- Reactiescore
- 212
Sommigen weten het al, anderen tasten nog in het duister. Ik zal er geen doekjes omheen winden: Corn legt de strijdbijl neer. Nu ik dit stuk schrijf, baal ik eigenlijk toch een beetje dat wij de handdoek in de ring hebben gegooid. Als we deze maand nog hadden doorgehaald, had wereld 97 een jaar oud kunnen worden. De wereld startte op 28 februari 2024, maar helaas dolven wij op 31 januari 2025 het onderspit door een massa van onze tegenstander, met een goede deuk in de motivatie als gevolg. Met velen kwamen we tot een pijnlijke beslissing: we trekken aan een dood paard, en dat begint zijn tol te eisen.
Wie het paard heeft vermoord? Nouja, de betere vraag is, wat heeft het paard vermoord? En daarop is het antwoord vreselijk cliché, maar daar komt ie: inactiviteit. Het verloop van spelers binnen de muren van de alliantie was hoog. Mensen moesten in hun eentje een account trekken of het account raakte zelfs helemaal onbemand. Onze redding was dat Frank van Invicta Dominus een blik met spelers opentrok die allemaal fungeerden als floaters. Maar floaten is niet te doen, wanneer je op een account komt waarvan de voorbereiding voor een massa onvoldoende is uitgevoerd. Zij werden gedemotiveerd, wij moesten kiezen: of door met minder floaters en daardoor nog minder activiteit of het verlies erkennen. En zo geschiedde: mijn felicitaties zijn aan Dei.
Zowel Dei als Corn speelden, als je de inactiviteitsfoutjes even wegdenkt, goed. Dei bestond misschien uit meer kwaliteit, maar dat was niet te veel uit balans. Ik ben het niet altijd eens geweest met het spel van Dei, dat heb ik vaak laten blijken. Maar ook voor P&P-redenen heb ik bepaalde zaken stelliger benaderd en uitgepakt. Want ondanks het spel van Dei niet altijd zuiver was, was de endgame onder de streep, in TW-begrippen, gewoon eerlijk. Qua kwantiteit was het nagenoeg gelijk.
Na 47 werelden was dit weer de eerste non-pp wereld. De wereld was verre van hetzelfde als de oudere werelden, desalniettemin ervaarde ik het als een toffe wereld. Er is een beetje P&P uitgevoerd, de verhoudingen tussen vijanden waren niet per se heel slecht (heb het veel erger meegemaakt) en er zijn meerdere massa's over en weer gegaan. Vergeleken met de meest recente paar werelden, was deze wereld in dat perspectief een redelijk succes.
Mijn dank gaat uit naar al mijn stamgenoten. Ik lag met niemand slecht, iedereen zag ik als een goede bondgenoot en met sommigen kon ik zelfs amicaal mee overweg. Speciaal zet ik Frank van Invicta in het zonnetje. Zonder zijn gedrevenheid en zijn harem van floaters was Corn nergens te bekennen. Frank offerde uren en dagen op voor het stambelang, waarschijnlijk de grootste carry geweest van onze stam. Maar ook Frank Wolf verdient veel respect. Als floater kwam hij binnen, maar ging al snel over tot massaplanner, Snow goed zetten voor massa's (het dorpenverlies op Snow was altijd door mijn fout en niet die van Frank) en het deffen van opgegeven accounts. De twee Franks mogen van mij zichzelf de Beasts van onze alliantie noemen. Verder: Jasper, Bart, Raymond, Gio, Mark, Rick, Jan en Robin, allemaal bedankt voor het floaten. Vooral Jasper, Bart en Rick floatten met gedrevenheid door, terwijl de activiteit een dieptepunt bereikte. Als laatste bedank ik mijn co's: Michiel en Richard. Jullie waren toppers. Michiel als oude rot met een fulltime baan en druk gezinsleven, maar bleef tot aan het einde positief gestemd. Richard heeft weinig ervaring, maar was één van de meest gemotiveerde en actieve spelers die ik ooit heb meegemaakt.
En nu, allemaal met pensioen godverdomme. Ik wil jullie nooit meer tegenkomen op dit spelletje.
Wie het paard heeft vermoord? Nouja, de betere vraag is, wat heeft het paard vermoord? En daarop is het antwoord vreselijk cliché, maar daar komt ie: inactiviteit. Het verloop van spelers binnen de muren van de alliantie was hoog. Mensen moesten in hun eentje een account trekken of het account raakte zelfs helemaal onbemand. Onze redding was dat Frank van Invicta Dominus een blik met spelers opentrok die allemaal fungeerden als floaters. Maar floaten is niet te doen, wanneer je op een account komt waarvan de voorbereiding voor een massa onvoldoende is uitgevoerd. Zij werden gedemotiveerd, wij moesten kiezen: of door met minder floaters en daardoor nog minder activiteit of het verlies erkennen. En zo geschiedde: mijn felicitaties zijn aan Dei.
Zowel Dei als Corn speelden, als je de inactiviteitsfoutjes even wegdenkt, goed. Dei bestond misschien uit meer kwaliteit, maar dat was niet te veel uit balans. Ik ben het niet altijd eens geweest met het spel van Dei, dat heb ik vaak laten blijken. Maar ook voor P&P-redenen heb ik bepaalde zaken stelliger benaderd en uitgepakt. Want ondanks het spel van Dei niet altijd zuiver was, was de endgame onder de streep, in TW-begrippen, gewoon eerlijk. Qua kwantiteit was het nagenoeg gelijk.
Na 47 werelden was dit weer de eerste non-pp wereld. De wereld was verre van hetzelfde als de oudere werelden, desalniettemin ervaarde ik het als een toffe wereld. Er is een beetje P&P uitgevoerd, de verhoudingen tussen vijanden waren niet per se heel slecht (heb het veel erger meegemaakt) en er zijn meerdere massa's over en weer gegaan. Vergeleken met de meest recente paar werelden, was deze wereld in dat perspectief een redelijk succes.
Mijn dank gaat uit naar al mijn stamgenoten. Ik lag met niemand slecht, iedereen zag ik als een goede bondgenoot en met sommigen kon ik zelfs amicaal mee overweg. Speciaal zet ik Frank van Invicta in het zonnetje. Zonder zijn gedrevenheid en zijn harem van floaters was Corn nergens te bekennen. Frank offerde uren en dagen op voor het stambelang, waarschijnlijk de grootste carry geweest van onze stam. Maar ook Frank Wolf verdient veel respect. Als floater kwam hij binnen, maar ging al snel over tot massaplanner, Snow goed zetten voor massa's (het dorpenverlies op Snow was altijd door mijn fout en niet die van Frank) en het deffen van opgegeven accounts. De twee Franks mogen van mij zichzelf de Beasts van onze alliantie noemen. Verder: Jasper, Bart, Raymond, Gio, Mark, Rick, Jan en Robin, allemaal bedankt voor het floaten. Vooral Jasper, Bart en Rick floatten met gedrevenheid door, terwijl de activiteit een dieptepunt bereikte. Als laatste bedank ik mijn co's: Michiel en Richard. Jullie waren toppers. Michiel als oude rot met een fulltime baan en druk gezinsleven, maar bleef tot aan het einde positief gestemd. Richard heeft weinig ervaring, maar was één van de meest gemotiveerde en actieve spelers die ik ooit heb meegemaakt.
En nu, allemaal met pensioen godverdomme. Ik wil jullie nooit meer tegenkomen op dit spelletje.
Laatst bewerkt: