Tot mijn vreugd heb ik bemerkt dat mijn loskoppeling met dit forum, het sporadische contact met een handjevol daargelaten, nagenoeg definitief is geworden. Desondanks wil ik eenmalig even inspringen in een poging een consensus te doorbreken in wat hier een nieuwe kern lijkt te zijn geworden, omdat ik via dat sporadische contact allerlei hoogst merkwaardige teksten doorkreeg die aanvankelijk lollig zijn, maar tegelijkertijd impliceren dat een niet al te klein groepje vrij intelligente jongens zich bij een clubje aansluit die ik vrij goed denk te kennen en diep minacht. Een clubje van misplaatst verontwaardigde, onempathische reactionairen met een onbegrijpelijke afkeer tegen het establishment. De sentimenten die hieraan ten grondslag liggen begrijp ik en heb ik tot op enige hoogte gekend, maar doen de waarheid uiteindelijk bijzonder weinig eer aan.
De directe aanleiding van dit stukje is een discussie tussen Prima en onder andere Stalov en CI. Nu zijn Prima en ik binnen wat ik als het betamelijke en rationele beschouw op veel gebieden volstrekte tegenpolen: hij een radicaal linkse cultuurrelativist met een democratiefetisj, ik een NAVO-puppet die het volk minacht. Maar de houding die in die discussie door enkelen werd ingenomen, en gemeengoed lijkt te zijn geworden, is potsierlijk en stompzinnig tegelijk. Als je wordt aangevallen op je eigen, xenofobe teksten die geen enkele blijk van kennis van zaken of inlevingsvermogen geven, moet je niet als zo'n SJW (die als ik me niet vergis nota bene ongeveer het archetype aartsvijand van dat reactionaire clubje geworden is)
kleinzerig lopen doen over 'arrogantie', of je verschuilen achter het recht een mening te hebben, hoe ongeïnformeerd deze ook is.
Dit soort plaatjes, en het hele narratief van het clubje dat ik aanval, zijn een in wezen weinig humoristische poging tot provocatie en choqueren, een absurde verdediging van de vrijheid van meningsuiting waar deze in de verste verte niet onder druk staat. Om een uitstekende president te citeren: it's not challenging political correctness, it's just not knowing what you're talking about.
Nog treffender is echter
deze. Wellicht kun je mij met reden betichten van arrogantie, of een moreel superieure toon. Prima echter treedt ook hier zijn tegenstanders en hun meningen met een stuk meer respect tegemoet dan ze wat mij betreft verdienen. Een moreel superieure toon is tot op enige hoogte onontkomelijk als je er ook daadwerkelijk de moreel superieure mening op nahoudt. Wat dat betreft goed dat iets in de mensen die tegen hem fulmineren ze blijkbaar nog wel influistert dat ze wellicht fout zitten.
In algemenere zin is het tekenend hoe het establishment, wat Prima met al zijn 'feiten' en 'intellect' ongetwijfeld belichaamt hier, zij het in wat mij betreft uitermate vriendelijke vorm, benaderd wordt vanuit het gros hier. Een grote mate van wantrouwen, zo nu en dan ondersteund door
Baudetesque rants die een valse indruk van intellectualisme achterlaten. Een Geenstijl-achtige manier van denken waarbij een elite wordt bevochten in de wonderlijke overtuiging dat de wereld in brand staat. Echter, ten eerste is er de gebruikelijke valkuil van de pessimist die denkt dat al die goedgelovige kneusjes de waarheid niet onder ogen durven te zien. Het omgekeerde is het geval. We leven in de vredigste, rijkste en vrijste periode op aarde, ondanks het feit dat een groot deel van de bevolking al een paar honderd jaar verkondigt dat een zichzelf verrijkende, elitaire kliek het land, of de wereld, naar de gallemiezen helpt. Exemplarisch hiervoor is het onderzoek naar de waardering van Nederlanders voor hun eigen leven enerzijds, en allerhande overheidsinstellingen anderzijds. Wat zien we onophoudelijk: het eigen leven gaat eigenlijk best wel lekker, maar gesterkt door grote krantenkoppen en doemverhalen over Oekraïne, de euro, Brussel of Den Haag is er een rotsvast geloof in de schrijnende incompetentie van al die instituten, zonder dat die blijkbaar ook daadwerkelijk ellende veroorzaken. Geen wonder: die instituten weten over het algemeen bijzonder goed wat ze doen, en dientengevolge steekt het allemaal verdomd goed in elkaar.
Ten tweede zijn alle simplistische, emotionele en puberale argumenten die opkomen al lang en breed voorbijgekomen en verworpen; laat die cocktail van naïviteit en zelfoverschatting je niet doen geloven dat aan al jouw oplossingen voorbij wordt gegaan door die onnozele, elitaire figuren, of het nu Clinton of de PvdA is. Of, om het wat concreter te maken: in de Skypechat van het kliekje oudgedienden waar ik deel van uitmaak wordt de Amerikaanse politiek uiteraard ook besproken. Steun voor de Democratische Partij is daarbij een onbesproken vanzelfsprekendheid: de stand van het Amerikaanse bestel is op dit moment nu eenmaal zo dat ongeveer elk weldenkend persoon in die hoek zit. Sterker nog, slechts een enkeling verkiest Sanders boven de Clinton die hier geeneens als reële optie wordt gezien. Komt dat omdat wij, van Quechua tot Lieflap en van Prima tot mij, allemaal linkse wegkijkers zijn die niet doorhebben dat Clinton eigenlijk een militaristische hoer van Wall Street is die alleen maar president kan worden omdat ze een vrouw is? Ik zou hopen dat ik, en enkele met mij, iets meer krediet hebben opgebouwd dan dat. In plaats van je te verzetten tegen dat elitaire gezwam wat we uitkramen, zou het ook een reden tot reflectie kunnen zijn als intelligente mensen, als ik zo vrij mag zijn, tot een relatieve consensus komen.
Het is voor mij alleszins onbestaanbaar dat er ook maar enige steun voor een figuur als Donald Trump kan ontstaan onder relatief hoogopgeleide jongemannen met enige interesse in politiek. Niet omdat Trump de antichrist is; een vrij doorsnee populist die echt geen Derde Wereldoorlog zou veroorzaken. Uiteraard zijn er de vanzelfsprekende absurde uitspraken waardoor je al niet in de buurt zou moeten willen komen van affiliatie. Maar ook het economische en geopolitieke isolationisme wat hij bepleit zijn volgens velen, waaronder ondergetekende, funest. Daar valt wellicht nog over te discussiëren, maar de hardnekkige suggestie dat Clinton op buitenlandbeleid erger zou zijn dan Trump blijft voor mij lachwekkend, en zelfs zonder de scherpe randjes op z'n allerzachtst gezegd gewaagd. Als er op een forum met een publiek zoals hier een consensus ontstaat waarin Trump niet alleen een optie is maar zijn superioriteit ten opzichte van Clinton een evidentie wordt, dan is er wat mij betreft wat mis. Dat heeft te maken met het een en ander wat ik hierboven heb besproken, en het verdient echt een grondige overdenking van zijn supporters hier. Ik zou beginnen met wat meer aandacht voor de woorden van Prima, zonder je gelijk aangevallen te voelen. Al is het maar omdat hij, in tegenstelling tot ondergetekende, jullie niet gelijk aanvalt.
Het is waar dat een kritischer blik blijkt geeft van een volwassener blik op de wereld. Maar fulmineren tegen wat er zogenaamd allemaal mis is, is zoveel eenvoudiger dan constructief, pragmatisch en in de regel centristisch en gematigd zijn. Dat is kenmerkend voor een volgende stap op de intellectualistische ladder, en eentje die een groot aantal mensen hier wel eens zou mogen zetten nu de puberjaren voorbij zijn. Zeker omdat ondanks de achterlijke teksten die hier vertoond zijn, het gros van jullie verre van achterlijk is.
