Zelfmoord

DeletedUser61134

Guest
Het meeste mooie in de wereld is niet bereikt door beperken.
Dit is meestal bereikt door gewoon te doen en doorzetten.

@Stalov
Beter word jij gewoon chirurg. Oefen maar op wat zwervers onder de brug, heb je binnen notime je underground dokterspraktijk.
 

DeletedUser73016

Guest
Ik ga me misschien binnenkort eens laten diagnosticeren, heb er eens voor geïnformeerd, dan weet ik direct of men nog steeds vermoedt of ik autisme heb of niet. En... ik heb recent bij een dokter meer geïnformeerd over de manier waarop autisme werd vastgesteld bij mij. En blijkbaar is dat dus direct in de periode na mijn mishandeling gebeurd toen ik in een instelling zat op de leeftijd van vier jaar. Ik dacht dus... dat dat jaren later gebeurd was.

Ik vond dat echt erg om dat te moeten horen, en het doet me enorm twijfelen aan de diagnose die toen werd gesteld. Ik heb gevraagd of autisme iets is waar je 100% uitsluitsel kan geven of je het hebt of niet hebt, en zij antwoordde van neen. Ik heb gevraagd of het fout kan gediagnosticeerd worden, en zij zei in principe kan dat. Ik heb ook gevraagd of autisme iets was dat je had... of dat je ook kon ontwikkelen door ervaringen die je in je leven hebt meegemaakt, en ze kon daar geen antwoord op geven.

Ik heb in die zelfde periode ook twee IQ testen afgelegd die rond de 50 waren. Op basis daarvan zou ik bijvoorbeeld ook nooit een normaal onderwijstraject mogen afgelegd hebben. Ik was zelfs "te dom" voor bijzonder onderwijs. Gaan we dus verder afgaan op conclusies die rond die leeftijd getrokken werden. Geef een kind de KANS OM ZICH TE ONTWIKKELEN op een normale manier. Het is gewoon mega belachelijk om al een label te plakken op een vierjarig kind dat verdorie bovendien nog eens zwaar mishandeld zijn. Geestelijke gezondheidszorg verliest op deze manier nog maar eens enorm veel van zijn geloofwaardigheid.

Denk eens logisch na. Ik werd als ik weende aan een stoel vastgebonden voor een hele dag (of als de mama weg moest, en geen blijf met mij kon). Ik kon geen woord spreken op de leeftijd van vier jaar. En je gaat me dan gaan diagnosticeren met autisme, na al die ellende die ik ervoor had meegemaakt. Is het dan niet logisch dat ik me autistisch gedraag. Als je "Genie" gaat gaan bestuderen, zou je misschien ook kunnen concluderen dat ze "autistisch" was. Ze kon ook nog niet spreken toen ze zeven was. Ze zou het nooit aangeleerd worden. Dankzij haar weten wetenschappers nu dat iedereen een kritische leeftijd waarop je de taalvaardigheid aangeleerd moet worden.

Ik denk dat ik eerder een vorm van PTSD heb, maar in autisme of ADHD en al die andere welvaartziektes geloof ik niet. Ik vraag me zelfs af of ze bestaan. Ze worden in ieder geval overgediagnosticeerd, en op die manier wordt de aandacht weggehaald van de mensen die de hulp echt nodig hebben.
 

DeletedUser40402

Guest
'Ik geloof er niet in, dus bestaat het niet en moet iedereen die er wel mee te maken heeft maar lekker aan zijn lot worden overgelaten.'

Ik vind je zo mogelijk nog een grotere eikel dan ik je al vond.
 

DeletedUser7072

Guest
Met jou geschiedenis denk ik inderdaad dat die tests voor jou amper betrouwbaar zijn geweest, zeker als het over het IQ gaat, maar dat is geen reden om dat te gaan veralgemeniseren zoals Glenn al aangeeft.
 

Calamus Incendium

Forum Personality 20/21
Reactiescore
6.133
Ik ga me misschien binnenkort eens laten diagnosticeren, heb er eens voor geïnformeerd, dan weet ik direct of men nog steeds vermoedt of ik autisme heb of niet. En... ik heb recent bij een dokter meer geïnformeerd over de manier waarop autisme werd vastgesteld bij mij. En blijkbaar is dat dus direct in de periode na mijn mishandeling gebeurd toen ik in een instelling zat op de leeftijd van vier jaar. Ik dacht dus... dat dat jaren later gebeurd was.

Ik vond dat echt erg om dat te moeten horen, en het doet me enorm twijfelen aan de diagnose die toen werd gesteld. Ik heb gevraagd of autisme iets is waar je 100% uitsluitsel kan geven of je het hebt of niet hebt, en zij antwoordde van neen. Ik heb gevraagd of het fout kan gediagnosticeerd worden, en zij zei in principe kan dat. Ik heb ook gevraagd of autisme iets was dat je had... of dat je ook kon ontwikkelen door ervaringen die je in je leven hebt meegemaakt, en ze kon daar geen antwoord op geven.

Ik heb in die zelfde periode ook twee IQ testen afgelegd die rond de 50 waren. Op basis daarvan zou ik bijvoorbeeld ook nooit een normaal onderwijstraject mogen afgelegd hebben. Ik was zelfs "te dom" voor bijzonder onderwijs. Gaan we dus verder afgaan op conclusies die rond die leeftijd getrokken werden. Geef een kind de KANS OM ZICH TE ONTWIKKELEN op een normale manier. Het is gewoon mega belachelijk om al een label te plakken op een vierjarig kind dat verdorie bovendien nog eens zwaar mishandeld zijn. Geestelijke gezondheidszorg verliest op deze manier nog maar eens enorm veel van zijn geloofwaardigheid.

Denk eens logisch na. Ik werd als ik weende aan een stoel vastgebonden voor een hele dag (of als de mama weg moest, en geen blijf met mij kon). Ik kon geen woord spreken op de leeftijd van vier jaar. En je gaat me dan gaan diagnosticeren met autisme, na al die ellende die ik ervoor had meegemaakt. Is het dan niet logisch dat ik me autistisch gedraag. Als je "Genie" gaat gaan bestuderen, zou je misschien ook kunnen concluderen dat ze "autistisch" was. Ze kon ook nog niet spreken toen ze zeven was. Ze zou het nooit aangeleerd worden. Dankzij haar weten wetenschappers nu dat iedereen een kritische leeftijd waarop je de taalvaardigheid aangeleerd moet worden.

Ik denk dat ik eerder een vorm van PTSD heb, maar in autisme of ADHD en al die andere welvaartziektes geloof ik niet. Ik vraag me zelfs af of ze bestaan. Ze worden in ieder geval overgediagnosticeerd, en op die manier wordt de aandacht weggehaald van de mensen die de hulp echt nodig hebben.

Natuurlijk worden er wel eens verkeerde diagnoses gesteld, maar autisme een welvaartziekte noemen is echt niveau IQ 50 dus doe dat maar niet meer oke.

Verder sterkte met je problemen, als ik dat zo lees van je jeugd lijkt me dat niet makkelijk en zou ik zeker professionele hulp zoeken (als je dat nog niet had gedaan).
 
Reactiescore
660
'Ik geloof er niet in, dus bestaat het niet en moet iedereen die er wel mee te maken heeft maar lekker aan zijn lot worden overgelaten.'

Ik vind je zo mogelijk nog een grotere eikel dan ik je al vond.

Hij/zij heeft wel een punt dat er te veel mensen de stempel autisme krijgen. Als leerkracht vind ik dat er veel gedragsproblemen (volgens mij gewoon te wijten aan een te lakse opvoeding) worden bestempeld als autisme of inderdaad adhd. Dat het wel bestaat is een zekerheid. Voor de autisten onder ons, er is een keigoeie serie op tv 'the good doctor', dat is nu echt typische autist. Zie je maar zelden rondlopen hoor.
 

DeletedUser7072

Guest
Autisme komt in een spectrum. Bij de ene persoon is het al na 1 seconde duidelijk en bij de ander kan het jaren duren voor er iets boven water komt wat je altijd al raar vond maar niet zo extreem raar dat je je er vragen over ging stellen. De variatie binnen autisme is enorm. Van rainman achtige savant tot zwaar verstandelijk beperkt persoon die obsessief met bvb speelgoed bezig is en steeds herhalende bewegingen maakt. Dus ook de toekomst perspectieven van verschillende autisten varieert enorm, de een zal zijn leven lang moeten worden opgevangen in een gesticht terwijl de ander nog redelijk normaal kan functioneren in de maatschappij als collega's en mensen eromheen rekening houden met bepaalde dingen.
 
Reactiescore
660
Autisme komt in een spectrum. Bij de ene persoon is het al na 1 seconde duidelijk en bij de ander kan het jaren duren voor er iets boven water komt wat je altijd al raar vond maar niet zo extreem raar dat je je er vragen over ging stellen. De variatie binnen autisme is enorm. Van rainman achtige savant tot zwaar verstandelijk beperkt persoon die obsessief met bvb speelgoed bezig is en steeds herhalende bewegingen maakt. Dus ook de toekomst perspectieven van verschillende autisten varieert enorm, de een zal zijn leven lang moeten worden opgevangen in een gesticht terwijl de ander nog redelijk normaal kan functioneren in de maatschappij als collega's en mensen eromheen rekening houden met bepaalde dingen.

Yup, ik geloof dat wel, zeg ook niet dat dat niet klopt. Alleen, dan is het ook enorm lastig om echt wel zeker te zijn dat een persoon dan autisme heeft. Wat ik bedoel is dat zoals jij het zegt ze een enorm gamma aan afwijkende gedragingen onder de noemer autisme zetten, zoveel dat het niet echt meer duidelijk is wanneer iemand nu echt autisme heeft of niet.
 
Reactiescore
1.075
tja, autisme is altijd iets lastig, ik heb zelf op 15 jarige leeftijd de diagnose van licht autistisch gekregen, terwijl ik zelf niet het gevoel heb dat dat zo is, heb eerder een enorm lastige jeugd gehad (pesterijen, moeder die manisch depressief etc was, misbruikt, familielid op gruwelijke manier vermoord) daardoor ben ik gewoon meer gesloten geworden tot op het moment dat ik me volledig afsloot van de wereld en van gevoelens, daar ben ik nu sinds een jaartje of 2-3 redelijk overheen, maar autistisch heb ik me nooit gevoeld, en ben er zelfs zeker van dat ik het nooit geweest ben, tot mijn 11-12 jaar was ik zelfs een absurd sociaal joch. kan me niet voorstellen dat je op 3 tal jaar volledig autistisch word, om dan 5 jaar later terug open te gaan.
 

DeletedUser73016

Guest
'Ik geloof er niet in, dus bestaat het niet en moet iedereen die er wel mee te maken heeft maar lekker aan zijn lot worden overgelaten.'

Ik vind je zo mogelijk nog een grotere eikel dan ik je al vond.

Ik heb dat niet zo bedoeld. Maar zoals hierboven wel werd geponeerd, wordt het wel overgediagnosticeerd, en neemt het de aandacht weg van de gevallen die het echt nodig hebben. Maar nu krijgt bijna elk kind tegenwoordig dat een ietwat aparte interesse heeft (of wat lastig gedrag vertoont thuis) al een etiket thuis. En daar kan ik absoluut niet tegen, want het kind wordt dan al speciaal behandeld. De ouders zijn dan bezig met het vraagstuk: "mijn kind heeft autisme, wat nu?". Soms moet je een kind ook de kans geven om zich normaal te ontwikkelen. Overbescherming heeft vaak een nefast effect.

Alleen, dan is het ook enorm lastig om echt wel zeker te zijn dat een persoon dan autisme heeft.

Dit ja. Ik heb het aan twee mensen (een huisarts en een hulpverleenster die zich bezighoudt in de branche van kinderen (of volwassenen?) met autisme) in de branche expliciet gevraagd, of een diagnose met absolute 100% zekerheid vastgesteld kon worden, en het antwoord was tweemaal neen.

Nu ik kan nog altijd opnieuw een diagnose doen, omdat het inderdaad wel vrij vreemd is dat het bij mij op zo een jonge leeftijd werd vastgesteld en in die omstandigheden. Ik heb daar ook weer navraag naar gedaan. Maar ergens denk ik ook dat het weinig zin heeft, omdat ik wellicht als men toch bevestigt dat ik autisme heb, ik het toch niet zal aanvaarden + de kostprijs is te hoog en/of de afstand is te ver, dus ik zie het niet zie zitten. En als ik me baseer op hoe ik op XTC ooit reageerde, dan denk ik toch wel zeker dat ik op zijn minst PTSD heb. Als het niet autisme is, ben ik vrij zeker dat het dat is. Het enige waar ik bij twijfel is of PTSD niet doorgaans een gevolg is van één zeer zware traumatische gebeurtenis (zoals oorlog), terwijl het bij mij eerder een combinatie van meerdere kleinere traumatische gebeurtenissen zijn. Bij autisme blijf ik enorme twijfels hebben. Ik vind het gewoon zwaar overgediagnosticeerd, zeker omdat er zaken geïnsinueerd worden terwijl ik dat perfect wel kan (empathie bvb., een ander perspectief enzovoort), en dat dan gecounterd wordt met ASS is een heel brede term, maar op een bepaald moment is het zo breed dat iedereen binnen het spectrum valt.

Mijn pa heeft ook ooit gezegd dat iedereen een beetje autisme heeft. Die heeft trouwens verder altijd gezegd dat hij in mij geen autist zag.
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser73016

Guest
tja, autisme is altijd iets lastig, ik heb zelf op 15 jarige leeftijd de diagnose van licht autistisch gekregen, terwijl ik zelf niet het gevoel heb dat dat zo is, heb eerder een enorm lastige jeugd gehad (pesterijen, moeder die manisch depressief etc was, misbruikt, familielid op gruwelijke manier vermoord) daardoor ben ik gewoon meer gesloten geworden tot op het moment dat ik me volledig afsloot van de wereld en van gevoelens, daar ben ik nu sinds een jaartje of 2-3 redelijk overheen, maar autistisch heb ik me nooit gevoeld, en ben er zelfs zeker van dat ik het nooit geweest ben, tot mijn 11-12 jaar was ik zelfs een absurd sociaal joch. kan me niet voorstellen dat je op 3 tal jaar volledig autistisch word, om dan 5 jaar later terug open te gaan.

Kijk ja, dit is mijn grootste probleem met autisme.

Dit zou insinueren dat je autisme ontwikkelt door je leven heen. Maar autisme is vaak iets dat je gewoon hebt. Je hebt het of je hebt het niet. Het is niet iets dat je ontwikkelt, terwijl je wel door levensgebeurtenissen meer gesloten bent geworden, en dat is het probleem dat ik heb. Dit klinkt zelfs erg vergelijkbaar met bij mij, en hier lijk ik ook in de richting van PTSD te gaan.

Ik kan trouwens ook erg sociaal zijn, of was ook vrij sociaal.

Ik heb dat ook gevraagd aan die twee mensen. En zowel de huisarts als de persoon die met autisten bezig is, konden daar allebei niet op antwoorden. Ik had zoiets van... als je zoveel met autisten bezig bent, moet je dit toch op zijn minst weten?
 

DeletedUser7072

Guest
Kijk ja, dit is mijn grootste probleem met autisme.

Dit zou insinueren dat je autisme ontwikkelt door je leven heen. Maar autisme is vaak iets dat je gewoon hebt. Je hebt het of je hebt het niet. Het is niet iets dat je ontwikkelt, terwijl je wel door levensgebeurtenissen meer gesloten bent geworden, en dat is het probleem dat ik heb. Dit klinkt zelfs erg vergelijkbaar met bij mij, en hier lijk ik ook in de richting van PTSD te gaan.

Ik kan trouwens ook erg sociaal zijn, of was ook vrij sociaal.

Ik heb dat ook gevraagd aan die twee mensen. En zowel de huisarts als de persoon die met autisten bezig is, konden daar allebei niet op antwoorden. Ik had zoiets van... als je zoveel met autisten bezig bent, moet je dit toch op zijn minst weten?

Het is denk ik niet zozeer het gebrek aan sociaal zijn of behoefte hebben aan sociaal contact. Dat opzichzelf verschilt van autist tot autist. Het gaat denk ik meer om het vermogen om sociale situaties in te schatten, en te beoordelen wat voor gedrag wel of niet legitiem is binnen een bepaalde context.
 
Reactiescore
533
Kijk ja, dit is mijn grootste probleem met autisme.

Dit zou insinueren dat je autisme ontwikkelt door je leven heen. Maar autisme is vaak iets dat je gewoon hebt. Je hebt het of je hebt het niet. Het is niet iets dat je ontwikkelt, terwijl je wel door levensgebeurtenissen meer gesloten bent geworden, en dat is het probleem dat ik heb. Dit klinkt zelfs erg vergelijkbaar met bij mij, en hier lijk ik ook in de richting van PTSD te gaan.

Ik kan trouwens ook erg sociaal zijn, of was ook vrij sociaal.

Ik heb dat ook gevraagd aan die twee mensen. En zowel de huisarts als de persoon die met autisten bezig is, konden daar allebei niet op antwoorden. Ik had zoiets van... als je zoveel met autisten bezig bent, moet je dit toch op zijn minst weten?
Staat natuurlijk compleet los van heel deze discussie maar even over je vraag van autisme:

Mijn toekomstig vrouwtje heeft zich laten testen op autisme en er is uitgekomen dat ze autisme heeft. Ze is niet asociaal, verre van zelfs!. Ik ben de persoon die minder nood heeft aan menselijk contact van de twee. Helaas denken mensen dat iemand die asociaal is dat die per definitie autsime heeft. Zo werkt het echter niet, je moet op meerdere peilers scoren voordat je het label autsime kan krijgen en daarbij kijken ze vooral naar de oorzaak (verkeerde dingen in een gesprek zeggen, slecht waarnemen van andere hun gevoelens,...) en niet de uitkomst(bv. introvert of extravert zijn, sociaal of ascociaal), dat zijn best diepgaande tests hoor en niet zomaar even een bezoekje bij de huisarts en hier je label.

Mijn vriendin zit ook in een sector waar ze dagdagelijks in contact komt met mensen met autisme. En dan zie je ook pas hoe breed zo'n spectrum is en dat je moet nagaan wat de oorzaak is en niet blindstaren op het resultaat gevolg. Vb.?
In het ene huis moet alles spik en span liggen, zelfs geen vuiltje op de grond want anders is "het huis niet proper en een huis moet proper zijn en.. ...(dan begint hun molentje te draaien)".
Bij een andere persoon? Het huis ligt er verschrikkelijk smerig bij, afwas weken niet gedaan, etc. Waarom? Wel deze persoon weet niet hoe hij een schema kan opmaken om de boel op te kuisen. Daarmee bedoel ik dat deze persoon zich verliest in details (opvouwen servietten bv.) ipv afwas doen. Waardoor de boel hem teveel wordt met deze gevolgen.

==> Bij de meeste mensen leeft een beeld van een prachtig onderhouden huis bij iemand met autsime, maar dat is omdat je focust naar het eindresultaat. Terwijl de oorzaak net de grond zijn van autisme, niet de gevolgen.

Een ander voorbeeld?
Mijn vriendin is iemand die als we op reis gaan alle dagen wil ingepland hebben (heeft ze kunnen laten varen door haar geloof in mij te hechten en daarop te vertrouwen, wat voor mij een geluk is anders werd ik gek). Maar dus zo is ze nu eenmaal. Ze moet weten wat ze die dag gaat doen anders voelt ze zich slecht en schuldig omdat ze niets heeft gedaan.

Terwijl iemand anders met autisme net rust vindt in chaos en plots kan zeggen tegen de partner. Volgende week gaan we op reis ik heb last-minut iets geboekt. Het werd me te saai hier in deze dagdagelijkse stroom. Die mensen van autisme vinden net hun structuur in de chaos en wanneer zaken teveel routine worden gaan ze bewust op zoek naar die chaos die hun rust geeft.

==> Gelijkaardig als hierboven, voor iemand met autisme is structuur belangrijk. Maar dat wil niet zeggen dat voor ieder mens structuur hetzelfde is. Je hebt mensen die net functioneren in chaos en anderen die net alles uitgetekend en voorspelbaar moeten hebben.

Om maar te zeggen dat je autisme niet zwart-wit ( :p ) mag zien. Heel divers en als je twijfelt kan ik enkel de raad geven de test te doen. Het is beter daarin zekerheid te hebben dan twijfel.

Over je vraag van is autisme aangeboren of kan dit komen door een trauma-ervaring? Wel beide zijn juist. Men kijkt niet naar je DNA om je mee te geven of je autsime hebt. Men kijkt naar je gedrag, je functioneren in de maatschappij. Bij vele mensen is dit genetisch, bij mijn vriendin is dat overduidelijk zo, heel de familie bevat mensen met autisme (daar ben ik de vreemde eend).
Terwijl er ook mensen zijn die na een trauma-ervaring of na een ongeluk, een hersentumor, ... de eigenschappen autisme pas beginnen vertonen. Weet dat iedereen ook bepaalde eigenschappen heeft van het autsime spectrum alleen niet voldoende eigenschappen om dat "labeltje" te krijgen. Ik weet niet meer welke criteria het allemaal zijn, maar je moet wel op meerdere criteria voldoen vooraleer je de term autisme hebt.
 
Reactiescore
770
Weet dat iedereen ook bepaalde eigenschappen heeft van het autsime spectrum alleen niet voldoende eigenschappen om dat "labeltje" te krijgen. Ik weet niet meer welke criteria het allemaal zijn, maar je moet wel op meerdere criteria voldoen vooraleer je de term autisme hebt.

Dit dus idd.

Ik heb zelf nog de tijd geweten dat men bij kinderen niet rap 'ADHD' vaststelde maar dat ze ze gewoon "ne wilden" noemden. Ik was zo een van die gastjes.
 

DeletedUser61134

Guest
Mij mankeert niks, wel mocht ik op de basisschool geen passer of geodriehoek beethouden.
En de lerares sleep mijn 4B potloden zodat ik het niet als wapen kon gebruiken.

Maar ben helemaal gezond ^^
 
Reactiescore
376
Staat natuurlijk compleet los van heel deze discussie maar even over je vraag van autisme:

Mijn toekomstig vrouwtje heeft zich laten testen op autisme en er is uitgekomen dat ze autisme heeft. Ze is niet asociaal, verre van zelfs!. Ik ben de persoon die minder nood heeft aan menselijk contact van de twee. Helaas denken mensen dat iemand die asociaal is dat die per definitie autsime heeft. Zo werkt het echter niet, je moet op meerdere peilers scoren voordat je het label autsime kan krijgen en daarbij kijken ze vooral naar de oorzaak (verkeerde dingen in een gesprek zeggen, slecht waarnemen van andere hun gevoelens,...) en niet de uitkomst(bv. introvert of extravert zijn, sociaal of ascociaal), dat zijn best diepgaande tests hoor en niet zomaar even een bezoekje bij de huisarts en hier je label.

Mijn vriendin zit ook in een sector waar ze dagdagelijks in contact komt met mensen met autisme. En dan zie je ook pas hoe breed zo'n spectrum is en dat je moet nagaan wat de oorzaak is en niet blindstaren op het resultaat gevolg. Vb.?
In het ene huis moet alles spik en span liggen, zelfs geen vuiltje op de grond want anders is "het huis niet proper en een huis moet proper zijn en.. ...(dan begint hun molentje te draaien)".
Bij een andere persoon? Het huis ligt er verschrikkelijk smerig bij, afwas weken niet gedaan, etc. Waarom? Wel deze persoon weet niet hoe hij een schema kan opmaken om de boel op te kuisen. Daarmee bedoel ik dat deze persoon zich verliest in details (opvouwen servietten bv.) ipv afwas doen. Waardoor de boel hem teveel wordt met deze gevolgen.

==> Bij de meeste mensen leeft een beeld van een prachtig onderhouden huis bij iemand met autsime, maar dat is omdat je focust naar het eindresultaat. Terwijl de oorzaak net de grond zijn van autisme, niet de gevolgen.

Een ander voorbeeld?
Mijn vriendin is iemand die als we op reis gaan alle dagen wil ingepland hebben (heeft ze kunnen laten varen door haar geloof in mij te hechten en daarop te vertrouwen, wat voor mij een geluk is anders werd ik gek). Maar dus zo is ze nu eenmaal. Ze moet weten wat ze die dag gaat doen anders voelt ze zich slecht en schuldig omdat ze niets heeft gedaan.

Terwijl iemand anders met autisme net rust vindt in chaos en plots kan zeggen tegen de partner. Volgende week gaan we op reis ik heb last-minut iets geboekt. Het werd me te saai hier in deze dagdagelijkse stroom. Die mensen van autisme vinden net hun structuur in de chaos en wanneer zaken teveel routine worden gaan ze bewust op zoek naar die chaos die hun rust geeft.

==> Gelijkaardig als hierboven, voor iemand met autisme is structuur belangrijk. Maar dat wil niet zeggen dat voor ieder mens structuur hetzelfde is. Je hebt mensen die net functioneren in chaos en anderen die net alles uitgetekend en voorspelbaar moeten hebben.

Om maar te zeggen dat je autisme niet zwart-wit ( :p ) mag zien. Heel divers en als je twijfelt kan ik enkel de raad geven de test te doen. Het is beter daarin zekerheid te hebben dan twijfel.

Over je vraag van is autisme aangeboren of kan dit komen door een trauma-ervaring? Wel beide zijn juist. Men kijkt niet naar je DNA om je mee te geven of je autsime hebt. Men kijkt naar je gedrag, je functioneren in de maatschappij. Bij vele mensen is dit genetisch, bij mijn vriendin is dat overduidelijk zo, heel de familie bevat mensen met autisme (daar ben ik de vreemde eend).
Terwijl er ook mensen zijn die na een trauma-ervaring of na een ongeluk, een hersentumor, ... de eigenschappen autisme pas beginnen vertonen. Weet dat iedereen ook bepaalde eigenschappen heeft van het autsime spectrum alleen niet voldoende eigenschappen om dat "labeltje" te krijgen. Ik weet niet meer welke criteria het allemaal zijn, maar je moet wel op meerdere criteria voldoen vooraleer je de term autisme hebt.
Goede post hoor :p
 
Bovenaan