DeletedUser66265
Guest
De wederkeer van een machtig koning
Éen sidenote, het stukje wat gequote staat moet men eigenlijk dit nummer bij luisteren.
Once upon a time was men, al dan onbewust, getuige van een groot mirakel. Terwijl ieder mens, groot en klein, rijk en arm, goed en slecht zijn reguliere tw-activiteiten uitvoerde, stopte de wereld met draaien voor één hele seconde. Het was slechts een flits, één miljoenste deel van een levensjaar, één miniem moment, maar; hèt moment. In die flits draaide de wereld voor even niet helemaal door en was iedere tw-speler elkaars vriend. Een nieuwe koning was geboren, alleen nog niet bekend.
Een nieuw levenskaarsje was aangestoken, al dan wel bijzonder klein. Hij moest leren tw te spelen, anders zou hij niemand zijn. Hij begon zijn reis zonder ook maar enkele kennis, dit kwam hem dan ook duur te staan. Maar door al het vallen en opstaan leerde hij steeds weer door te gaan. Gevecht na gevecht werd verloren, dit deed hem echter helemaal niets. Hij was immers pas net geboren, gezichtsverlies leed hij niet. Toen kwamen daar zijn eerste vrienden, die hem vergezellen zouden op zijn reis. Hij leerde over normen en waarden, wat was dit nieuwe tijdperk fijn. Niemand die hem nu nog kan schaden, zijn nieuwe vrienden zouden er altijd zijn.
Deze nieuwe koning had eindelijk zijn 18de levensjaar bereikt waardoor hij kon beginnen aan zijn avontuur. Hij pakte zijn zwaard en zijn boog en verliet het ouderlijk huis. Hij liet het eens zo veilige nest achter zich en trok de wereld vol met onbekende gevaren in. De wereld waar op iedere plek rovers, deserteurs en dieven zich in donkere hoeken verschuilden om de eenzame koning van al zijn bezittingen te bestelen. Deze mensen kwamen uit verschillende delen van het rijk waar zwakke heersers aan de macht waren. De grootste groepen van dit gespuis kwamen uit katalonie, faith & farm. Deze rijken moest onze eenzame koning dus zo snel mogelijk bestrijden, de grote vraag was hoe. Hij had geen geld en geen aanhang, enkel zijn gezond verstand. Hij moest dus een goed plan in elkaar zetten voordat hij deze rijken van de kaart kon vegen.
Hij vervolgde zijn avontuur en liet deze rijken nog even links liggen. Hij moest eerst groter en sterker worden zodat hij ze aan kon pakken. Aangezien de wereld nog lang niet zuiver was besloot hij onderaan de ladder te beginnen om daar het gespuis weg te werken. Op de ene plek werd gestabt, op de andere plek vond stamverraad plaats en op weer een volgende plek was het een circus omtrent clusterfucks en kata’s. Hij ontdeed deze plekken van hun onkruid en zuiverde de community. Hierdoor groeide zijn aanhang en kreeg zijn naam meer faam. Hij werd de koning van het moraal genoemd, mysterieus en sterk. De verhalen gingen rond dat ieder onfatsoenlijk persoon met slechts één zwaardslag de dood in werd gejaagd. Des te groter de zonden, des te sterker de koning was.
Het spel dat dood aan het bloeden was door zwakzinnigen op dit gebied kreeg weer wat kleur. Oude principes kwamen terug en loyaliteit kreeg weer enige betekenis. Dit zorgde er niet alleen voor dat onze koning sterker werd, het betekende ook dat zijn tegenstanders een grotere en trouwere aanhang kregen. Maar de koning was allang blij dat het spel niet enkel meer draaide om rang. Dat degene met de grootste bek niet als een held werd gezien, degene met de hoogste rang niet als de beste speler en degene met de meeste od niet als de grootste slachter. Normen en waarden kregen steeds meer betekenis en het respect kwam weer terug. De spelers die zich goed voelde omdat ze konden snipen vielen een voor een door de mand, je was geen goede speler meer als je enkel en alleen kon snipen. Een goede speler gaat veel verder dan snipen, zelfs veel verder dan enkel de kwaliteit om een goed gevecht te leveren. Zo veranderde het doodgebloede spel langzaam aan weer in een bruisende community door deze koning. Een community waarin ‘ik ben 2 en ik zeg nee’ spelers al snel verstoten werden. De creche tijd was voorbij, het was tijd dat het spel echt zou gaan beginnen. Na al die klaaggezangen kwam er dan eindelijk verandering in dit spel.
De koning besloot een groep samen te stellen. Een groep die beter, grootser, slimmer en sterker was dan ieder ander. Een groep waar men vocht voor elkaar, een legendarische samenstelling die vele jaren later nog als mythisch beschouwd zou worden. En zo geschiedde het, de moraalridders waren opgericht. Al snel bleek dat deze groep het niveau van de goden kon evenaarden, of sterker zelfs, hierboven stonden. Ze waren superieur aan alle andere menselijke rassen en dwongen tegenstander na tegenstander op de knieën. Hier werd een pp-user weggespeeld, daar werd een stabber aangepakt en op de volgende plek werd een stamverrader met de grond gelijk gemaakt. Ze waren niet te stoppen en al snel was al het gespuis dat binnen deze wereld rondliep verdwenen. Het werd voor de koning tijd om echte potten en pannen te gaan breken, om echte gevechten te gaan winnen. Tijd om gerespecteerde tegenstanders aan te pakken in plaats van kleine immorele noobs. Tijd om de ondergang van koninkrijken als katalonie en faith in te zetten. Tijd om alleenheerser van deze planeet te worden
Daar waar specialmagicking continu aan het sparren was bedacht onze koning tactieken. Daar waar specialmlagicking honingwijn dronk doolde onze koning rond op straat al water drinkend met zijn ondergeschikten. Waar specialmagicking enkel zijn gasten van hoge komaf verzorgde zorgde onze koning voor iedereen. Het land genaamd faith was dus maar weinig geloof. Het stond te wankelen en mistte een daadkrachtige leider. Één op één waren ze sterk maar in grote gevechten lieten zij het afweten. Onze koning kwam daarom al snel tot de conclusie dat hij een frontale aanval in zou zetten. Een aanval waarbij hij faith in een keer van de kaart zou vegen. Een aanval waarmee hij ervoor zou zorgen dat faith zich aan zijn zijden zou scharen en naar hem zou luisteren.
De grote dag was aangebroken, de koning marcheerde met zijn leger richting Faith. Ondanks dat Faith ruim 4 x zo groot was als het land van onze koning trok hij toch ten strijden. Eens hij bij faith aankwam bleek dat hij ze had onderschat. Ze waren doodsbang voor deze legende, ze kende de verhalen over hem maar al te goed. Ze beschikte over dergelijke zelfkennis en besefte dat ze in deze strijd het onderdelf zouden spitten. Magicking boog daarom zijn hoofd voor onze koning en gaf de macht over. Vanaf nu kon het rijk faith gereinigd worden en breidde het rijk van onze koning zich uit. Overal in het land werd gratis honingwijn uitgevoerd om deze overwinning te vieren. Toen kwam plots het volgende probleem de hoek om zetten.
Éen sidenote, het stukje wat gequote staat moet men eigenlijk dit nummer bij luisteren.
Dit is het land van, normen en waarden.
Dit is het land waar, iedereen elkaar kan haten.
Dit is het land dat, eigenlijk niet echt bestaat.
Maar als ik mijn laptop open, zie ik het op de kaart.
Dit is het land van, veel respect.
Dit zien we keer op keer dan ook terug in ieder gevecht.
Dit is het land waar, een ieder er mag zijn.
Maar zodra we beter kijken, zien we dat is schijn.
Dit is het land van, de heer Duckje en Poo.
Spreken over bans, nee dat is hier echt taboe.
Alleen zonder gezag, kunnen we het niet.
Dus zijn we blij dat Duckje zich als cm aanbied.
Dit is het land waar, we zijn voor ons plezier.
Helaas is botten hier, alsnog erg regulier.
Dit is het land dat, ooit groot en machtig was.
Maar zich nu aan geldgrijpers aanpas.
Once upon a time was men, al dan onbewust, getuige van een groot mirakel. Terwijl ieder mens, groot en klein, rijk en arm, goed en slecht zijn reguliere tw-activiteiten uitvoerde, stopte de wereld met draaien voor één hele seconde. Het was slechts een flits, één miljoenste deel van een levensjaar, één miniem moment, maar; hèt moment. In die flits draaide de wereld voor even niet helemaal door en was iedere tw-speler elkaars vriend. Een nieuwe koning was geboren, alleen nog niet bekend.
Een nieuw levenskaarsje was aangestoken, al dan wel bijzonder klein. Hij moest leren tw te spelen, anders zou hij niemand zijn. Hij begon zijn reis zonder ook maar enkele kennis, dit kwam hem dan ook duur te staan. Maar door al het vallen en opstaan leerde hij steeds weer door te gaan. Gevecht na gevecht werd verloren, dit deed hem echter helemaal niets. Hij was immers pas net geboren, gezichtsverlies leed hij niet. Toen kwamen daar zijn eerste vrienden, die hem vergezellen zouden op zijn reis. Hij leerde over normen en waarden, wat was dit nieuwe tijdperk fijn. Niemand die hem nu nog kan schaden, zijn nieuwe vrienden zouden er altijd zijn.
Daar lag hij op de grond,
Zijn haren waren blond.
Zo onschuldig en zo klein,
Wat was dit aanzicht fijn.
Hij zou gaan vechten voor normen en waarden,
Die eenieder zou moeten aanvaarden.
Hij stond garant voor respect,
Deze visie was zijn grote project.
Zijn haren waren blond.
Zo onschuldig en zo klein,
Wat was dit aanzicht fijn.
Hij zou gaan vechten voor normen en waarden,
Die eenieder zou moeten aanvaarden.
Hij stond garant voor respect,
Deze visie was zijn grote project.
Deze nieuwe koning had eindelijk zijn 18de levensjaar bereikt waardoor hij kon beginnen aan zijn avontuur. Hij pakte zijn zwaard en zijn boog en verliet het ouderlijk huis. Hij liet het eens zo veilige nest achter zich en trok de wereld vol met onbekende gevaren in. De wereld waar op iedere plek rovers, deserteurs en dieven zich in donkere hoeken verschuilden om de eenzame koning van al zijn bezittingen te bestelen. Deze mensen kwamen uit verschillende delen van het rijk waar zwakke heersers aan de macht waren. De grootste groepen van dit gespuis kwamen uit katalonie, faith & farm. Deze rijken moest onze eenzame koning dus zo snel mogelijk bestrijden, de grote vraag was hoe. Hij had geen geld en geen aanhang, enkel zijn gezond verstand. Hij moest dus een goed plan in elkaar zetten voordat hij deze rijken van de kaart kon vegen.
Hij vervolgde zijn avontuur en liet deze rijken nog even links liggen. Hij moest eerst groter en sterker worden zodat hij ze aan kon pakken. Aangezien de wereld nog lang niet zuiver was besloot hij onderaan de ladder te beginnen om daar het gespuis weg te werken. Op de ene plek werd gestabt, op de andere plek vond stamverraad plaats en op weer een volgende plek was het een circus omtrent clusterfucks en kata’s. Hij ontdeed deze plekken van hun onkruid en zuiverde de community. Hierdoor groeide zijn aanhang en kreeg zijn naam meer faam. Hij werd de koning van het moraal genoemd, mysterieus en sterk. De verhalen gingen rond dat ieder onfatsoenlijk persoon met slechts één zwaardslag de dood in werd gejaagd. Des te groter de zonden, des te sterker de koning was.
Het spel dat dood aan het bloeden was door zwakzinnigen op dit gebied kreeg weer wat kleur. Oude principes kwamen terug en loyaliteit kreeg weer enige betekenis. Dit zorgde er niet alleen voor dat onze koning sterker werd, het betekende ook dat zijn tegenstanders een grotere en trouwere aanhang kregen. Maar de koning was allang blij dat het spel niet enkel meer draaide om rang. Dat degene met de grootste bek niet als een held werd gezien, degene met de hoogste rang niet als de beste speler en degene met de meeste od niet als de grootste slachter. Normen en waarden kregen steeds meer betekenis en het respect kwam weer terug. De spelers die zich goed voelde omdat ze konden snipen vielen een voor een door de mand, je was geen goede speler meer als je enkel en alleen kon snipen. Een goede speler gaat veel verder dan snipen, zelfs veel verder dan enkel de kwaliteit om een goed gevecht te leveren. Zo veranderde het doodgebloede spel langzaam aan weer in een bruisende community door deze koning. Een community waarin ‘ik ben 2 en ik zeg nee’ spelers al snel verstoten werden. De creche tijd was voorbij, het was tijd dat het spel echt zou gaan beginnen. Na al die klaaggezangen kwam er dan eindelijk verandering in dit spel.
Klagen, dat kan iedereen.
Actie ondernemen, dat deed geen.
De makkelijkste weg was fijn,
Dit zorgde voor de minste moeite, de minste pijn.
Geen woorden maar daden,
Dat werd zijn motto, zei hij vastberaden.
Spoedig zal er iets gebeuren,
Om de wereld te redden uit dit treuren.
Actie ondernemen, dat deed geen.
De makkelijkste weg was fijn,
Dit zorgde voor de minste moeite, de minste pijn.
Geen woorden maar daden,
Dat werd zijn motto, zei hij vastberaden.
Spoedig zal er iets gebeuren,
Om de wereld te redden uit dit treuren.
De koning besloot een groep samen te stellen. Een groep die beter, grootser, slimmer en sterker was dan ieder ander. Een groep waar men vocht voor elkaar, een legendarische samenstelling die vele jaren later nog als mythisch beschouwd zou worden. En zo geschiedde het, de moraalridders waren opgericht. Al snel bleek dat deze groep het niveau van de goden kon evenaarden, of sterker zelfs, hierboven stonden. Ze waren superieur aan alle andere menselijke rassen en dwongen tegenstander na tegenstander op de knieën. Hier werd een pp-user weggespeeld, daar werd een stabber aangepakt en op de volgende plek werd een stamverrader met de grond gelijk gemaakt. Ze waren niet te stoppen en al snel was al het gespuis dat binnen deze wereld rondliep verdwenen. Het werd voor de koning tijd om echte potten en pannen te gaan breken, om echte gevechten te gaan winnen. Tijd om gerespecteerde tegenstanders aan te pakken in plaats van kleine immorele noobs. Tijd om de ondergang van koninkrijken als katalonie en faith in te zetten. Tijd om alleenheerser van deze planeet te worden
De stam faith
Het geloof breidde zich uit,
Wat de achteruitgang aanduid.
Verhalen vertellen is hun ding,
Maar ze mistte een echte king.
Sparren deden ze de hele tijd,
ze blonken uit in de twee-strijd.
Legers aansturen konden ze niet,
Het is maar goed dat onze koning dit inziet.
Het geloof breidde zich uit,
Wat de achteruitgang aanduid.
Verhalen vertellen is hun ding,
Maar ze mistte een echte king.
Sparren deden ze de hele tijd,
ze blonken uit in de twee-strijd.
Legers aansturen konden ze niet,
Het is maar goed dat onze koning dit inziet.
Daar waar specialmagicking continu aan het sparren was bedacht onze koning tactieken. Daar waar specialmlagicking honingwijn dronk doolde onze koning rond op straat al water drinkend met zijn ondergeschikten. Waar specialmagicking enkel zijn gasten van hoge komaf verzorgde zorgde onze koning voor iedereen. Het land genaamd faith was dus maar weinig geloof. Het stond te wankelen en mistte een daadkrachtige leider. Één op één waren ze sterk maar in grote gevechten lieten zij het afweten. Onze koning kwam daarom al snel tot de conclusie dat hij een frontale aanval in zou zetten. Een aanval waarbij hij faith in een keer van de kaart zou vegen. Een aanval waarmee hij ervoor zou zorgen dat faith zich aan zijn zijden zou scharen en naar hem zou luisteren.
De grote dag was aangebroken, de koning marcheerde met zijn leger richting Faith. Ondanks dat Faith ruim 4 x zo groot was als het land van onze koning trok hij toch ten strijden. Eens hij bij faith aankwam bleek dat hij ze had onderschat. Ze waren doodsbang voor deze legende, ze kende de verhalen over hem maar al te goed. Ze beschikte over dergelijke zelfkennis en besefte dat ze in deze strijd het onderdelf zouden spitten. Magicking boog daarom zijn hoofd voor onze koning en gaf de macht over. Vanaf nu kon het rijk faith gereinigd worden en breidde het rijk van onze koning zich uit. Overal in het land werd gratis honingwijn uitgevoerd om deze overwinning te vieren. Toen kwam plots het volgende probleem de hoek om zetten.
Laatst bewerkt door een moderator: