilios: The old ones say we Spartans are descended from Hercules himself. Bold Leonidas gives testament to our bloodline. His roar is long and loud.
Grootsheid induceert angst en angst induceert samenzweringen. En dat gebeurde. De twee grootste stammen plus de vierde en de vijfde namen het op tegen ons, de derde op de ranglijst, kansloos geacht, maar zoveel groter dan zelfs die vier tezamen, laat staan één ervan. We trotseerden deze onmogelijke taak, later met enige hulp van buiten.
Nog steeds waren wij, de verdrukten, degene die dezelfde, eervolle weg bleven bewandelen. Waar menig tegenstander van ons zich verlaagde tot walgelijke praktijken, daar bleven wij vechten zoals het hoort in Phalanx. Waardig. Glorieus. Onoverwinnelijk.
Zo streden we fier verder, waarna een deel van Insane werd gerekruteerd. Hierna namen we het heft weer volledig in handen, niet alleen de beste zijnde, maar ook nog de oorlog winnende. Zelfs na wederom een vuile actie van Divine ten nadele van ons bleven wij staan, en hoe. Meer dan twee keer zo groot waren onze tegenstanders, offensief, defensief, met ook nog eens twee keer zoveel man. En toch, tóch, brachten we Break aan de rand van de afgrond waar ze twee keer ternauwernood hun bestaan veilig stelde waarmee wij de dan onvermijdelijke absolute eindwinst door onze vingers zagen glippen.
En nu. Nu staat Qualitate een waarlijk beschamend onterechte ban te wachten, nu heeft de dorpsidioot Plox Miss Jozanna tot een tijdbom met een looptijd van vijf dagen gereduceerd en nu valt EQUI ons via Boendal van binnenuit aan. Het is teveel. Onvermoede factoren brengen ons over de rand.
Maar, mijn brothers in arms, dat betekent niet dat we niet gewonnen hebben.
Net zoals het grote Sangu, één van de grootste stammen ooit, na zuivere soevereiniteit, absolute dominantie, besloot de stekker eruit te trekken, W10 degraderende tot een strijdterrein van inferieure dwazen, zo zullen wij W18 reduceren tot twee stammen die naast laffe praktijken elkaar nodig hadden om een vuist te maken tegen de nummer drie. Want wie de beste is, dat is wel duidelijk. Deze twee komen nog niet aan onze enkels. Zoals de Spartanen bij Thermopylae welbeschouwd triomfeerden, ondanks hun dood, zo streden wij net zo dapper, zo waren wij net zo superieur en zo komen ook wij ten val door doortrapte wandaden. Wíj zijn de beste, wíj zijn de winnaars, dat is mijn visie en daar berust ik in, omdat overwinnen meer is dan wat EQUI of Break te wachten staat.
Het is mijns inziens onoverkomelijk dat we op grijs moeten gaan, de vraag is alleen of we dat doen via een ban, om ons aanvallen even onmogelijk te maken en om support te pesten, of gewoon op delete.
Dan vrees ik dat dit het was. De grootste stam van W18, wellicht de grootste stam van TW.NL, in ieder geval één van de grootste. Gevuld met trots en rouw ben ik, en ik hoop ook jullie. Hier is waar het verhaal, ons verhaal, stopt. This was |P|halanx. Farewell.
When darkness falls
The tribe haunts
All this with lightning force
And stunning precision
Respect and honour
Keep us from humiliating the opponent
Together we stand tall
Together we climb the stairs
In the end
It'll be us
In the end
We'll be number one
This is Phalanx!
Duizend dagen dominantie
Meer dan duizend dagen is Phalanx aanwezig geweest op deze wereld. Vanaf het prilste begin tot dit moment, nu de prachtige parel Phalanx in al haar pracht en fierheid tot stof vergaat. Tijdens die duizend dagen werd er na een korte periode onafgebroken, onaangetast en onberispelijk gedomineerd. Phalanx was groots in alles. Offensief, defensief, ethisch en op dit forum waar Phalanx nu haar laatste saluut brengt. Derhalve hebben we in Phalanx gezamenlijk gepoogd net zo groots af te sluiten als we doorheen ons bestaan geweest zijn. Dat verdienen de voormalige leden die de stam groot hebben gemaakt, dat verdienen de huidige die Phalanx altijd trouw zijn gebleven. Dat verdient Phalanx.
Meer dan honderdvijftigduizend posts verschenen er op dit forum, meer dan anderhalf keer zo veel als op welk wereldforum dan ook. Uiteindelijk was Phalanx de stam die het meeste besproken werd. Uiteindelijk was Phalanx de spil van W18, het zwaartepunt waar alle pijlen op waren gericht, maar nog meer de spil van het bijbehorende forum. Thans verschijnt de laatste post van de hand van Phalanx.
Laatst bewerkt door een moderator: