Keuze tot de dood

[Pimsie.]

Avond,

Even een serieus onderwerp van uit mijn kant. Wat vinden jullie van het idee dat het mogelijk moet zijn om te kiezen voor de dood als je geen zin meer hebt om te leven?

 

[Deleted User - 487871837]

Ik neem aan dat je het over euthenasie hebt en niet zelfmoord?

 

[Pimsie.]

Ik neem aan dat je het over euthenasie hebt en niet zelfmoord?

Zeker

 

[DeletedUser75892]

Dan heb je iets meer criteria nodig. Een 16-jarige die aan het puberen is en het zit even allemaal tegen moet geen recht hebben op euthanasie.
Verder geldt dat ook voor oudere mensen die niet emotioneel intelligent genoeg zijn om zoiets groots te beslissen.

Je hebt dus duidelijke regels en procedures nodig. Voor 80+ers is een ander verhaal natuurlijk.

Feeling down Pim?

 

[Deleted User - 487871837]

Zeker

Ik zal straks wel even m'n mening uittypen als ik op pc zit

 

[Pimsie.]

Dan heb je iets meer criteria nodig. Een 16-jarige die aan het puberen is en het zit even allemaal tegen moet geen recht hebben op euthanasie.
Verder geldt dat ook voor oudere mensen die niet emotioneel intelligent genoeg zijn om zoiets groots te beslissen.

Je hebt dus duidelijke regels en procedures nodig. Voor 80+ers is een ander verhaal natuurlijk.

Feeling down Pim?

Ja wil je helpen?

 

[DeletedUser67517]

Ik vind het allemaal prima. Iedereen heeft moet het recht hebben een einde aan zijn/haar leven te maken. Wel via strikte procedures en in een traject waar psychologen en/of medici zich overheen buigen.

 

[DeletedUser]

Ik vind wel dat er voorwaarde aan moeten zitten. Psychologische test of iets dergelijks, niet dat iemand in een "tijdelijke" dip zichzelf het leven ontneemt.
Niemand kiest er voor om geboren te worden dan heb je van mij al het recht om deze te beëindigen daar wanneer je denkt je leven voltooid te hebben, het zijt een last te zijn.

Mijn neefje heeft op 21 jarige leeftijd zichzelf van het leven ontnomen. Hij leide aan zware schizofrenie. Hij kreeg zoveel medicijnen dat hij kaal werd en maar 1 uur per dag actief was. Zijn lust en leven was dans en kunst (als 13 jarige werd hij al voorgedragen aan het internationaal ballet, hij was een talent), dit kon hij niet meer dus in zijn ogen had zijn leven geen zin meer. Ik heb diep respect voor zijn keuze en de strijd die hij jaren gevoerd heeft.

 

[mohniels1]

Ik vind het helemaal prima.

 

[DeletedUser61134]

Euthanasie helemaal aan eigen keus, maar dan alleen als je donor bent.

 

[DeletedUser72524]

Euthanasie helemaal aan eigen keus, maar dan alleen als je donor bent.

Dit vind ik wel een goede optie. Nooit verwacht dat jij een slimme opmerking kon maken, chapeau.

 

[.n0t0ri0us]

Dit vind ik wel een goede optie. Nooit verwacht dat jij een slimme opmerking kon maken, chapeau.

Nou, ik zie de logica er niet in hoor.

 

[DeletedUser69389]

Dan heb je iets meer criteria nodig. Een 16-jarige die aan het puberen is en het zit even allemaal tegen moet geen recht hebben op euthanasie.
Verder geldt dat ook voor oudere mensen die niet emotioneel intelligent genoeg zijn om zoiets groots te beslissen.

Je hebt dus duidelijke regels en procedures nodig. Voor 80+ers is een ander verhaal natuurlijk.

Feeling down Pim?

Maar waar trek je de grens? Toen ik 10 was ging het op het medische vlak niet al te goed met mij. Er waren meerdere onmogelijke keuzes die ik had te nemen en waarbij ik uiteindelijk koos voor een uiterst risicovolle operatie. Maar als ik bijvoorbeeld heel mijn leven aan een beademingsapparaat s'nachts had gemoeten dan hoefde het leven voor mij ook niet hoor. Of als ik elke avond zo'n vieze kutbuis door mijn neus moest krijgen.

 

[DeletedUser7072]

De controverse gaat voornamelijk om euthanasie zonder medische reden. Dus een fysiek volledig of relatief gezond persoon die om psychologische redenen een einde aan zijn/haar leven wil maken. We hebben het niet over iemand die de rest van zijn leven aan een beademingsapparaat zit of iemand in een ver gevorderd stadium van kanker waarbij het lijden alleen maar erger wordt als hij blijft leven. Als er een duidelijke medische reden is is euthanasie nu al mogelijk, de discussie in de politiek gaat daar dus niet over.

Dit is een moeilijke kwestie. Je kan niet zomaar zelfmoord faciliteren als die persoon in principe nog in een beter stadium kan komen. Veel mensen hebben ooit in hun leven aan zelfmoord gedacht maar hebben uiteindelijk daarna toch hun leven op kunnen pakken. En wie bepaald dan of een bepaalde psychologische conditie erg genoeg om euthanasie te rechtvaardigen?

 

[DeletedUser61134]

Tja maar wat heb je aan een volwassen persoon 23+ die dood wil.
Als je ze vaak genoeg weigert krijgt IS weer een pluimpje.

 

[dragon slasher]

Wat mij betreft mag de keuze tot de dood zeker een mogelijkheid zijn. Je hebt niet gekozen om te leven, dus vind ik dat je het recht zou moeten hebben om te kiezen voor de dood. Ongeacht je redenen en wat anderen daarvan vinden.

Dat gezegd zijnde, vind ik wel dat er een aantal voorwaarden/procedures aan vast moeten hangen. Een zekere minimumtermijn tussen aanvraag een uitvoering (ik dacht zelf aan een termijn van minimum 6 maanden) vind ik persoonlijk wel noodzakelijk. Onder andere om impulsieve beslissingen tegen te gaan en omdat sommige problemen nu eenmaal beter worden of zichzelf oplossen met de tijd.
Verder vind ik ook dat er verplicht een aantal bezoeken aan een psychiater of andere psychologische tests aan vooraf horen te gaan. Zo is het eventueel mogelijk om bepaalde problemen op te sporen die mogelijks verzacht/opgelost kunnen worden via gespecialiseerde hulp en doorverwijzingen. Een persoon die voor de dood kiest moet ook voldoende 'toerekeningsvatbaar' zijn en voldoende besef hebben van de keuze die hij maakt. Iemand die bv. verblind wordt door een specifiek probleem en niet meer helder kan nadenken als een gevolg daarvan, moet de keuze tot de dood ontzegd worden. Je kan pas een keuze maken als je ook echt begrijpt wat die keuze precies inhoudt.

Wat ik wel wil opmerken, is dat het recht op de dood geen verplichting is dat anderen je hiermee moeten helpen. Dit is momenteel ook zo bij euthanasie en moet wat mij betreft ook zo blijven.


Maar er zijn natuurlijk ook nog een paar problemen. Er is bv. de afhankelijkheid van de psycholoog en veel hangt af van zijn mening. Verder stel ik me ook vragen over wat er moet gebeuren als bv. een alleenstaande ouder, die nog een kind onderhoudt, wil kiezen voor de dood. Langs de ene kant denk ik dat die persoon dan toch nog een zekere verantwoordelijkheid heeft ten opzichte van het kind en het niet zomaar aan zijn lot over kan laten. En zo zijn er nog wel een paar andere problemen waar ik niet direct een antwoord op weet.

 

[DeletedUser78389]

Wat mij betreft mag de keuze tot de dood zeker een mogelijkheid zijn. Je hebt niet gekozen om te leven, dus vind ik dat je het recht zou moeten hebben om te kiezen voor de dood. Ongeacht je redenen en wat anderen daarvan vinden.

Dat gezegd zijnde, vind ik wel dat er een aantal voorwaarden/procedures aan vast moeten hangen. Een zekere minimumtermijn tussen aanvraag een uitvoering (ik dacht zelf aan een termijn van minimum 6 maanden) vind ik persoonlijk wel noodzakelijk. Onder andere om impulsieve beslissingen tegen te gaan en omdat sommige problemen nu eenmaal beter worden of zichzelf oplossen met de tijd.
Verder vind ik ook dat er verplicht een aantal bezoeken aan een psychiater of andere psychologische tests aan vooraf horen te gaan. Zo is het eventueel mogelijk om bepaalde problemen op te sporen die mogelijks verzacht/opgelost kunnen worden via gespecialiseerde hulp en doorverwijzingen. Een persoon die voor de dood kiest moet ook voldoende 'toerekeningsvatbaar' zijn en voldoende besef hebben van de keuze die hij maakt. Iemand die bv. verblind wordt door een specifiek probleem en niet meer helder kan nadenken als een gevolg daarvan, moet de keuze tot de dood ontzegd worden. Je kan pas een keuze maken als je ook echt begrijpt wat die keuze precies inhoudt.

Wat ik wel wil opmerken, is dat het recht op de dood geen verplichting is dat anderen je hiermee moeten helpen. Dit is momenteel ook zo bij euthanasie en moet wat mij betreft ook zo blijven.


Maar er zijn natuurlijk ook nog een paar problemen. Er is bv. de afhankelijkheid van de psycholoog en veel hangt af van zijn mening. Verder stel ik me ook vragen over wat er moet gebeuren als bv. een alleenstaande ouder, die nog een kind onderhoudt, wil kiezen voor de dood. Langs de ene kant denk ik dat die persoon dan toch nog een zekere verantwoordelijkheid heeft ten opzichte van het kind en het niet zomaar aan zijn lot over kan laten. En zo zijn er nog wel een paar andere problemen waar ik niet direct een antwoord op weet.

Er zijn een hoop mensen die zelfmoord plegen en door een omstander worden gered en als je ze het vraagt zijn ze achteraf blij om gered te worden. Je zou aan de hand hiervan dus kunnen denken wat jij denkt en er een termijn aan geven en regels aan verbinden. Maar als je dood wilt dan wil je hier niet 6 maanden op wachten. Terwijl je voor hetzelfde geld je zelf om een of andere manier van kant brengt. Het is goed bedoeld om er egels aan te verbinden en mensen tegen zichzelf te beschermen, maar het schiet gewoon niet op.

Wat mij betreft mag de keuze tot de dood zeker een mogelijkheid zijn. Je hebt niet gekozen om te leven, dus vind ik dat je het recht zou moeten hebben om te kiezen voor de dood. Ongeacht je redenen en wat anderen daarvan vinden.

Of iemand dood wilt is vaak een momentopname en geen lang overdachte beslissing. Het kunnen mensen zijn die niet onder een bepaalde situatie uit kunnen komen en het daarom allemaal niet meer zien zitten. Ik denk dat er dan beter de juiste hulp voor ze gezocht kan worden dan ze over 6 maanden dood te laten gaan zoals je voorstelt.

 

[DeletedUser39428]

Ik heb een vermoeden dat dit om een Nederlandse kwestie gaat, want in België is euthanasie mogelijk voor kinderen en volwassenen met een levensbedreigende ziekte, én onder bepaalde en vooral strikte voorwaarden ook voor volwassenen met zwaar psychische problemen.

De euthanasiewet zoals hij in België van toepassing is:

In België is euthanasie geregeld in de Euthanasiewet van 28 mei 2002. Op 23 september 2002 is deze wet in werking getreden. Deze wet beschrijft duidelijk de voorwaarden waaronder het opzettelijk beëindigen van het leven mag plaatsvinden zonder dat dit als een misdrijf wordt beschouwd. Er gelden in België (maar ook in Nederland en Luxemburg) zgn. ‘zorgvuldigheidseisen’ of voorwaarden waaraan een geval van euthanasie moet voldoen:

• Euthanasie moet steeds door een arts gebeuren. Een verpleegkundige of een familielid kunnen dus geen euthanasie uitvoeren. De arts moet zeker zijn dat de patiënt op het ogenblik dat hij zijn wilsverklaring euthanasie invult handelingsbekwaam (in staat om zijn rechten uit te voeren) en bewust is.
  
  
• De arts moet zeker zijn dat de patiënt zich in een medisch uitzichtloze toestand bevindt van aanhoudend en ondraaglijk fysiek of psychisch lijden en dat dit het gevolg is van een ernstige en ongeneeslijke, door ongeval of ziekte veroorzaakte aandoening.
  
  
• De arts moet steeds het advies vragen van een andere arts die onafhankelijk is, zowel ten opzichte van de patiënt als ten opzichte van de behandelende arts.
  
  
• Als de arts van mening is dat de patiënt niet binnen afzienbare tijd zal overlijden, moet hij een tweede arts raadplegen. Die tweede arts moet bovendien psychiater of specialist zijn in de aandoening waaraan de patiënt lijdt.
  
  
• Er moet minstens één maand zitten tussen het schriftelijk verzoek van de patiënt en het toepassen van de euthanasie (bij niet-terminale patiënten).
  
  
• Bij het (lang op voorhand) invullen van een wilsverklaring euthanasie moet de aanvrager 2 getuigen (waarvan 1 geen materiële binding heeft met de aanvrager) laten tekenen voor zijn verzoek om euthanasie in geval hij niet wilsbekwaam meer is. Bij een plots verzoek om euthanasie (dus niet op voorhand) moet de patiënt dit ook steeds schriftelijk vastleggen. Dit mag zelfs op een bierviltje zijn. Als het maar eigenhandig geschreven is door de patiënt en voorzien is van een datum en een handtekening. Het verzoek om euthanasie hoeft in dat geval dus niet op een officieel document worden neergeschreven.

Euthanasie helemaal aan eigen keus, maar dan alleen als je donor bent.

Mensen met een levensbedreigende ziekte zijn niet steeds geschikt om als donor gebruikt te worden.

Om het in de woorden van een ontvanger van nieuwe longen te zeggen (Belgische):

...orgaandonatie kan, hangt af van de aandoening waaraan de patiënt lijdt, de leeftijd van de patiënt en of de patiënt terminaal is of er sprake is van een coma en dergelijke. In principe komen vooral de mensen met neurologische en neuropsychiatrische aandoeningen in aanmerking om hun organen te doneren nadat ze euthanasie pleegden.

Er zijn een hoop mensen die zelfmoord plegen en door een omstander worden gered en als je ze het vraagt zijn ze achteraf blij om gered te worden.

Omdat het hun ultieme hulpkreet was, die eindelijk aanhoort werd, dus dan ben je uiteraard blij. Helaas mensen die een poging achter de rug hebben (en meestal wel een paar meer) zullen in de toekomst opnieuw proberen, en dan is er niet altijd nog een omstaander in de buurt om reddende engel te spelen.

Zij die niet willen gered worden, kiezen ook meestal voor een methode die weinig redding toelaat.

Ik denk dat er dan beter de juiste hulp voor ze gezocht kan worden dan ze over 6 maanden dood te laten gaan zoals je voorstelt.

En als ook de hulp niet helpt? Wat dan? Ga je ze nog steeds hun waardig levenseinde ontzeggen?

**** Puur ter info...

Ja, ik heb iemand gekend die zijn euthanasie-papieren in orde had laten maken. Hij is uiteindelijk overleden voor hij deze nodig had.
Ik vraag er niet om maar ik ben er bijna zeker van dat ook mijn moeder haar papieren in orde zijn (zij lijdt aan de Ziekte van Parkinson).

En ja, helaas heb ik ook een klasgenoot verloren aan zelfmoord (door ophanging, 2de jaar universiteit - juni 2004).

 

[DeletedUser78389]

Even een serieus onderwerp van uit mijn kant. Wat vinden jullie van het idee dat het mogelijk moet zijn om te kiezen voor de dood als je geen zin meer hebt om te leven?

Het gaat om deze kwestie niet om een van de wetten die tegenwoordig in een land aanwezig is.

Ik heb een vermoeden dat dit om een Nederlandse kwestie gaat, want in België is euthanasie mogelijk voor kinderen en volwassenen met een levensbedreigende ziekte, én onder bepaalde en vooral strikte voorwaarden ook voor volwassenen met zwaar psychische problemen.

De euthanasiewet zoals hij in België van toepassing is:

Euthanasie bij iemand die terminaal is of een lange lijdensweg heeft te gaan is natuurlijk heel iets anders dan iedereen die geen zin meer heeft om te leven. Ik ben het er niet mee eens dat de keuze om euthanasie te plegen als het je even tegen zit. (je zit bijvoorbeeld diep in de schulden of rent om een andere reden weg van je problemen of het is net uit gegaan. Ja ik ken en er zijn mensen die om deze reden zelfmoord hebben gepleegd.)

En als ook de hulp niet helpt? Wat dan? Ga je ze nog steeds hun waardig levenseinde ontzeggen?

Je laat me hier klinken als een of ander monster zonder goed te lezen naar wat ik nou eigenlijk zeg. Ik ken ook nog iemand waarbij ik op zijn "afscheidsfeestje" ben geweest en dat was een van de mooiste momenten die ik heb gehad. Om te zien hoe sterk hij was en zelfs nog mensen aan het lachen maakte terwijl hij had besloten te stoppen met alle medicatie.
Wat ik dus wil zeggen is --> als ik kijk wat de eerste post was, dat wanneer iemand geen zin meer heeft hij besluit om uit het leven te stappen. Iemand die geen zin heeft zie ik dus niet als iemand die terminaal is. Iemand die geen zin heeft kan geholpen worden, want het zou zonde zijn als hij al de mogelijke toekomstige mooie momenten van zijn leven dat je maar een keer leeft niet kan meemaken.