DeletedUser
Guest
Beter laat dan nooit inderdaad. Ik heb een nieuwjaarsbrief geschreven aan TWR, maar heb die niet kunnen posten voor vandaag vanwege internetproblemen. Jammer dat jullie daar niet zo'n gebruik van gemaakt hebben, want nu staan mijn schattige dorpjes alweer propvol troepen ;P
Geschreven in Alexandrijn in plaats van Dactylische Hexameter zoals vorig jaar. Soulditch vond die hexameter immers maar niets, heb ik van hem vernomen. Ook ietwat korter, trouwens.
Enjoy (or be tortured).
Beste [TWR],
U ziet, wij hebben nu een nieuwjaarsbrief geschreven
In deze harde tijd van bibberen en beven.
Natuurlijk brengen wij u vele goede wensen,
En heel veel goede moed aan al uw fijne mensen.
U mist dit vast, die vreugd, in oorlog en geweld,
Maar wees toch niet bevreesd: niet ieder is een held.
In deze tijd zing ik graag tot een ster daarboven;
Champagne staat voor u op tafel, cake in de oven.
Ja, feest, ’t is feest vandaag, we zijn hier allen, blij!
Laat allen dansen, zingen, ja, zo vrolijk en zo vrij!
Het is een tijd van vrede en verzoening nou,
Ook is er een momentje voorbehouden voor rouw.
We zullen dan van start gaan, tegen ’t ongeduld,
Omdat een lege brief u niet met pret vervult.
Eerst sturen wij u op, een grote bos met rozen
– Ik hoop dat dit cadeau u zeker niet doet blozen –
En rond dit rood boeket een prachtig gouden lint,
Dan maakt dit mooi geschenk u vast wel goed gezind
Wanneer de koude wind al waait rond alle dorpen
Of ook bij elk nieuw plan dat u heeft opgeworpen.
Want ja, wie weet, wat u (misschien) van dorpen wint
Als u nog ooit eens aan een aanvalsplan begint!
Een tweede geschenk dat wij u gaarne nu aanbieden
Zijn blokken hout van eikenbast voor al u lieden!
Ja, stevig zijn ze, en daarbij goed voor uw muren,
Want anders zal een strooptocht niet heel lang meer duren:
Dan bent u reeds vanavond maar één Mio groot
En morgen of één dorpje, of volledig schroot.
Nee, blij zult u niet zijn, wees daar maar zeker van
En onderschat dit niet, denk niet dat het niet kan!
Maar welk heftig gevoel zal dan aan u ontsnappen?
Of welk vreemd woord zal u er onbewust uitflappen?
Een woord van woede en frustratie, uitgespuwd,
En vergeefs wachtend tot uw razernij toch luwt?
(hier zijn 500 regels van voorbeelden gecensureerd)
Een woord van droefheid en verdriet, een klaaglijk woord,
Ontsteld al uitgesproken: “Iedereen vermoord?
Waar zijn mijn legers, paarden bijlen, mannen, heen?
Ik had er bijna een miljoen, maar ‘k zie er geen!
O wee, zeg niet… Oh nee, dit is echt zorgelijk!
Zijn zij misschien…? Nee, nee, dat is onmogelijk!
Of toch…? Waarom? Zij namen alle dorpen over
En lieten ons hier achter – arm, berooid en pover.”
Een woord van blijdschap dan, omdat moraal nu goed zit?
Zoiets van: “He, zeg hoor, ’t is onze moraal die meezit!
Want als zij ons aanpakken zijn wij in het voordeel,
Als zij dat doen verliezen wij niets, zij wel, en veel!”
Een realist die weet waarom moraal bestaat:
Zodat een jonge noob dan niet meteen dood gaat,
Zodat een kleine speler niet meteen opgeeft,
De eerste clear en edel tenminste overleeft.
Ja, u bent vast wel helder in uw geest en ziet
Dat overwinnen niet op die manier geschiedt.
Tenslotte dan maar naar een heel groot woord van angst,
Want dat vervult u vast van elk gevoel het langst.
“O jee, wat nu gedaan, wat moet ik nu beginnen?”
“Maar help dan toch, ik krijg hier duizend treintjes binnen!”
“Stuur hulp naar al mijn dorpen, ‘k kan het niet alleen!”
“Die mensen van de vijand zijn toch zo gemeen!”
De angst zal zegevieren als u deze blokken
Wil weigeren t’ ontvangen, en zelfs door blijft mokken.
Na deze vele woorden over dit geschenk,
Is er een derde wens die ik me nu bedenk:
Wij hopen (niet zozeer voor ons, maar voor u) op
Een uitgebreide en zeer fijne aanvalsstop,
Want zonder deze restte heden u geen kracht meer
Terwijl u hierdoor in de toekomst vast wel lacht weer.
Met lach zien wij u gaarne, wat voor lach het weze
Maar toch zien wij u zeker nog het liefst met deze:
Een lach met zonneschijn, een lach die vreugdevol is,
Een lach van blijdschap, ja, een lach die liefdevol is,
Een lach waardoor een ander u omhelzen wou,
Een lach waarvoor men zeker oorlog stoppen zou.
En geen grimas van razernij, verdriet of angst,
Een lach van vreugd’ pleziert elk mens het langst.
Als vierde wens dan nu, een heel goed en lang leven,
Dat is wat wij u lieden gaarne willen geven.
Een zeer goede gezondheid, dit is echt gemeend,
Zodat geen enkel mens vanwege uw dood weent,
Zodat er binnenshuis die liefde blijft bestaan,
En niemand onder u een ziekte moet verslaan.
Ja, naast gezondheid ook een heel gelukkig huis,
Daarmee wil ik dan zeggen, uw familie thuis:
Een fijne partner, toffe broers en lieve zussen,
Uw verre ooms en tantes, ook alles daartussen,
Uw goede ouders, brave kindjes, nichten, neven,
Uw (over)grootouders, die zeer lang mogen leven,
Uw kleinkindjes, indien u lieden die al heeft,
Dat elk van u hun liefde krijgt, hen liefde geeft.
En naast gezondheid en een goede thuis: carrière,
Voor allen die niet zitten, lui op hun derrière.
Dat is dan veel succes op school of op uw werk,
En als het slechter gaat, hou u dan toch zeer sterk,
En als het drukker wordt, blijf toch nog kalm en rustig,
En als het vlotjes gaat, ja werk dan goed en lustig.
Wanneer een slecht tijd komt, ja u moet zich weren,
Wanneer een goede tijd komt ook, want het kan keren.
Een vijfde pakje dan, een bijltje, mooi verpakt,
Zodat u iets heeft dat u niet in mootjes hakt.
Dat bijltje wordt uw leger, al is dat maar een woord,
Want u brengt vast en zeker uw eigen leger voort,
U kan die immers bouwen met al wat wij u geven,
Ja anders heeft u zelf echt niets meer om te leven,
Geen splinter hout, geen brokje leem, geen vonkje ijzer.
Na deze nieuwjaarsbrief bent u vast heel wat wijzer,
Dan weet u vast en zeker hoe u ons best bevecht,
Hoe u de oorlog tussen ons het allerbest beslecht!
Een zesde wens wordt dan, een graf voor al uw troepen,
Een eerbetoon aan hen en aan hun moed uitroepen.
Zo dapper waren zij, om tegen ons te strijden,
Dat wij tenminste nog een woord aan hen gaan wijden.
Uw vele speertjes lauwer ik om hun geduld,
Toen u een dorp verloor dan was het niet hun schuld:
Zij hebben goed verdedigd, beter kon haast niet,
En daarom ook aan hen een zeer kort lovend lied.
Wij zingen toe vol vreugde: “Vrede aan uw speren,
Dat niets, behalve wij, hen ooit nog iets kan deren!”
Uw vele zwaardjes dank ik om hun grote moed,
Ze vochten niet “oké”, ze vochten heel erg goed.
Zij deden allemaal hun best, met grote kracht,
En geen van hen had dan als dank zijn dood verwacht.
Wij zingen toe vol vreugde: “Vrede aan uw zwaarden,
Dat zij, tenzij door ons, hun leven toch bewaarden!”
Uw vele boogjes prijs ik om hun nette precisie,
Één zei: “Ik dood elk vijand, zelfs als ik er veel zie!”
Zij hebben goed gemikt en doodden menig held,
Niet ieder vijand echter werd door hen geveld.
Wij zingen toe vol vreugde: “Vrede aan uw bogen,
Dat niets, behalve wij, hun ruste storen moge!”
Uw vele bijltjes eer ik omwille van hun kracht,
Want zoveel moed had ik niet van uw kant verwacht.
Zij streden tot ze stierven, en doodden vele troepen,
Voor zij door Heintje naar de Hades zijn geroepen.
Wij zingen toe vol vreugde: “Vrede aan uw bijlen,
Dat zij, tenzij door ons, niet in de dood verzeilen.”
Om deze te vereren, sturen wij u allen,
Een leger uit kazernes, werkplaatsen en stallen.
Dit is de zevende van alle mooie wensen,
Die wij u willen bieden aan al uw goede mensen.
Wij sturen achterna ook enkele escorten.
De adel doet visite met al hun cohorten.
Zij zullen vrede stichten in bezochte dorpen,
Want niemand die hen ooit al eerder heeft verworpen,
Zij zullen één voor één uw dorpen eer betonen,
Waarna zij er voor eeuwig zullen blijven wonen.
Als achtste wens gaan wij u niet meer storen,
Persoonlijke histories hoeft u niet te horen,
Van elk individu uit uw gehele strijdmacht,
Alleen als slot een anekdote die u opwacht.
Ja, laten we dan even, tussen al die wensen,
Ook eens een ode wijden aan al uw goede mensen!
Want vroeger lag ik naast een ex-lid van uw stam,
Waar ik, heel lang geleden, in contact mee kwam.
Ja, Tyra was diens naam, met vijfenveertig na.
Het duurde niet heel lang, of een PM zei: “Ja,
Kan jij me dat dorp geven uit die lijst van jou?
Want anders edel ik ze allemaal heel gauw!”
Zijn honderdduizend punten maakten me al bang,
Want overleven zou ik dan niet heel erg lang,
Ik met mijn vijf-zes dorpjes, absoluut niet groot.
Maar ik had vriendjes die me hielpen uit de nood,
En zei hem, onbevreesd: “Wat denk je wel, jij kleintje?
Ik ben niet stom, ik trap niet in je flauwe geintje,
Mijn vriendjes zijn wat groter dan je grote mond!”
Mijn vriendjes meldden ook, wat ieder van hem vond.
En hij bood zijn excuses aan, een echte heer,
Hij hoefde plots dat dorp van mij niet per se meer.
En ik, zo goed van hart, heb hem zijn gein vergeven,
Want ja, je moet met buren toch wel kunnen leven.
Nadien is hij bij jullie, TW Reich, gegaan
En pas na vele maanden ging hij daar vandaan,
Zijn dorpen werden grijs, zijn naam verdween,
Verlaten zoals ooit gebeurt met iedereen.
Uw leden zijn toch allen heel erg fijne mensen,
En daarom wil ik hen het allerbeste wensen.
Voor u een hartstikke gelukkig nieuwe jaar,
En hopelijk staat dan een nieuwe oorlog klaar.
(want ik wil geen 2x dezelfde stam een brief schrijven
)
Met vele goede en minder goede wensen,
YatYat de Softy
Namens uw vijanden
Geschreven in Alexandrijn in plaats van Dactylische Hexameter zoals vorig jaar. Soulditch vond die hexameter immers maar niets, heb ik van hem vernomen. Ook ietwat korter, trouwens.
Enjoy (or be tortured).
Beste [TWR],
U ziet, wij hebben nu een nieuwjaarsbrief geschreven
In deze harde tijd van bibberen en beven.
Natuurlijk brengen wij u vele goede wensen,
En heel veel goede moed aan al uw fijne mensen.
U mist dit vast, die vreugd, in oorlog en geweld,
Maar wees toch niet bevreesd: niet ieder is een held.
In deze tijd zing ik graag tot een ster daarboven;
Champagne staat voor u op tafel, cake in de oven.
Ja, feest, ’t is feest vandaag, we zijn hier allen, blij!
Laat allen dansen, zingen, ja, zo vrolijk en zo vrij!
Het is een tijd van vrede en verzoening nou,
Ook is er een momentje voorbehouden voor rouw.
We zullen dan van start gaan, tegen ’t ongeduld,
Omdat een lege brief u niet met pret vervult.
Eerst sturen wij u op, een grote bos met rozen
– Ik hoop dat dit cadeau u zeker niet doet blozen –
En rond dit rood boeket een prachtig gouden lint,
Dan maakt dit mooi geschenk u vast wel goed gezind
Wanneer de koude wind al waait rond alle dorpen
Of ook bij elk nieuw plan dat u heeft opgeworpen.
Want ja, wie weet, wat u (misschien) van dorpen wint
Als u nog ooit eens aan een aanvalsplan begint!
Een tweede geschenk dat wij u gaarne nu aanbieden
Zijn blokken hout van eikenbast voor al u lieden!
Ja, stevig zijn ze, en daarbij goed voor uw muren,
Want anders zal een strooptocht niet heel lang meer duren:
Dan bent u reeds vanavond maar één Mio groot
En morgen of één dorpje, of volledig schroot.
Nee, blij zult u niet zijn, wees daar maar zeker van
En onderschat dit niet, denk niet dat het niet kan!
Maar welk heftig gevoel zal dan aan u ontsnappen?
Of welk vreemd woord zal u er onbewust uitflappen?
Een woord van woede en frustratie, uitgespuwd,
En vergeefs wachtend tot uw razernij toch luwt?
(hier zijn 500 regels van voorbeelden gecensureerd)
Een woord van droefheid en verdriet, een klaaglijk woord,
Ontsteld al uitgesproken: “Iedereen vermoord?
Waar zijn mijn legers, paarden bijlen, mannen, heen?
Ik had er bijna een miljoen, maar ‘k zie er geen!
O wee, zeg niet… Oh nee, dit is echt zorgelijk!
Zijn zij misschien…? Nee, nee, dat is onmogelijk!
Of toch…? Waarom? Zij namen alle dorpen over
En lieten ons hier achter – arm, berooid en pover.”
Een woord van blijdschap dan, omdat moraal nu goed zit?
Zoiets van: “He, zeg hoor, ’t is onze moraal die meezit!
Want als zij ons aanpakken zijn wij in het voordeel,
Als zij dat doen verliezen wij niets, zij wel, en veel!”
Een realist die weet waarom moraal bestaat:
Zodat een jonge noob dan niet meteen dood gaat,
Zodat een kleine speler niet meteen opgeeft,
De eerste clear en edel tenminste overleeft.
Ja, u bent vast wel helder in uw geest en ziet
Dat overwinnen niet op die manier geschiedt.
Tenslotte dan maar naar een heel groot woord van angst,
Want dat vervult u vast van elk gevoel het langst.
“O jee, wat nu gedaan, wat moet ik nu beginnen?”
“Maar help dan toch, ik krijg hier duizend treintjes binnen!”
“Stuur hulp naar al mijn dorpen, ‘k kan het niet alleen!”
“Die mensen van de vijand zijn toch zo gemeen!”
De angst zal zegevieren als u deze blokken
Wil weigeren t’ ontvangen, en zelfs door blijft mokken.
Na deze vele woorden over dit geschenk,
Is er een derde wens die ik me nu bedenk:
Wij hopen (niet zozeer voor ons, maar voor u) op
Een uitgebreide en zeer fijne aanvalsstop,
Want zonder deze restte heden u geen kracht meer
Terwijl u hierdoor in de toekomst vast wel lacht weer.
Met lach zien wij u gaarne, wat voor lach het weze
Maar toch zien wij u zeker nog het liefst met deze:
Een lach met zonneschijn, een lach die vreugdevol is,
Een lach van blijdschap, ja, een lach die liefdevol is,
Een lach waardoor een ander u omhelzen wou,
Een lach waarvoor men zeker oorlog stoppen zou.
En geen grimas van razernij, verdriet of angst,
Een lach van vreugd’ pleziert elk mens het langst.
Als vierde wens dan nu, een heel goed en lang leven,
Dat is wat wij u lieden gaarne willen geven.
Een zeer goede gezondheid, dit is echt gemeend,
Zodat geen enkel mens vanwege uw dood weent,
Zodat er binnenshuis die liefde blijft bestaan,
En niemand onder u een ziekte moet verslaan.
Ja, naast gezondheid ook een heel gelukkig huis,
Daarmee wil ik dan zeggen, uw familie thuis:
Een fijne partner, toffe broers en lieve zussen,
Uw verre ooms en tantes, ook alles daartussen,
Uw goede ouders, brave kindjes, nichten, neven,
Uw (over)grootouders, die zeer lang mogen leven,
Uw kleinkindjes, indien u lieden die al heeft,
Dat elk van u hun liefde krijgt, hen liefde geeft.
En naast gezondheid en een goede thuis: carrière,
Voor allen die niet zitten, lui op hun derrière.
Dat is dan veel succes op school of op uw werk,
En als het slechter gaat, hou u dan toch zeer sterk,
En als het drukker wordt, blijf toch nog kalm en rustig,
En als het vlotjes gaat, ja werk dan goed en lustig.
Wanneer een slecht tijd komt, ja u moet zich weren,
Wanneer een goede tijd komt ook, want het kan keren.
Een vijfde pakje dan, een bijltje, mooi verpakt,
Zodat u iets heeft dat u niet in mootjes hakt.
Dat bijltje wordt uw leger, al is dat maar een woord,
Want u brengt vast en zeker uw eigen leger voort,
U kan die immers bouwen met al wat wij u geven,
Ja anders heeft u zelf echt niets meer om te leven,
Geen splinter hout, geen brokje leem, geen vonkje ijzer.
Na deze nieuwjaarsbrief bent u vast heel wat wijzer,
Dan weet u vast en zeker hoe u ons best bevecht,
Hoe u de oorlog tussen ons het allerbest beslecht!
Een zesde wens wordt dan, een graf voor al uw troepen,
Een eerbetoon aan hen en aan hun moed uitroepen.
Zo dapper waren zij, om tegen ons te strijden,
Dat wij tenminste nog een woord aan hen gaan wijden.
Uw vele speertjes lauwer ik om hun geduld,
Toen u een dorp verloor dan was het niet hun schuld:
Zij hebben goed verdedigd, beter kon haast niet,
En daarom ook aan hen een zeer kort lovend lied.
Wij zingen toe vol vreugde: “Vrede aan uw speren,
Dat niets, behalve wij, hen ooit nog iets kan deren!”
Uw vele zwaardjes dank ik om hun grote moed,
Ze vochten niet “oké”, ze vochten heel erg goed.
Zij deden allemaal hun best, met grote kracht,
En geen van hen had dan als dank zijn dood verwacht.
Wij zingen toe vol vreugde: “Vrede aan uw zwaarden,
Dat zij, tenzij door ons, hun leven toch bewaarden!”
Uw vele boogjes prijs ik om hun nette precisie,
Één zei: “Ik dood elk vijand, zelfs als ik er veel zie!”
Zij hebben goed gemikt en doodden menig held,
Niet ieder vijand echter werd door hen geveld.
Wij zingen toe vol vreugde: “Vrede aan uw bogen,
Dat niets, behalve wij, hun ruste storen moge!”
Uw vele bijltjes eer ik omwille van hun kracht,
Want zoveel moed had ik niet van uw kant verwacht.
Zij streden tot ze stierven, en doodden vele troepen,
Voor zij door Heintje naar de Hades zijn geroepen.
Wij zingen toe vol vreugde: “Vrede aan uw bijlen,
Dat zij, tenzij door ons, niet in de dood verzeilen.”
Om deze te vereren, sturen wij u allen,
Een leger uit kazernes, werkplaatsen en stallen.
Dit is de zevende van alle mooie wensen,
Die wij u willen bieden aan al uw goede mensen.
Wij sturen achterna ook enkele escorten.
De adel doet visite met al hun cohorten.
Zij zullen vrede stichten in bezochte dorpen,
Want niemand die hen ooit al eerder heeft verworpen,
Zij zullen één voor één uw dorpen eer betonen,
Waarna zij er voor eeuwig zullen blijven wonen.
Als achtste wens gaan wij u niet meer storen,
Persoonlijke histories hoeft u niet te horen,
Van elk individu uit uw gehele strijdmacht,
Alleen als slot een anekdote die u opwacht.
Ja, laten we dan even, tussen al die wensen,
Ook eens een ode wijden aan al uw goede mensen!
Want vroeger lag ik naast een ex-lid van uw stam,
Waar ik, heel lang geleden, in contact mee kwam.
Ja, Tyra was diens naam, met vijfenveertig na.
Het duurde niet heel lang, of een PM zei: “Ja,
Kan jij me dat dorp geven uit die lijst van jou?
Want anders edel ik ze allemaal heel gauw!”
Zijn honderdduizend punten maakten me al bang,
Want overleven zou ik dan niet heel erg lang,
Ik met mijn vijf-zes dorpjes, absoluut niet groot.
Maar ik had vriendjes die me hielpen uit de nood,
En zei hem, onbevreesd: “Wat denk je wel, jij kleintje?
Ik ben niet stom, ik trap niet in je flauwe geintje,
Mijn vriendjes zijn wat groter dan je grote mond!”
Mijn vriendjes meldden ook, wat ieder van hem vond.
En hij bood zijn excuses aan, een echte heer,
Hij hoefde plots dat dorp van mij niet per se meer.
En ik, zo goed van hart, heb hem zijn gein vergeven,
Want ja, je moet met buren toch wel kunnen leven.
Nadien is hij bij jullie, TW Reich, gegaan
En pas na vele maanden ging hij daar vandaan,
Zijn dorpen werden grijs, zijn naam verdween,
Verlaten zoals ooit gebeurt met iedereen.
Uw leden zijn toch allen heel erg fijne mensen,
En daarom wil ik hen het allerbeste wensen.
Voor u een hartstikke gelukkig nieuwe jaar,
En hopelijk staat dan een nieuwe oorlog klaar.
(want ik wil geen 2x dezelfde stam een brief schrijven
)Met vele goede en minder goede wensen,
YatYat de Softy
Namens uw vijanden